سعید دانشمند: ضعف اصلی فوتسال تهران نبود اسپانسر است / مسئولین برای حضور تیم‌های بزرگ تهرانی در فوتسال فقط حرف می‌زنند / در تهران حتی یک سالن استاندارد هم نداریم / تا پخش زنده نباشد فوتسال پیشرفت نخواهد کرد

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، وقتی تاریخچه فوتسال ایران را مورد مطالعه قرار می‌دهیم به نقش پررنگ یک شهر در اعتلا و گسترش فوتسال بر می‌خوریم. شهری که همانند موقعیت سیاسی‌اش به عنوان پایتخت ایران، پایتخت فوتسال کشور نیز بود و بزرگان این رشته ورزشی را در خود پرورش داد. از تیم‌های بزرگ و قهرمانی همچون پیام، استقلال، تام ایران خودرو، تاسیسات دریایی، پاس و حتی شهیدمنصوری قرچک که در پهنه جغرافیای آن جای دارد. تا پرورش بزرگانی مانند وحید شمسایی، محمدرضا حیدریان، محمد کشاورز، محمد طاهری، علی صانعی، محمود قاضی و … . و حتی بزرگان مربی‌گیری فوتسال ایران و جهان مانند حسین شمس، محمدحسن انصاری‌فرد، رضا لک، علی صانعی، علی رعدی، ناصر صالح، محمود خوراکچی، سیدمهدی ابطحی و … از این خطه معرفی شده‌اند. اما چند سالی است این معدن بزرگ فوتسال خشک شده و نه تنها تیمی در لیگ برتر ندارد که در سطح ملی و باشگاهی نیز بازیکن و مربی مطرحی از آن به چشم نمی‌خورد. کلان‌شهری که سالن استاندارد ندارد و با بی‌توجهی مسئولان ورزش آن، فوتسالش در حال نابودی است. گذشت دورانی که سالن ۱۲ هزار نفری آزادی مملو از تماشاگران مشتاق فوتسال بود و فینال جام رمضان آن پخش مستقیم از شبکه‌های سراسری داشت.

به همین منظور در سلسله مصاحبه‌ها و گزارش‌هایی به سراغ اهالی فوتسال تهران رفتیم تا دلایل این مشکلات را از آن‌ها جویا شویم و به دنبال راه حلی برای بهبود این مسئله باشیم. در مصاحبه نخست با سعید دانشمند از مربیان مطرح فوتسال در سطح استان تهران هم صحبت شدیم. دانشمند که سابقه سرمربی‌گری در تیم فوتسال شاهد طهران را در کارنامه دارد، در استعدادیابی و پرورش بازیکنان پایه استان نیز نقش پررنگی دارد.

برویم سر اصل داستان، چرا فوتسال شهر تهران دیگر صلابت گذشته را ندارد؟

اگر بخواهم جواب کوتاه به این سوال بدهم، جوابش می‌شود: چون اسپانسر نداریم. حالا اگر بپرسید چرا اسپانسر نداریم؟ باید جواب بدهم چون فوتسال در کشور ما مظلوم است. کشوری که فوتسالش جزو ۵ قدرت برتر جهان است، محلی برای عرضه شدن ندارد. عرضه فوتسال کجاست؟ پخش تلویزیونی، تبلیغات محیطی در سالن، سایت، روزنامه و … . در بین همه این مسائل از همه مهمتر پخش زنده و تلویزیونی مسابقات هست. وقتی پخش تلویزیونی نداری یعنی دیده نمی‌شوی، وقتی دیده نشوی کم‌کم به فراموشی سپرده می‌شوی، پس منابع مالی و بنگاه‌های اقتصادی هم به سمت آن رشته حرکت نمی‌کنند.

از سویی دیگر ما در تهران تا حدودی با معضل تماشاگر هم روبه‌رو هستیم. تهران یک کلانشهر است که رشته‌های ورزشی زیادی در آن فعالیت می‌کنند. بنابراین شما اگر از یک بافت اجتماعی و محلی خاصی نباشید نمی‌توانید به راحتی تماشاگر جذب کنید. وقتی تماشاگر نداشته باشید پس تبلیغات محیطی هم اثر زیادی ندارد.

