تارقلی‌زاده، از توپ‌جمع‌کنی در تاج تا ریاست در AFC

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، علی‌تارقلی‌زاده به عنوان رییس دپارتمان فوتسال AFC، قدیمی‌ترین عضو ایرانی کنفدراسیون فوتبال آسیاست. او که از سال ۲۰۰۴ وارد AFC‌ شده، ابتدا به عنوان نایب رییس کمیته آموزش و رییس دپارتمان فوتسال در این کنفدراسیون حضور داشته و سپس با عملکرد خوبش در فوتسال و توسعه این رشته در آسیا، دوران ریاستش در دپارتمان فوتسال ۱۳ سال به درازا کشیده است.

نحوه ورود تارقلی‌زاده به AFC نیز ماجرای جالبی دارد. او فوتبال را از نونهالان تاج شروع کرده است و با افتخار نیز از توپ‌جمع‌کنی در بازی‌های این تیم می‌گوید. تارقلی‌زاده در ادامه نیز وارد عرصه مدیریت در فوتبال شد تا این که بعد از دیدار اتفاقی با دبیرکل AFC، پیشنهاد همکاری با این کنفدراسیون را دریافت کرد.

*آقای تارقلی‌زاده ابتدا درباره ورودتان به کنفدراسیون فوتبال آسیا بگویید.

ابتدا باید بگویم حدود شانزده سال در ایران مربی‌گری می‌کردم و فوتبالیست هم بودم. در سال ۲۰۰۴ در دوره مربی‌گری یوفا به همراه انصاری فرد و حردانی حضور داشتم. پیتر ولاپان دبیرکل وقت AFC در کوالالامپور من را دید و پیشنهاد همکاری داد. قبل از آن برنامه توسعه برای فوتسال آسیا را نوشته بودم و دبیرکل نیز آن را خوانده بود. او من را به دفترش دعوت کرد اما مقصود من همکاری نبود و آن‌ها این پیشنهاد را دادند. آن موقع پست‌های مختلفی داشتم و نمی‌توانستم به صورت دائم با AFC همکاری کنم.

* چه پست‌هایی داشتید؟

مشاور ورزشی در وزارت کشور بودم و چند باشگاه ورزشی را هم مدیریت می‌کردم. آخرین باشگاه هم آذربایجان بود که بعدها آن را به علی پروین دادم و تبدیل به استیل آذین شد. تیم‌های کشاورز، سازمان گوشت و کوثر را هم خودم راه‌ انداختم و مدیریت کردم.

* پییشنهاد پیتر ولاپان به شما چه بود؟

او می‌خواست به صورت تمام وقت در مالزی باشم اما من اعلام کردم خانواده‌ام در ایران بوده و تنها می‌توانم به صورت مقطعی با شما کار کنم. اما به مرور زمان کار جذاب شد و خودم نیز علاقه‌مند شدم. من به عنوان نفر ‌پنجاه و ششم وارد AFC شدم اما در حال حاضر حدود ۲۰۰ نفر کارمند در این کنفدراسیون کار می‌کنند. قبل از من یک پرتغالی رییس دپارتمان فوتسال بود و زمانی که من آن را تحویل گرفتم تنها خودم بودم و خودم. از من ساختار خواستند و من بعد از مطالعه سیاست‌گذاری AFC، ساختاری بر اساس سیستم تیلور نوشتم. پیشنهادهایی دادم که نمی‌توانستند رد کنند. در ادامه نیز مسوول آموزش و مسابقه‌ها را هم به دپارتمان اضافه کردیم. جالب است بدانید در سال ۲۰۰۵ مطالعه‌ای در سطح آسیا داشتم و دیدم تنها ایران لیگ فعال برگزار می‌کند. ژاپن آن موقع صفر بود.

* به جز شما ایرانی دیگری نیز در AFC حضور دارد؟

بله آقای شاهین رحمانی نیز از ایران در AFC حضور دارد.

