فوتسال الگوی بی‌پولی و موفقیت!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران،درخشش‌های فوتسال هر روز بیشتر و هرچه زمان به جلو می‌رود ویترین افتخارات این رشته کامل‌تر از گذشته می‌شود. بعد از سومی تیم ملی بزرگسالان در جام جهانی این بار تیم زیر ۲۰ ساله‌های فوتسال در قاره کهن درخشیدند و بر سکوی اول آسیا ایستادند، اما همه این افتخارات هنوز باعث نشده که فدراسیون فوتبال ذره‌ای از توجهات فوتبال را معطوف فوتسال کند.
افتخار اخیر یک‌بار دیگر ثابت کرد که بیهوده نیست رقبای جهانی حساب ویژه‌ای روی ایران باز کرده‌اند. با این حال آقایان مسئول کماکان خود را به بی‌خیالی می‌زنند.

اخیراً هم مهدی تاج از فوتبالی‌ها خواسته فوتسال را الگوی خود قرار دهند! چراکه با دست خالی و امکانات کم پیروزی‌ها و موفقیت‌های بزرگی کسب کرده‌اند، همین حرف کافیست تا مطمئن شویم هیچ عزمی برای رسیدگی به مشکلات فوتسال به ویژه معضلات مدیریتی آن وجود ندارد تا جایی که فدراسیون به جای آنکه برای رسیدگی به حال و روز این رشته تلاش بیشتری کند فوتسال را به حال خود رها کرده و به سایرین دستور می‌دهد تا از آن الگوبرداری کنند. در صورتی که پیش از همه این خود مدیران فدراسیون فوتبال هستند که باید موفقیت‌های فوتسال را مدنظر قرار دهند و اندکی از بودجه هنگفت فوتبال را صرف فوتسال کنند. سال‌هاست که فوتسالی‌ها به بی‌توجهی و نادیده گرفته شدن عادت کرده‌اند، انتخاب یک سرپرست بی‌خیال و همیشه خوش! برای این رشته و کمیته آن مؤید این نکته است. سال‌هاست که پیش از رویدادهای مهم بودجه‌ای اندک در اختیار تیم ملی قرار می‌گیرد، اما ملی‌پوشان و کادر فنی با همان بضاعت اندک تمرین می‌کنند، به مسابقات اعزام می‌شوند و بهترین نتیجه را می‌گیرند.

بی‌توجهی‌ها پس از افتخارآفرینی از معضلات فوتسالی است که تاکنون بارها شایستگی‌هایش را در عرصه‌های آسیایی و جهانی اثبات کرده است، اما پاداش اندک این تیم با تأخیری بسیار طولانی پرداخت می‌شود، چون اصولاً کسی نیست که پیگیر کار آنها باشد. خب این حال و روز رشته‌ای است که جزو سه تیم اول دنیاست و در آسیا نیز رقیبی ندارد، ولی اینجا هم دلسوزی برای آن پیدا نمی‌شود پای درددل مربیان رده‌های باشگاهی و ملی که بنشینید به خوبی این واقعیت تلخ را لمس می‌کنید. درددل‌هایی که از سوءمدیریت ناتمام این رشته حکایت دارد در حالی که بودجه پاداش فوتبال به سرعت برق و باد تأمین می‌شود، اردوها طبق برنامه‌ریزی دایر است و از هیچ کمکی هم دریغ نخواهد شد. اگرچه مقایسه رشته‌های مختلف با یکدیگر منطقی و حرفه‌ای نیست با این حال فراموش نکنیم که فوتبال و فوتسال ایران هر دو زیر نظر یک فدراسیون اداره می‌شوند و هر دو رشته پتانسیل بالایی برای موفقیت دارند.

منتها فدراسیون سال‌هاست که تبعیضی عمیق بین فوتبال و سایر رشته‌های تحت پوشش خود قائل می‌شود و در مواقع لزوم موفقیت‌های آنها را به حساب مدیریت خود می‌گذارد. اینکه تیم فوتسال زیر ۲۰ سال با کمترین بازی تدارکاتی روی سکوی قهرمانی آسیا رفته موضوعی نیست که مدیران فوتسال و فدراسیون به آن افتخار کنند. با بودجه‌ای که فدراسیون فوتبال در اختیار دارد می‌توان فوتسال را به رتبه‌های بالای جهانی رساند. در حالی که تمام تمرکز و بودجه این فدراسیون معطوف فوتبال است و سایر تیم‌ها با مشکلات خود دست و پنجه نرم می‌کنند. فوتسال و فوتبال ساحلی در یک دهه اخیر چندین برابر فوتبال خوش درخشیده‌اند و عناوین مختلف کسب کرده‌اند، اما نتیجه این همه تلاش و زحمت بی‌توجهی و دست و پا زدن با چالش‌های همیشگی بوده است.

کمبود امکانات، پرداخت نشدن پاداش‌ها، سوءمدیریت، بی‌توجهی و مشکلات معیشتی از مهم‌ترین دلایلی است که می‌توان ادعا کرد فدراسیون فوتبال بین تیم‌هایش فرق قائل می‌شود و همه را به یک چشم نگاه نمی‌کند. با اینکه فوتسالی‌ها و ساحلی‌بازان ثابت کرده‌اند بدون چشمداشت و با حداقل امکانات توانایی خلق شگفتی و کسب بهترین نتایج را دارند، ولی آقایان حواس‌شان باشد که صبر، شکیبایی و تحمل ناملایمتی‌ها حد و اندازه‌ای دارد. کاسه صبر ملی‌پوشان این دو رشته نیز روزی لبریز می‌شود و آن زمان است که دیگر نمی‌توان انتظار تکرار موفقیت‌های گذشته را از آنها داشت. در آن زمان است که آقایان دیگر نمی‌توانند پشت عناوین و مدال‌های خوشرنگ فوتسال و فوتبال ساحلی پنهان شوند و به مدیریت‌شان افتخار کنند. پیش از آنکه دیر شود و کار از کار بگذرد باید موفقیت این دو رشته را الگو قرار دهیم تا از بروز فاجعه‌ای به نام بی‌انگیزگی جلوگیری شود.
منبع: روزنامه جوان