حالا شما فوتسال تهران را مقایسه کنید با شهرهایی که پخش زنده استانی دارند و با این حال تماشاگران برای دیدن بازی از یک ساعت قبل سالن را پر می‌کنند و حتی بلیط می‌خرند و کلا یک انقلاب فرهنگی درآن شهر رخ می‌دهد و یک شور و هیجان خاصی به وجود می‌آید که با برد تیم شاد می‌شوند و با باخت تیم کل شهر غمگین می‌شود.

علت فقط کلانشهر بودن تهران هست؟

اولین علتی که در این خصوص می‌توانم بگویم این است که ما در حال حاضر تیم ریشه‌دار و لیگ برتری در تهران نداریم. تهران شهری‌ست که در ادوار گذشته تیم‌هایی مثل پرسپولیس، استقلال، پاس، تام ایرانخودرو، پیمان، میثاق، تاسیسات و … را در لیگ برتر داشته‌است که اکثرا هم ریشه‌دار بودند. یعنی یا در سطح کشوری مطرح بودند و تماشاگر خودشان را داشتند مثل استقلال و پرسپولیس و یا مربوط به یک منطقه خاصی از تهران بودند و ریشه در فوتسال کل استان داشتند مثل میثاق. اینجور تیم‌ها تماشاگران خاص خودشان را دارند و باعث می‌شوند فوتسال در عرض چند دوره جایگاه خاص خودش را پیدا کند.

منظور شما از ریشه‌دار بودن چیست؟

یعنی اینکه یک باشگاه با ایجاد ساختارسازی حرفه‌ای و داشتن استراتژی مشخص به سمت ایجاد پایگاه قهرمانی ورزشی و جایگاه اجتماعی مطلوب باشد. تا شما در آن شهر یا منطقه بتوانید تماشاگر جذب کنید و فوتسال را کم‌کم در آن‌جا تبدیل به یک دغدغه مردمی کنید.

می‌توانیم به میثاق در سطح شهر تهران و شهید منصوری در سطح استان تهران اشاره کنیم؟ ولی چرا الان همچین تیمی نداریم؟ فقط نبود اسپانسر یا مشکلات دیگری هم در سر راه تیم‌داری وجود دارد؟

بنظر من مدیران ورزش ما در کل و فوتسال در جزء دارای استراتژی و هدف خاصی نیستند. این بی‌برنامه‌گی به سطح پایین و باشگاه‌های ما نیز رسوخ کرده است. زمانی که یک باشگاه استراتژی داشته باشد، یعنی هدف مدیرانش از تیم‌داری مشخص باشد، به سمت تامین منابع مالی و انسانی‌اش نیز حرکت می‌کند و شروع می‌کند به پیدا کردن و غنی کردن آن‌ها. ولی الان ما مدیران هزینه در سطح باشگاهی و حتی فدراسیون داریم. یعنی مدیران کنونی ما فقط طول همان فصل را می‌بینند و به فکر آینده نیستند. می‌بینید که اکثر باشگاه‌ها هم عمری یک ساله دارند. وقتی مدیران ما تفکر بلند مدت ندارند، نمی‌توان از آن باشگاه توقعی هم داشت. این جور باشگاه‌ها منابع مالی شفافی هم معمولا ندارند پس نمی‌شود از آن‌ها انتظار داشت به فکر تیم‌داری بلند مدت و ریشه‌سازی برای خودشان هم باشند. در حالی که اگر با تفکر بلند مدت وارد فوتسال شوید& می‌توانید به تمام اهداف مادی خودتان برسید. به شرطی که با مدیریت درست و گام به گام جلو بروید.