* رییس دپارتمان فوتسال چطور انتخاب می‌شود و مدت زمان ریاست شما چند سال است؟

انتصاب از سوی دبیرکل بوده و او مختار است مدیران را در تمام رده‌های کنفدراسیون جابه‌جا کند. این بستگی به کارنامه مدیران دارد. با افتخار می‌توانم بگویم ما بهترین دپارتمان AFC بوده‌ایم و به صورت وحشتناکی پیشرفت داشتیم. این موضوع، اتفاقی نبوده چرا که در سال ۲۰۰۴ تنها یک لیگ در آسیا داشتیم و الان ۲۷ لیگ ایجاد شده است. هم‌چنین تعداد مدرسان به ۱۸۶ نفر افزایش پیدا کرده است. در مورد زمان ریاستم نیز باید بگویم تا دو سال دیگر اگر زنده باشیم، در دپارتمان هستیم.

* به کار در ایران فکر می‌کنید؟

قطعا هیچ جا خاک وطن نمی‌شود. از ابتدا هم تمایل به کار در خارج از کشور نداشتم و من فوتبال را در تمام رده‌هایش از ایران شروع کردم. از توپ جمع کن تا بازیکن، مربی و مدیر باشگاه بوده‌ام.

* کجا توپ جمع کن بوده‌اید؟

زمانی که در تیم پایه تاج بازی می‌کردم، برخی اوقات می‌گفتند توپ جمع کن بازی تیم اصلی تاج باشیم. زمانی که این اتفاق قرار بود بیفتد شب قبل از بازی خواب‌مان نمی‌برد. یادم می‌آید ۱۳ سالم بود و ۱۵ نفر از تیم پایه تاج، برای توپ جمع کنی در آزادی جمع می‌شدیم. اینکه در کنار زمین بنشینیم و بازی را نگاه کنیم یک آرزو بود. به یاد دارم بازی با کره جنوبی در ورزشگاه آزادی برگزار شد و یکی از توپ جمع‌کن‌ها پیراهن بازیکن کره را گرفت و فکر می‌کرد روی ابرها راه می‌رود. متاسفانه در دوران بازیکنی، دست چپم در بازی خرد شد و کم‌تر به بازی کردن تمایل داشتم.

* در مورد کار در ایران نگفتید؛ اگر از فدراسیون فوتبال یا کمیته فوتسال پیشنهاد داشته باشید قبول می‌کنید؟

ابتدا باید ماموریتم در کنفدراسیون به اتمام برسد. اما باید عرض کنم که ۴ پسر دارم که به ثمر رساندن آن‌ها برایم مهم است. سه تا از پسرهایم در آلمان تحصیل کرده‌اند و پسر چهارم در کالج است و زمانی که او نیز به ثمر نشست، آن وقت می‌توانم درباره آینده فکر کنم.

* شنیده‌ایم از کشورهای دیگری نیز پیشنهاد داشته‌اید؟

از کشورهای عربی صحبت‌های زیادی با من شده است و پیشنهادهای وسوسه‌انگیزی از دو کشوری عربی داشتم، یکی برای مدیریت فنی و دیگری برای مدیریت کمیته فوتسال. در کل سیاست عرب‌ها این است که کارشناسان را گلچین کرده و به کشور خود می‌برند. در حال حاضر از AFC در هر کشوری حداقل دو کارمند مشغول هستند. اما من هیچ موقع آرزو نداشتم و دلم نخواسته در این کشورها کار کنم.

* آیا ممنوعیتی از سوی AFC برای حضور همزمان اعضا در کشورها و کنفدراسیون وجود دارد؟

قطعا این قانون وجود دارد و من زمانی که وارد AFC شدم، دو نفر از کارمندان پرچم کشورشان را روی میز گذاشته بودند؛ من با آن به شدت مخالفت کردم و گفتم پرچم‌ها را جمع کنند. به آن‌ها گفتم ایران همه چیز من است و اگر شما هم نسبت به کشورتان این طور فکر می‌کنید، اشکالی ندارد ولی در کار کردن باید مساوات رعایت شود.

