شیربیگی: ای کاش جام جهانی هر دو سال یکبار برگزار می‌شد!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران،در این روزها شادی و غم علاقه‌مندان فوتبال وابسته به نتیجه بازی‌هاست. هنگام پخش مسابقات، پیر و جوان به صفحه تلویزیون خیره می‌شوند؛ شور و هیجان همه جا را فرا می‌گیرد؛ برخی برای پیروزی تیم محبوب‌شان شرط می‌بندند و کری می‌خوانند و برخی هم در سکوت رؤیاپردازی می‌کنند. تیم ملی فوتبال ایران هم در روسیه حضور داشت و این اتفاق شور و حال خاصی به جامعه داده بود. در این میان صحبت با چهره‌هایی که خود، ورزشکارانی حرفه‌ای هستند، خالی از لطف نیست. گفت‌وگوی خبرنگار «ایران» با سارا شیربیگی، خانم گل فوتسال آسیا با همین هدف انجام شده است

از حس و حال خودت به عنوان خانم گل آسیا و کسی که به صورت حرفه‌ای فوتبال را دنبال می‌کند، بگو؟
در این روزها واقعاً حس خوبی دارم؛ فضای خیلی خوبی نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا حاکم است. جام جهانی فوتبال همه چیز را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد به طوری که برنامه‌های تلویزیون و حتی پیام‌های بازرگانی هم مرتبط با آن می‌شود. اگرچه فوتبال یک رشته ورزشی است اما این گونه نیست که جام جهانی تنها مختص ورزشکاران باشد، بلکه همه را درگیر می‌کند. به نوعی می‌توان گفت جام جهانی فوتبال یک نقطه مشترک میان همه مردم جهان است. همه پیگیر آن هستند و از برگزاری‌اش خوشحال می‌شوند. واقعاً حس خوبی است.
برای تماشای بازی‌ها با بچه‌های خودتان (تیم فوتسال بانوان) در ارتباط بودی؟
بله؛ شدید (با خنده) کری می‌خواندیم برای همدیگر.
پیش آمده بود که بازی‌ها را در کنار یکدیگر تماشا کنید؟
بله؛ بازی‌های ایران را همیشه دور هم جمع می‌شدیم؛ یک بار منزل ما، یک بار منزل یکی از دوستان و یک بار هم بیرون رفتیم.
کدامیک از بازی‌ها را بیرون رفتید و کجا آن را تماشا کردید؟ مردم در چه حالی بودند؟
بازی اول (ایران و مراکش) که در شهر رشت بودیم و در میدان شهرداری آن را تماشا کردیم. بسیار جالب و هیجان انگیز بود. حتی افرادی که ورزشی نبودند، بازی را تماشا می‌کردند. پیر و جوان نداشت. برخی آنقدر سن بالایی داشتند که اصلاً نمی‌دانستند کدام تیم‌ها با یکدیگر بازی دارند ولی از دیدن خوشحالی مردم و بیرون آمدن‌شان خوشحالی می‌کردند و بستری فراهم شد که همه بتوانند شادی‌هایشان را با هم تقسیم کنند. یک نوع همبستگی میان مردم به وجود آمده بود و همچنین باعث شد کل ایران به فوتبال روی آورند.
برای اولین بار برای ورود بانوان به ورزشگاه سنت‌شکنی شد؛ اینکه خانواده‌ها در کنار هم به تماشای بازی‌ها نشستند، چطور بود؟
خب همان طور که خودتان می‌دانید، مسئولان پیگیر حضور بانوان در ورزشگاه‌ها هستند اما قطعی نشده است، اما برای این بازی‌ها شاهد آن بودیم که بانوان هم به ورزشگاه رفتند و هیچ اتفاق خاصی هم نیفتاد! فکر می‌کنم یکی از بزرگ‌ترین تأثیرات این جام بر کشور ما همین فرهنگسازی باشد که از این پس حضور بانوان در ورزشگاه‌ها را آزاد کنند. نه فقط ورزشگاه آزادی، بلکه در همه شهرها بستری را فراهم کنند که زنان و مردان بتوانند در کنار هم بازی‌ها را ببینند؛ که چه بسا حتی این شور و هیجانی را هم که در این ایام میان مردم ما به وجود آمد، به خاطر همین در کنار هم بودن خانواده‌ها بود. طوری که دیدیم برای پخش بازی‌های ایران در تمام شهرها یک جاهایی را تدارک دیدند و همه حتی شده برای لحظاتی شاد بودند.
در لحظات حساس تماشای بازی‌های ایران چه فضایی بر جمع شما- خانواده، دوستان و هم‌تیمی‌هایتان- حاکم بود؟
یکی دست به دعا بود، یکی حرص می‌خورد، یکی گریه می‌کرد، حتی دعوا می‌کردیم با هم، لحظاتی هم فقط سکوت می‌کردیم و هیچ کسی هیچ حرفی نمی‌زد. فرصت‌هایی که تبدیل به گل نمی‌شد، واقعاً بد بود. آن لحظه که ضربه سر طارمی گل نشد، همه خودشان را می‌زدند؛ همچنین گلی که زدیم و آفساید اعلام شد. بیشتر نگران پدر و مادرم بودم؛ چرا که به خاطر اینکه ورزشی نیستند درک آنچنانی از فضا و گریه کردن‌های ما نداشتند. آنها هم از اینکه صعود نکردیم بسیار ناراحت شدند؛ جالب اینکه اتفاقات پیش آمده و ابراز احساسات بازیکنان را به ما هم ربط می‌دادند و می‌گفتند شما هم بعد از بازی همین طور می‌شوید، شما هم گریه می‌کنید و… جو خیلی خوبی بود، ای کاش جام جهانی هر دو سال یکبار برگزار می‌شد!
برگزاری این مسابقات چه تأثیری روی رفت و آمدها و تنظیم وقت مردم داشت؟
بیشتر افراد با توجه به ساعت بازی زندگی روزمره خود را تنظیم می‌کردند. مثلاً خود ما اگر یک بازی ساعت شش و نیم عصر یا ۱۰ و نیم شب برگزار می‌شد، حواس‌مان بود که در آن ساعت هیچ برنامه‌ای نباید داشته باشیم.
به نظر شما درخشش تیم ملی در این جام تا چه حد در افزایش امید میان نسل آینده فوتبال و جوانان ما تأثیرگذاراست؟
خیلی زیاد؛ تصور ما همیشه از تیم ملی فوتبال ایران این بود که تیمی ضعیف است و نمی‌تواند تیم‌های اروپایی را شکست دهد؛ در این دیدارها با وجود آنکه حذف شدیم اما آنقدر خوب بازی کردیم که مردم اصلاً به صعود نکردن تیم نگاه نمی‌کنند و همه می‌گویند فقط فوتبال! چرا که آگاهند در گروه سختی قرار داشتیم و با توجه به بازی‌های خوب‌مان، اگر در گروه دیگری بودیم، احتمال صعود بسیار بالا بود. اصلاً ما در این مدت نشنیده‌ایم کسی به تیم ملی انتقاد کند و بگوید: «شما باختید، شما از گروه بالا نرفتید و…» جوانان فوتبالیست ما هم با دیدن این بازی‌ها بسیار امیدوار شده و این گونه فکر می‌کنند که در جام جهانی بعدی شاید بتوانند تیمی همچون اسپانیا را شکست داده و با اقتدار به مرحله بعد صعود کنند.

منبع:ایران