شما اگر فوتسال و فوتبال دنیا را نگاه کنید، بخش اعظمی از بودجه باشگاه‌ها به تیم‌های پایه اختصاص پیدا می‌کند. این باشگاه‌ها با پرورش بازیکنان با استعداد و فروش آن‌ها بخشی از هزینه‌های جاری خودشان را تامین می‌کنند. علاوه بر آن از این بازیکنان در تیم‌های بزرگسالان خودشان هم استفاده می‌کنند. این مدل سرمایه‌گذاری که بازدهی آن دراز مدت است نشانه‌ای از استراتژی یک باشگاه حرفه‌ای‌ می‌باشد. در حالی که ما در ایران که کشوری فوتسال خیز هستیم اصلا به این سمت حرکت نکرده‌ایم.

البته لازم به ذکر است که برخی قوانین و مقررات فوتسال کشور نقطه مقابل در اجرای نسل‌سازی باشگاه‌ها می‌باشد مانند عدم حق رشد و …

ما هیچ‌وقت به سمت پرورش بازیکن برای ترانسفر آن‌ها به کشورهای اروپایی و آمریکای جنوبی حرکت نکردیم. باشگاه‌های ما چون تفکر اقتصادی بزرگ ندارند از این منبع درآمد غنی ورزش ما غافل بودند. چرا هیچ باشگاهی با تیم‌ها و آکادمی‌های اروپایی قرارداد تبادل بازیکن ندارد و از این مسیر درآمدزایی نمی‌کند؟ در حالی که این مدل درآمدزایی در شرق آسیا مرسوم است.

به عنوان نمونه باشگاه تاسیسات دریایی در چند سالی که در سطح اول ایران و آسیا حضور داشت هیچ‌گاه در این موضوع ورود نکرد و صرفا به تیم بزرگسالان و جمع‌آوری بهترین‌های کشور روی آورد.

در سطح ملی داریم؟

در لیگ برتر خیلی از تیم‌ها تنها به دنبال گذراندن فصلی هستند که در آن حضور دارند. چون شرایط بد اقتصادی این تیم‌ها و نبود اسپانسرهای قوی باعث شده تا به فکر پایه‌های خودشان نباشند و اگر هم فوتسال دغدغه مردم آن شهر شده نه به دلیل ریشه‌سازی مناسب بلکه به دلیل نداشتن ورزش‌های دیگر در سطح کشوری و لیگ برتر در آن شهرهاست. شما زمانی می‌توانید موفق باشید و حضور مستمر در سطح کشور داشته باشید که از تیم‌داری خودتان هدف داشته باشید. یک تیم در لیگ برتر داشته باشد، یک امید، یک جوانان، یک نوجوانان و یک نونهال به عنوان پشتوانه‌های آن باشگاه. آنوقت می‌توانید در یک برنامه بلند مدت هوادار داشته باشید، اسپانسرهای قوی داشته باشید و به سمت قهرمانی هم حرکت کنید. نمونه‌های موفق این مورد در ایران شهیدمنصوری قرچک، گیتی‌پسند اصفهان، شهروند ساری و در گذشته ملی حفاری اهواز که الان در سطح پایه فعالیتی از این تیم نمی‌بینیم. این تیم‌ها همیشه در سطح اول فوتسال ایران حضور داشتند و از داشته‌های تیم‌های پایه خودشان در تیم بزرگسالان استفاده می‌کنند. اگر یک روز مدیران این تیم‌ها تمایلی به ادامه تیم‌داری نداشته باشند (مانند شهیدمنصوری که در قرچک کاری کرد تا فوتسال در خون مردم آن شهر جریان پیدا کند) مردم آن شهر از مسئولان شهری خودشان حضور در فوتسال را مطالبه خواهند کرد.