* علی کفاشیان به عنوان رییس کمیته فوتسال AFC و نایب رییس کنفدراسیون چرا حضور مداوم در مالزی ندارد؟

فلسفه کمیته‌های کنفدراسیون این است که از افراد خبره و کارشناس استفاده می‌کند. کفاشیان ۳۰ سال تجربه مدیریت در ورزش دارد و نمی‌توان چنین افرادی را به سادگی پیدا کرد. او عضو افتخاری AFC است و در سال سه چهار بار در جلسات کمیته که سیاست‌گذاری را بر عهده دارد شرکت می‌کند. در کل ۱۱ نفر در کمیته فوتسال عضو هستند و پیشنهادها از سوی دپارتمان در کمیته مطرح می‌شود.

*با حضور شما در رده بالای مدیریتی AFC، انتظارات از شما در استفاده از جایگاه‌تان به نفع ایران وجود دارد. شما چه واکنشی به این خواسته‌ها دارید؟

در ارتباط با کمیته‌ها باید بگویم وظیفه توسعه در سطح آسیا را بر عهده دارند و اگر کسی تفکر دیگری داشته باشد، بحثش فرق می‌کند. ما اگر بخواهیم از کرسی خودمان در مجامع بین‌المللی استفاده‌ای ببریم، نمی‌شود. روز اول که موضوع توسعه را شروع کردم، هیچ کس از من انتظاری نداشت و اگر این کار را انجام نمی‌دادم، مواخذه نمی‌شدم اما این کار را کردم تا ۱۰ کشور قوی در فوتسال داشته باشیم چون زمانی ایران در جهان قوی می‌شود که تیم‌های آسیایی و رقیب ایران مقتدر باشند. اگر کشورهای دیگر یک پله بالا بروند ایران هم باید یک پله صعود کند. از ابتدا نظرم این بود که شرق و غرب را برابر بدانیم بنابراین اگر به عنوان مثال، ژاپن در پرونده‌ای حق داشته باشد، محکم از آن دفاع می‌کنم.

* خواسته ناحقی در این چند ساله از ایرانی‌ها از شما بوده است؟

درخواست زیادی از من می‌شود و این طبیعی است.

* عجیب‌ترین آن چه بوده است؟

درخواست زیادی بوده اما به یاد ندارم. در شکل‌های مختلفی نیز مطرح شده اما یادم نمی‌آید. با این حال سعی می‌کنم مسیر صحیح را به طرف مقابل بگویم تا به مشکل نخورد. به عنوان مثال زمانی که استقلال تهران مدارکش را دیر به AFC ارسال کرد و در آستانه حذف بود، تماس زیادی با من می‌گرفتند. آن موقع مدیری داشتیم که بسیار جدی و سختگیر بود. او ۱۹ سال مدیر باشگاه الریان بوده و سپس ریاست  فدراسیون قطر را بر عهده گرفته بود. من نیز با توجه به اینکه از کودکی‌ام تاجی بودم و می‌خواستم کاری برای تیم محبوبم بکنم تلاش زیادی کردم تا استقلال حذف نشود. می‌دانستم حداقل ۲۰ میلیون  طرفدار نگران این پرونده هستند. از طرفی نیز فشار زیادی به من می‌آمد و خودم فکر می‌کردم با ورود به AFC دنیا را فتح کرده‌ام. نزد رییس رفتم و به او گفتم “این تیم ۲۰ میلیون هوادار دارد. شما می‌دانید اگر آن را حذف کنید چه می‌شود؟ در کشور انقلاب به پا می‌شود.” چند بار به دفترش رفتم و با احساس از او می‌خواستم کاری برای استقلال کند. آخرین بار که به دفترش رفتم به من گفت “اجازه بده آن‌ها از جام بیرون بروند چون به نفع‌شان است”. این جمله را با لحن آرامی به من گفت. وقتی نمایندگان ایرانی برای جلسه با مسوولان AFC به مالزی آمدند، جلسه در روز تعطیل برگزار شد. رییس نیز با لباس غیر رسمی و عربی به جلسه آمد و من همان جا متوجه شدم که تصمیم را گرفته‌اند. بعد از آن همه باشگاه‌ها حواس‌شان جمع بود و معتقدم کنار گذاشتن استقلال صددرصد به نفع ایران شد.

