کامبک زیر ۲۰ساله‌ها به فوتسال مدل ۲۰سال قبل!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، در پی ناکامی تیم‌ملی فوتسال امید ایران در مسابقات المپیک جوانان در بوینس‌آیرس، جابجایی‌ای در کادر فنی زیر ۲۰ساله‌ها انجام شد که بیشتر شبیه شوک بود تا تغییر! شاندیزی مربی به جای صانعی سرمربی نشست و اتفاقی خارج از این در مجموعه این تیم شکل نگرفت تا تفکرات غالب بر این تیم تغییر چندانی نداشته باشد.

در حالی که با برگزاری اردوهای منظم و حالا آب دیده‌تر شدن امیدها در دیدارهای متمادی بین‌المللی، انتظار رونمایی از تیمی با قابلیت‌های بالاتر در دیدار دوستانه و خانگی ایران برابر روسیه می‌رفت، عملکرد و نتیجه تیم شاندیزی در اولین دیدار آژیر خطر را به صدا درآورد.

شاگردان حمید شاندیزی در این بازی به سبک فوتسال ۲۰ سال قبل ایران در روزهایی که رضا حیدریان با دریبل‌های کشویی دروازه حریفان را فرو می‌ریخت و یا خود حمید شاندیزی با برداشتن بازیکن مستقیم و توانایی‌های فردی قفل بازی را می‌شکست، روی به کارهایی فردی از مقابل دروازه خودی تا رسیدن به دروازه حریف داشتند که همین موضوع کار گروهی ایران را تحت‌الشعاع قرار داده بود.

اگرچه شاید با در اختیار داشتن بازیکنانی با توانایی تکنیکی فوق‌العاده بالا، هر تیمی بتواند دست به استفاده از این فاکتور اختصاصی‌اش بزند اما قدر مسلم تاریخ مصرف این نوع بازی صرف در فوتسال روز دنیا نه تنها منقضی شده که ریکاردینیو پرتغالی هم فقط در شرایط خاص و در پوشش مشخصی از حمایت بازیکنانش بعضا روی به چنین فانتزی‌هایی می‌آورد.

در اولین بازی دوستانه، تیم‌ملی زیر ۲۰سال ایران برابر روسیه در کارهای تاکتیکی بسیار ضعیف ظاهر شد و در عوض هر آنچه علاقمندان به فوتسال از این تیم دیدند به دریبل‌های فریبنده، یک پا، دو پا و حرکات فانتزی‌ای باز می‌گشت که با هوشمندی روس‌ها با دفاع گروهی راهی به جایی نبرد و در عوض با کار گروهی روس‌ها، دروازه ایران دو بار فروپاشید.

شاید تنها دفاع از اولین عملکرد نه چندان مطلوب تیم شاندیزی، استرس اولین بازی و تلاش برای دیده شدن بازیکنان این تیم بوده اما قدر مسلم بازی دوم برابر روسیه که مثل ساعت کار می‌کند و با فیزیک خوب راه را بر حملات انفرادی می‌بندد، می‌تواند آزمونی واقعی‌تر برای شاگردان حمید شاندیزی باشد.