سرنوشت مبهم لژیونرهای فوتسال و سبقت سازمان لیگ از AFC!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، سال‌هاست که ورزشکاران ایرانی در رشته های مختلف ورزشی در کشورهای دیگر به عنوان لژیونر حاضر می‌شوند؛ البته این موضوع فقط  مربوط به یک رشته خاص ورزشی نیست و آرزوی هر ورزشکاری است که بتواند در خارج از ایران و در لیگ های معتبر جهانی بازی کند. درخشش ورزشکاران ایرانی در این سالها آنقدر خوب بوده که توانسته‌اند در عرصه‌های ملی و بین‌المللی مورد توجه سایر کشورها قرار گیرند.

به طور کلی لژیونر شدن هم برای باشگاه و هم برای ورزشکار چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ سطح کیفی مفید است البته این موضوع برای انتقال فرهنگ اصیل ایرانی به آن کشور هم می‌تواند مهم باشد. ما باید این واقعیت را قبول کنیم که عملکرد ورزشکاران ایرانی در اکثر رشته های ورزشی از جمله فوتبال، والیبال، فوتسال، بسکتبال و… چه در عرصه بانوان چه مردان پیشرفت خوبی داشته‌ایم و هر روز از دیگر کشورها درخواست جذب بازیکن ( لژیونر) داریم.

فوتسال از جمله رشته های ورزشی است که توانسته علاوه بر آسیا در سطح جهان هم موفقیت‌های چشمگیری داشته باشد و قدرت بلامنازع قاره کهن باشد. در فوتسال برخلافِ فوتبال، از قراردادهای میلیاردی خبری نیست و شاید بالاترین مبلغ قرارداد برای یک فصل آن هم برای بهترین بازیکن ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون تومان باشد که این موضوع خیلی کم و به ندرت اتفاق می‌افتد. از طرف دیگر با توجه به نبودن شرایط مالی خوب برای باشگاه‌های داخلی و نبود اسپانسر و یا عدم پخش مستقیم مسابقات لیگ فوتسال، باشگاه‌ها نمی توانند آنچه را که شایسته بازیکنان است مورد حمایت مالی خود قرار دهند و آنها را حمایت کنند.

مشکلاتی از این دست باعث شده که بازیکنان فوتسال به محض اینکه لیگ ما تمام می شود برای کسب درآمد بیشتر حتی اگر شده با یک قرارداد کوتاه مدت ۶ ماهه به باشگاهی خارج از کشور بپیوندند؛ این بازیکنان اکثرا ملی پوش هستند و این روند سالهاست که ادامه دارد.

متاسفانه اخیرا سازمان لیگ اعلام کرده که دیگر این بازیکنان نمی توانند بعد از اتمام لیگ در باشگاهی خارج از ایران حضوری کوتاه مدت داشته باشند و تنها در صورتی می‌توانند در فصل جدید در تیم خود حاضر شوند که قبل از شروع لیگ در ایران حضور داشته باشند و اگر نتوانند تا موعد مقرری که توسط سازمان لیگ اعلام شده حاضر شوند از حضور آنها تا نیم فصل جلوگیری می شود. اکنون این موضوع مورد اعتراض بازیکنان لژیونر واقع شده و مشکلاتی را برای باشگاه‌هایی که در ایران با آنها قرارداد دارند را به وجود آورده است.

حال چندین سوالی در اینجا مطرح است:

۱ طبق اعلام AFC قانون لژیونر شدن بازیکنان باید از سال ۲۰۱۹ اجرایی شود چرا سازمان لیگ به دنبال این است که این قانون زودتر در ایران اجرا شود؟

۲- همانطور که همگان می دانند ما بازیکنان لژیونر زیادی داریم که اکثرا هم ملی پوش هستند، حال اگر همین تعداد ملی پوش در لیگ ما حضور نداشته باشند آیا می توان لیگی شاداب و پویا داشت؟ آیا این کار به تیم‌های ملی ما آسیب نمی رساند؟ و چگونه می توانیم انگیزه‌ را برای سایر جوانان و نوجوانانی که در لیگ حضور دارند فراهم کنیم؟

۳- چرا سازمان لیگ قبلا از اینکه این بازیکنان بخواهند در خارج از کشور قرارداد خود را منعقد کنند به آنها اعلام نکردند؟

۴- خسارت باشگاه‌هایی که با این بازیکنان (لژیونر) قرارداد خود را برای یک فصل منعقد کردند را چه کسی باید پرداخت کند؟

به هر ترتیب امیدواریم ستاره‌های فوتسال کشورمان نیز در زندگی ورزشی شان به غیر از مسائل مالی به ارتقای توانایی‌های فنی‌شان و پیشرفت فوتسال ایران در عرصه های ملی و جهانی اهتمام ورزند و از طرفی کمیته فوتسال و سازمان لیگ تصمیم درستی نسبت به این موضوع بگیرند و از تصمیم‌های احساسی خوداری کنند و کاری را انجام دهند که باعث پویایی و شادابی لیگ و موفقیت تیم‌های ملی ما شوند و نه اینکه زودتر از متولی ورزش فوتبال (AFC) بخواهند قانون را اجرا کنند و باعث شوند که لیگی ضعیف و بازیکنان فوتسالیست از ایران فراری شوند.

منبع: فارس