* نظرتان راجع به مناقشه ایران و عربستان چه بوده و تفسیر شما از رایی که AFC در مورد بازی در کشور ثالث داده چیست؟

این موضوع در حوزه اختیاراتم نیست و نمی‌توانم به آن ورود کنم. آقای کفاشیان در جلسه حضور داشت و من حق ورود به آن را ندارم.

* به نظرتان دیپلماسی فوتبال ایران در سطح آسیا و جهان در چه سطحی قرار دارد؟

کمیته‌های مختلفی در فیفا و AFC فعالیت می‌کنند. اوایل عضو ایرانی در این کمیته‌ها نداشتیم اما الان ایرانی‌های زیادی در کمیته‌های مختلف حضور فعالی دارند.

* اما هم‌چنان قدرت عرب‌ها می‌چربد؟

من این طور نمی‌بینم و تقسیم‌بندی عرب و عجم در AFC نداریم. کنفدراسیون باید نگاه عادلانه‌ای به تمام کشورها داشته باشد.

*برویم سراغ میزبانی جام‌جهانی ۲۰۲۰ فوتسال. آخرین خبری که در این زمینه دارید، چیست؟

کرواسی، لیتوانی، امارات، ایران، ژاپن، نیوزیلند و کاستاریکا درخواست اولیه خود را برای گرفتن میزبانی  داده بودند و کرواسی و امارات در مرحله بعدی عقب رفتند. آخرین خبری که دارم این است فیفا تصمیم‌گیری نهایی را به اکتبر ۲۰۱۸ انداخته است.

* شانس ایران را برای گرفتن این میزبانی چقدر می‌دانید؟

شانس هر ۵ کشور باقی مانده برابر است اما اگر به قاعده باشد، این بار باید میزبانی را به اروپا بدهند چرا که همیشه میزبانی بین آسیا و آمریکای جنوبی بوده است. اما این دلیل نمی‌شود و به سیاست‌گذاری‌های فیفا نیز برمی‌گردد. دو هفته پیش با خاویر لوزانو در اسپانیا جلسه داشتم. او گفت که جام جهانی ۲۰۲۰ دوره درخشش ایران است. ما باید روی این حرف فکر کنیم. به هر حال کارشناسان چیزی دیده‌اند که این حرف را می‌زنند. من مسئول فنی جام جهانی ۲۰۱۶ نیز بوده‌ام و این حرف را از کارشناسان دیگری نیز شنیدم. آن‌ها می‌گفتند حق ایران بالاتر از این‌هاست. من به این ایمان دارم که اگر ایران میزبان جام جهانی شود، شک نکنید بین ۴ تیم برتر خواهیم بود. ما زحمت زیادی کشیده‌ایم. افرادی مثل شما رسانه‌ها تلاش کردند، لیگ به وجود آمده است، ذوق و شوق وجود دارد و من به بچه‌های تیم ملی هم گفتم که فکر نکنید فقط خودتان هستید؛ یک ملت پشت شما هستند و شما نماینده‌ی یک قشر بزرگی هستید که پشتیبانی‌تان می‌کنند.

* شما مسوول برگزاری تورنمنت‌های مختلف از سوی AFC نیز بوده‌اید. آیا حضور بانوان در ورزشگاه‌ها به صورت مستقیم در قوانین برگزاری مسابقه‌ها اشاره شده است؟

