فوتسال در برزیل نمره‌ای نزدیک به بیست گرفت

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران،در حالی که تصور می‌شد تیم ملی فوتسال ایران به دلیل دیرکرد در شروع تمرین و تدارکاتش و تاخیر فراوان‌تر در انتخاب سرمربی‌اش، بازنده‌ای بیش در گرندپریکس فوتسال برزیل نباشد، تیم اعزامی در آنجا خوش درخشید و نمره‌ای نزدیک به بیست گرفت و همچون یک قهرمان ظاهر شد. این سومین مرتبه‌ای بود که ایران نایب قهرمان این مسابقات معتبر می‌شد اما شاید از دو مرتبه قبلی باارزش‌تر بوده باشد زیرا در فینال‌های ادوار ۲۰۰۷ و ۲۰۰۹ این مسابقات با نتایج سنگین ۴- صفر و ۷- یک تسلیم برزیل شده بودیم و این بار میزبان به رغم جلو افتادن از ما با نتیجه ۴- یک در نهایت به برد خفیف ۴- ۳ اکتفا کرد و اگر حرف‌های محمد ناظم‌الشریعه را مبنا بگذاریم «بچه‌ها» حتی شانس به تساوی کشیدن مسابقه را نیز داشتند مشروط بر اینکه بازی قدری طولانی‌تر می‌شد و سوت پایانی به صدادر نمی‌آمد.

ناظم‌الشریعه دو ماه پیش در شرایطی سرمربی تیم ملی شد که اولا در حرف‌های سیدرضا افتخاری و دوما در برخی نشانه‌های موجود ابتدا وحید شمسایی برای این مهم گزینش شده بود. سپس در چرخه کوبیده شدن اکثر کاندیداهای احراز این سمت ناظم‌الشریعه نیز بعد از دو دیدار دوستانه در ایتالیا که نتایجش منفی بود و دو بازی تدارکاتی دیگر برابر روسیه در ارومیه که نتایجش مثبت بود حرفی و کلامی (و نه کتبی) از سمت‌اش
استعفا داد.

اما ناظم‌الشریعه با دلگرمی که معلوم نشد از کجا در دل خود حس کرد، در این پست ماندگار شد و ملی‌پوشان فوتسال طوری در گرندپریکس برزیل خوب کار کردند که اسباب حیرت همگان شدند.
شاید پیروزی قاطع برابر یک آنگولای متوسط در مرحله گروهی دستاورد مهمی نبوده باشد اما شکست دادن کلمبیایی که ایران را در جام جهانی ۲۰۱۲ حذف کرده بود و همچنین به توپ بستن اروگوئه صاحب سبک با حساب ۷-۲ نشان از توانایی‌های ایران داشت و یاران طاهری، کشاورز و حسن‌زاده بعدا این روند را با پیروزی ۲- صفر برابر پاراگوئه در نیمه‌نهایی کامل کردند.
شکست ۴-۳ مقابل برزیل هم که رکورددار فتح جام جهانی فوتبال سالنی است، در فینال مثل یک پیروزی بود و نه فقط از ارزش‌های تیم ملی فوتسال در دوره جدید فعالیت‌‌هایش نکاست بلکه بر آن افزود.

تیم ملی فعلی این رشته ادغامی از نفرات میانسال و پخته همچون افرادی که نامشان آمد (و همینطور طیبی) با نفرات جوان‌تر مانند حمید احمدی، فرهاد توکلی و مهدی جاوید است و جوانگرایی که در دوره‌های علی صانعی و خسوس کاندلاس آغاز شده بود، اینک به بار نشسته و تیم فعلی هر چند با تیم درخشان تحت هدایت حسین شمس طی سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸ برابری نمی‌کند و به تیم سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ هم نمی‌رسد اما از فن و هوش و تجربه زیادی بهره می‌گیرد و زرنگ و حرفه‌ای است و شاید بزرگترین کاری که در رقابت‌های تازه پایان یافته گرندپریکس برزیل انجام داده، نمایشی متهورانه برابر میزبان قدرتمند در فینال بوده باشد که موجب شد برزیل در وقت دوم تحت تاثیر ما قرار گیرد و به حفظ نتیجه بیندیشد و خبری از بردهای یکطرفه‌اش در دیدارهای قبلی نباشد.

برنده اصلی این اتفاقات بی‌گمان محمد ناظم‌الشریعه است که حالا گزینه‌ای مناسب‌تر از قبل برای ادامه هدایت تیم ملی فوتسال نشان می‌دهد و حتی اگر چنین نباشد، این تیم بعد از نزول سال‌های اخیرش در برزیل به درجه‌ای از خودباوری رسید که فرجام آن می‌تواند کسب مجدد عنوان نخست در مسابقات آسیایی امسال (بهمن ماه در ازبکستان) و در آوردن این عنوان از دست ژاپن باشد که با شکست دادن ما در فینال سال ۲۰۱۴ و در دوران سرمربیگری کاندلاس این عنوان را از دست ایران خارج کرد.
منبع:ایران ورزشی/وصال روحانی