طیبی: تمام نگرانی ام سرمای مسکو است!

پس از این که به همراه تیم ملی امید در چین رباط صلیبی پاره کرد خیلی ها فوتسالش را تمام شده قلمداد کردند اما انگار این نقطه شروع مجدد حسین طیبی بود؛ بازیکنی که اکنون لژیونر موفق ایران در باشگاه نوریل نیکل روسیه و کاندیدای جدی برترین بازیکن سال آسیا در سال۲۰۱۳ است. صحبت های متفاوت طیبی را در گفتگویی اختصاصی از روسیه در ذیل می خوانید؛

*تمرین روحی پس از پارگی رباط صلیبی

زمانی که آن مصدومیت تلخ پارگی رباط صلیبی پس از بازی های تیم ملی برای من اتفاق افتاد به شدت از لحاظ روحی به هم ریخته شدم به همین خاطر هم بیش از اینکه به فکر درمان زانویم باشم به بازیابی روحی و تمرینات روحی و روانی فکر می کردم. دکتر مخملباف مرا عمل کرد و از من خواست تا آهسته آهسته به بازیابی قدرت زانویم بپردازم. به محض بهبود فقط به فکر بازی کردن بودم و با اینکه پیش از مصدومیت در یکی از نقاط اوج فوتسالی ام بودم حاضر شدم در لیگ یک و تنها به عشق شهرم در تیم فرش آرا که آن سال برای رسیدن به پلی آف می جنگید بازی کنم.

*هنوز هم جای فولادماهان خالی است

پس از آن شروع مجدد در لیگ یک، باشگاه فولادماهان به من اطمینان کرد و مرا به تیم فوتسالش دعوت کرد. شاید کارهای روحی و روانی حسین افضلی بود که به من قدرت زیادی داد تا آن حادثه تلخ مصدومیت را فراموش کنم. استرس دیگر در ساق های من نبود و علیرغم اینکه آن سال ها با ماهان قهرمان نشم اما توانستم ارائه گر بازی های خوبی شوم که دوباره جایگاهم را پس بگیرم. اکنون که در حرفه ای ترین لیگ دنیا بازی می کنم بر عقیده ام مصمم تر می شوم که باشگاهی مثل فولادماهان با آن همه امکانات و ارزشی که برای فوتسالی ها قائل می شود هنوز هم جایش در لیگ خالی است.

*با گیتی پسند به آرزویم رسیدم

با وجود اینکه خیلی صبر کردم و منتظر شدم ببینم تصمیم نهایی مسئولان باشگاه فولادماهان برای تیمداری چه خواهد شد پیشنهاد خوب علی افضل در گیتی پسند باعث شد تا در آخرین لحظات به دیگر تیم اصفهانی بپیوندم. اگر چه ماهان و گیتی رقیب هم بودند اما هواداران فهیم ماهان شرایط مرا درک کردند و چون دیدند تا آخرین لحظه به پای ماهان صبر کردم نه تنها مشکلی برایم پیش نیاوردند بلکه همیشه با احترام با من برخورد می کردند. در کار کردن با علی افضل هم چیزهای زیادی یاد گرفتم و به آرزوی دیرینه ام که همان قهرمانی ایران بود رسیدم هر چند که در آسیا کاممان تلخ شد.

*ظرف یک دقیقه کاپ بهترین بازیکن آسیا از دستم افتاد

با توجه به بازی های خوبی که در مراحل گروهی برای گیتی پسند در ژاپن و رقابتهای جام باشگاههای آسیا انجام دادم شب قبل از بازی فینال نمایندهAFC مرا به اتاقش فراخواند و گفت که فردا در صورت قهرمانی شما به عنوان برترین بازیکن جام معرفی خواهی شد. او خواست تا در این بازی از هر گونه اعتراض به داوری بپرهیزم چون در این انتخاب نمره منفی داشت. بازی که شروع شد همه چیز در مشت ما بود و خیلی زود هم جلو افتادیم. چیزی به پایان نمانده بود که گرمای کاپ بهترین بازیکن جام را در دست هایم لمس می کردم اما گل تساوی تایلندی ها در یک دقیقه پایانی جام را از دستم انداخت. با این حال به خاطر درخشش در بازی های داخل سالن آسیا همچنان شانس برترین بازیکن سال آسیا هستم.

*من شمسایی نیستم!