چنین چیزی به صورت قانون نوشته وجود ندارد. اما حضور تماشاگران به بخش مارکتینگ مسابقه‌ها بسیار کمک می‌کند و این بخش برای AFC و فیفا نیز اهمیت دارد. موضوع حضور بانوان در ورزشگاه‌ها تا بعد از انقلاب آزاد بود اما به یاد دارم  در یکی از بازی‌ها فحاشی شد و بعد از آن اعتراضات نمایندگان مجلس را در پی داشت و باعث ممنوعیت آن شد. در AFC درباره ممنوعیت حضور بانوان در ورزشگاه‌ها از من زیاد می‌پرسند. در جواب به آن‌ها می‌گویم ما در ایران به دلیل فرهنگی که داریم احترام زیادی برای خانم‌ها قائلیم و در محیط‌های اجتماعی، مراعات آن‌ها را می‌کنیم. به دلیل این احترام گفته شده بانوان به ورزشگاه نیایند اما اگر بخواهیم موضوع را کارشناسی کنیم، معایبی هم دارد و بانوان از حق خودشان بهره‌مند نمی‌شوند. اگر مطالعه دقیقی شود خواهیم دید اگر خانم‌ها به ورزشگاه بیایند، آقایان نیز در رفتار خودشان تجدید نظر می‌کنند. به هر حال فوتبال، جزئی از جامعه ماست و نمی‌توانیم آن را مختص به یک قشر بدانیم. شما فاجعه ورزشگاه هیسل را به یاد دارید. بعد از آن اتفاقاتی افتاد که الان فاصله تماشاگر با زمین بسیار کم شده است. تماشاگر همان تماشاگر است اما برنامه برایش گذاشته‌اند. چیزی که ما به آن “Fan Club” می‌گوییم.

در هر حال باید موضوع ورود بانوان به ورزشگاه بررسی شود. شاید مادری می‌خواهد بازی پسرش را در ورزشگاه ببیند. قبل از انقلاب ما فوتبال بازی می‌کردیم. هیچ مشکلی از این لحاظ در ورزشگاه ایجاد نمی‌شد. این را هم بگویم هر شهری شرایط خودش را دارد. بسیاری از شهرهای ما مذهبی هستند و مطمئنا اگر مسابقه‌ای در یزد یا اصفهان برگزار شود هیچ کس در حضور بانوان چیزی نمی‌گوید.

* AFC میزبانی برخی تورنمنت‌ها را به ایران داده است. کنفدراسیون فوتبال آسیا حساسیتی روی حضور بانوان در ورزشگاه ندارد؟

خیر ما روی این موضوع حساسیتی نداشته‌ایم. به عنوان مثال اولین دوره جام باشگاه‌های آسیا در سال ۲۰۱۰ به میزبانی اصفهان برگزار شد و  ۳ هزار تماشاگر بیرون از ورزشگاه ماندند. برای AFC تکمیل شدن ورزشگاه بسیار مهم است تا زیبایی کار حفظ شود.

* چالش اصلی ایران در گرفتن میزبانی جام جهانی چیست؟

این سوال بسیار نیاز به کارشناسی دارد. اگر به فهرست ملزومات فیفا نگاه کنید، ابتدا باید ورزشگاه‌هایی که به هتل نزدیک هستند را بررسی کنید. فکر می‌کنم تعداد هتل‌های بزرگ در تهران انگشت‌شمار باشند اما فکر می‌کنید بحرین با ۴۰۰ هزار نفر جمعیت چند هتل دارد؟ این کشور کوچک ۸۰۰ هتل ۴ و ۵ ستاره دارد. من با امارات و قطر کاری ندارم. تنها بحرین را می‌گویم. حال باید دید شهرستان‌های کشورمان چه وضعیتی دارد؟ حداقل ۴ ورزشگاه ۶ هزار نفری باید داشته باشیم. ۴ شهر تهران، ارومیه، اردبیل و اصفهان وضعیت خوبی دارند و ایران می‌تواند میزبانی را بگیرد اما باید ۱۰ سال آینده را ببینیم. ما باید خیلی کار کنیم چون اگر میزبانی را به ایران بدهند آبروی مملکت در میان است. از طرفی باید به این فکر کنیم که ۲۰۲۰ خاتمه کار نیست و می‌توانیم برای دوره‌های دیگر برنامه‌ریزی کنیم.

* به نظرتان در حوزه سیاسی نیاز به لابی برای گرفتن میزبانی وجود دارد؟

قطعا سیاست‌های خارجی کشور تاثیرگذار است اما در بخش‌های مختلف فیفا از کشورهای زیادی نماینده حضور دارند. این طور نیست که کشور خاصی زور بیش‌تری از ما داشته باشد.

* شاید برای خیلی‌ها جالب باشد بدانند که هزینه برگزاری تورنمنت‌ها به عهده چه کسی است؟ میزبان، تمام هزینه‌ها را پرداخت می‌کند یا AFC و فیفا نیز کمکی می‌کنند؟

توافقنامه‌ای به نام OAA در این زمینه وجود دارد که بر اساس آن بخشی از هزینه‌ها بر عهده میزبان و بخشی نیز به عهده فیفا و AFC است. معمولا هزینه هتل و رفت و آمد را ما می‌دهیم و کم‌تر پیش می‌آید میزبان از جیب خودش هزینه کند. به عنوان مثال کفپوش مسابقه‌ها که بسیار گرانقیمت است از سوی اسپانسر مسابقه‌ها در کشور میزبان پهن می‌شود و بعد از مسابقه‌ها می‌تواند در آن‌جا باقی بماند.

* می‌خواهیم مقایسه‌ای بین لیگ‌ ایران و لیگ‌های برتر دنیا به لحاظ مدیریت، زیرساخت، پخش زنده و اسپانسری داشته باشید.

لیگ‌های اسپانیا، روسیه و ایتالیا بسیار قوی هستند. بخش اعظم درآمد باشگاه‌های آن‌ها بخصوص اسپانیا از پخش تلویزیونی به دست می‌آید. طبق آخرین آماری که دارم ۷۵ درصد از درآمد لالیگا از حق پخش تلویزیونی حاصل می‌شود .ما در این زمینه خیلی باید کار کنیم تا بتوانیم با آن‌ها وارد رقابت شویم. این نوید را می‌دهم که با اجرای حرفه‌یی‌سازی باشگاه‌ها از سوی AFC که ایران پایلوت آن است، می‌تواند ایران را تا ۵ سال آینده بهترین لیگ دنیا کند. در این بین جالب است بدانید ایران کشوری بود که قبل از اسپانیا و برزیل، برای اولین بار تورنمنت فوتسال برگزار شد. در سال ۱۹۶۴ تورنمنت چهار جانبه‌ فوتسال در اصفهان برگزار شد و آن موقع چون زمین فوتسال نبود، این بازی‌ها را در زمین بسکتبال برگزار کردند. در حالی که نه اسپانیا و نه برزیل فوتسالی نداشتند. اما فوتسال ابتدا در اروگوئه شکل گرفته و از سال ۱۹۳۰ فوتسال را در این کشور پایه‌گذاری کردند. معتقدم فوتسال رشته بازیکن‌سازی است؛ از پله تا نیمار در سالن، فوتبالیست شدند. به همین دلیل می‌گوییم فوتسال یک کارخانه فوتبالیست‌ساز است.

* اخیرا کمپین جهانی برای راه‌اندازی لیگ جهانی فوتسال تشکیل شده است. به نظرتان می‌توانیم منتظر تشکیل این لیگ باشیم؟

تمام مسابقه‌های بین‌المللی باید زیر نظر فیفا و AFC باشد در غیر این صورت رسمی نیست. درباره لیگ جهانی نیز باید بگویم هنوز زود است. ابتدا باید جام بین قاره‌یی برگزار شود و تمام این‌ها به کمیته اجرایی فیفا برمی‌گردد که چه سیاست‌گذاری می‌تواند داشته باشد. افراد کارشناسی در آن جا هستند که در این باره نظر می‌دهند. لیگ جهانی نیز نیازمند سازماندهی وسیعی است. در حال حاضر ساختارهای فوتبال در فیفا عوض شده و فوتسال در اولویت آن‌ها نیست.

*به نظر می‌رسد فیفا بعد از استقبال نکردن هواداران از جام‌جهانی ۲۰۱۶ فوتسال، توجه کم‌تری به این مسابقات دارد و مشخص نشدن میزبان دوره بعدی، این موضوع را نشان می‌دهد.