اگرچه پوشیدن شماره۹ تیم ملی ایران در رقابتهای داخل سالن آسیا در کره جنوبی بسیار سوژه ای شد و همه مرا با وحید شمسایی مقایسه کردند اعتقاد دارم این مقایسه ای غلط است. شمسایی یکی از بزرگترین و برترین بازیکنان جهان است که فکر نمی کنم کلکسیونش هیچ عنوان و مدالی را کم داشته باشد اما من هنوز ابتدای راه هستم و باید تلاش زیادی کنم. دوست دارم مرا با خودم مقایسه کنند. جوان هستم و ابتدای راه و هنوز راه زیادی در پیش دارم که اصلا دوست ندارم از سرعتم کاسته شود. ایده هایی در ذهن دارم که باید یک به یک آنها را پیاده کنم. درخشش من در فوتسال جهان می تواند راهگشای بازیکنانی باشد که استعداد زیادی دارند اما پشت خط مانده اند.

*با رفتن به روسیه پیشرفت را فدای مسائل مالی کردم

شاید اگر کسی جای من بود و پیش شرط های مالی ای که باشگاه گیتی پسند بر سر انتقالم به روسیه گذاشته بود را می دید از رفتن به لیگ این کشور منصرف می شد اما من بعد از پیشنهاد آنها هرگز نتوانستم خودم را متقاعد به ماندن در ایران کنم. شرایط برای پیشرفت من مهیا شده بود و نمی شد از آن گذشت. با علاقه ای که در مربی نوریل نسبت به خودم دیدم که حتی قبول کرد پس از جام باشگاهها بیایم، تمام پیش شرط های گیتی را برای انتقالم قبول کردم و الان هم ناراحت نیستم که در خصوص مسائل مالی چنین تصمیمی گرفتم. اعتقاد دارم که هنوز جای بیشتری برای پیشرفت دارم و بازی در کنار بزرگان فوتسال دنیا و چیز یادگرفتن از آنها در عین غربت و دوری ارضایم می کند.

*۴سالن فوتسال در یک طبقه از هتل!

اینکه شما در باشگاهی بازی می کنی که از صبح بیدار باش تا شب دو ماه بعدت، تمام برنامه ها مرتب شده و در اختیارت قرار دارد یک نعمت بزرگ است. باشگاه نوریل به شکل خارق العاده ای حرفه ای است و به همین خاطر هم اجازه نمی دهد حتی ۳۰ثانیه از وقت بازیکنش تلف شود. ما در هتلی قرار داریم که طبقه سوم آن چهار سالن تخصصی فوتسال دارد که در کنارش استخر و سونا و وسایل بدنسازی تعبیه شده است. به این ترتیب احتیاج به حمل و نقل بازیکن به سالن و بالعکس نیست و با توجه به حجم تمرینات و فشار زیاد آنها بیشتر وقت بازیکنان در هتل سپری می شود.

*تنها نگرانی من بابت سرمای روسیه است!

اینجا به خاطر بازی های فشرده که در دو تایم ۲۵دقیقه انجام می شود و اینکه شما با هر تیم باید دو بار در دو روز متوالی بازی کنی، کار بسیار سخت است اما هیچ کدام از این ها من را اندازه سرمای استخوان ترکان مسکو نگران نمی کند. خاطرم هست که با تیم ملی امید در یکی از فصل های سرد مسکو برای بازی با تیم ملی آنها به این جا آمده بودم که سرمای شدید هوا و همچنین سالنی که در آن بازی می کردیم هیچ وقت از خاطرم نمی رود. در عین حال جو صمیمانه من و مصطفی نظری و اصغر حسن زاده اینجا بسیار گرم است و باعث می شود کمتر به دوری و سرما و این چیزها فکر کنیم (با خنده).

*از روسیه مستقیم به گرندپری می آییم

از اینکه مصطفی در آستانه بازی های حساس گرندپری دچار این مصدومیت شد بسیار ناراحتم اما معتقدم که وی می تواند کمک بسیار زیادی به تیم ملی در گروه سختی که در جام جهانی کوچک قرار گرفته ایم باشد. ما از ابتدا هم قرار نبود در تمرینات تیم ملی باشیم چراکه این تورنمنت جزو بازی های رسمی نیست و باشگاه نوریل نیکل هم می تواند قانونا اجازه حضور ما را ندهد. با این حال چون لیگ خود روسیه برای این رقابتها به مدت ۱۰روز تعطیل می شود سرمربی ما اجازه داده تا از اینجا مستقیما به روسیه برویم و در آنجا به تیم ملی بپیوندیم. انشالله ظرف چند بازی دوستانه ای که ترتیب داده شده با سایر بازیکنان هماهنگ خواهیم شد.