سال گذشته بعد از تغییر و تحولاتی که در سطح بالای فیفا انجام شد، مطالعه‌ای داشتند تا ببینند می‌توانند روی فوتبال ساحلی و فوتسال ادامه دهند یا نه. چون تفکر فیفا بر اساس فوتبال بوده و به همین خاطر این مطالعه را انجام داده‌اند. اما معتقدم فوتسال رشته بازیکن‌سازی است. این همان تفکری بود که باعث شد AFC را قانع کنم روی فوتسال سرمایه‌گذاری کند. الان ۴ مسابقه مختلف (جام ملت‌های آقایان، بانوان، جام باشگاه‌ها و مسابقه‌های زیر ۲۰ سال) برگزار می‌شود در حالی که در سال ۱۹۹۹ تنها یک تورنمنت برگزار می‌شد. در حال حاضر نیز برای اضافه شدن هر تورنمنت، باید ۲۰۹ کشور بله بگویند. هر مسابقه که می‌خواهد اضافه شود باید در کنگره فیفا به تصویب برسد. زمانی که می‌خواستم مسابقه‌های زیر ۲۰ سال را اضافه کنم در کنگره، مطرح و به تصویب رسید. تازه بعد از آن گفتند چرا شلوغش می‌کنی و این همه تورنمنت اضافه می‌کنی؟ (با خنده)

*در بخش تورنمنت‌ها اتفاق جدیدی قرار است بیفتد؟ مثل اضافه شدن تورنمنت خاصی.

تعداد تورنمنت‌ها و بودجه AFC بیش‌تر شده است. ممکن است از سال ۲۰۱۹ فرمت مسابقه‌ها تغییر کند و احتمالا جام باشگاه‌ها به صورت رفت و برگشتی برگزار شده و ما از این پس لیگ قهرمانان داشته باشیم. بخش مسابقه‌های کنفدراسیون این موضوع را بررسی می‌کند تا کشورها بتوانند از امتیاز میزبانی استفاده کرده و مسابقه‌ها به صورت رفت و برگشتی برگزار شود. این کار برای AFC سخت است اما دیر یا زود باید این کار را بکنیم. من در سال ۲۰۱۰ پیشنهاد برگزاری مسابقه‌های زیر ۲۰ سال را دادم و این کار را از سال ۲۰۱۷ اجرا شد. برای ۲۰۲۰ نیز پیشنهاد تورنمنت زیر ۱۸ سال را داده‌ام و امیدوارم این مسابقه‌ها نیز برگزار شود.

* جام ملت‌های آسیا نیز قرار بود ۴ سال یک بار برگزار شود.

این پیشنهاد دو سال پیش مطرح شد اما اجازه تصویب آن را ندادم. این اتفاق برای فوتسال که تعداد مسابقه‌هایش کم است، می‌تواند بسیار بد باشد. همچنین قرار بود جام باشگاه‌های آسیا دو سال یک بار برگزار شود که ابتدا به دلایلی آن را پذیرفتم اما در ادامه آن را رد کردیم. هم‌چنین برگزاری جام باشگاه‌های فوتبال ساحلی روی میز ماست و احتمالا به‌زودی این مسابقه‌ها برگزار شود.

*و حرف پایانی…

از شما و رسانه‌ها تشکر می‌کنم. اگر رسانه نباشد اخبار فوتسال انعکاس پیدا نمی‌کند. رسانه در کنار تماشاگر، بُعد بزرگی از فوتسال را تشکیل می‌دهد. در پایان امیدوارم سال‌های آینده طوری شرایط تغییر کند که فیفا خودش به ایران بگوید بیا و میزبانی جام‌جهانی را بگیر. هم‌چنین دلم می‌خواهد فوتسالی‌ها در ایران ارتباطات‌شان پیوسته باشد. از قبل ترابیان، درودگر و شمس در فوتسال بوده‌اند و بعد از آن افرادی مثل صانعی و ناظم‌الشریعه آمده‌اند. اگر ما می‌خواهیم قهرمانی دنیا را کسب کنیم نباید تنها به فکر خودمان باشیم و ببینیم کجا نشسته‌ایم. دیگر قهرمانی آسیا را می‌خواهیم چه کار؟ ما ۱۱ قهرمانی آسیا داریم. باید اندیشه جهانی داشته باشیم و ببینیم چه کار می‌توانیم برای کشورمان بکنیم.

گفت و گو از: علی احدی – ایسنا