مقصر این ماجرا فقط نبود اسپانسر و مدیر فوتسالی‌ست؟ یا سازمان لیگ فوتسال هم در عدم حضور تیم‌ها در لیگ‌های پایه نقش دارد؟

بله اگر بخواهیم مقصر را در سطح کلان پیدا کنیم سازمان لیگ فوتسال است. شما با کلی هزینه یک تیم پایه تشکیل می‌دهید و مجوز حضور در مسابقات کشوری را بدست می‌آورید. ولی به کوهی از هزینه‌ها می‌رسید. هزینه بالای ورودیه، سفر، هتل، غذا و … برای یک دوره مسابقه یک هفته‌ای. این هزینه‌ها با میزان زمانی که یک اسپانسر برای دیده شدن نیاز دارد، تطابق ندارد. پس کلا قید حضور در این مسابقات را می‌زنند. ولی شما قبول کنید یک بازیکن برای پخته شدن نیاز به بازی در سطح بالا و ملی دارد نه فقط استانی. اسپانسر نیاز به تبلیغ در سطح ملی دارد نه فقط استانی. این وسط سازمان لیگ باید فکری به حال مسابقات پایه خود بکند تا تیم‌ها برای شرکت در این بازی‌ها ترغیب شوند.

در چند وقت اخیر تیم‌های پایه تهران در لیگ‌های پایه کشوری حضور کمرنگی دارند. و بازیکنان تهرانی در تیم‌های ملی حضور کم‌رنگی دارند. فکر می‌کنید این موضوع در عدم بازیکن‌سازی تهران نقش دارد؟

بالطبع وقتی شما تیمی در لیگ برتر بزرگسالان ندارید، تیم‌های پایه هم کم‌کم حذف و کم‌رنگ می‌شوند. اتفاقا ما بازیکنان مستعدی در سطح پایه داریم. ولی این بازیکنان باید برای کدام تیم بزرگسال بازی کنند؟ یک زمانی این بازیکنان در لیست سهیمه تیم‌های لیگ برتری حضور پیدا می‌کردند و شانسی برای بازی کردن و دیده‌شدن در سطح اول فوتسال ایران داشتند. ما الان این پتانسیل را نداریم. تیم‌هایی که در گذشته نزدیک هم داشتیم مانند تاسیسات روی پایه‌ها کار نکردند و از بازیکنان غیربومی بیشتر استفاده کردند. در حالی که ما نمونه موفقی مثل میثاق را در سطح شهر تهران داشتیم. این تیم استعدادهای لیگ‌های استان تهران را جمع می‌کرد و پرورش می‌داد و در سطح کشوری استفاده می‌کرد مانند: محسن فرهمند، مجید حاجی‌بنده، عارف بلوکی، محسن کبیریان و …

ولی الان بازیکنان پایه تهران باید به شهرستان‌های مختلف بروند تا شاید در لیست تیم‌های لیگ برتری قرار بگیرند. کدام تیم شهرستانی قبول می‌کند با این هزینه‌های بالا چنین بازیکنانی را جذب کند؟ در این بین خیلی از خانواده‌ها هم قبول نمی‌کنند تا فرزندان خود را به شهرستان بفرستند آن هم در شرایطی که قرارداد مالی مشخصی وجود ندارد، وضعیت مسکن و خورد و خوراک مشخص نیست و احتمال بازی کردن در شرایطی که اولویت با بازیکنان بومی آن‌ها می‌باشد، پایین است. پس هیچوقت این پتانسیل بازیکنان پایه خوب تهران جایی برای عرضه ندارد و نمی‌تواند خودش را نشان دهد.

از سویی شما به عنوان سرمربی تیم ملی پایه بازیکنی را دعوت می‌کنید که در لیگ برتر کشور بازی می‌کند یا بازیکنی را که در هیچ لیگ کشوری بازی نمی‌کند؟ جواب مشخص است.

یعنی شما اعتقاد دارید ما استعداد لازم را در بازیکنان تهرانی داریم ولی نداشتن تیم در سطح اول فوتسال باعث شده این استعدادها دیده نشوند و به نوعی کم‌کم سوخت شوند؟

شما ببینید تیم استان تهران در المپیاد استعدادیابی جوانان در دو سال گذشته یک مقام اولی و یک مقام دومی درسطح کشور بدست آورد است. این معنای مشخصی دارد. در ادوار مسابقات کشوری هرگاه تیم‌های تهرانی با امکانات مناسب و کامل در مسابقات شرکت کردند جزو برترین‌ها بودند. این نشان می‌دهد استعداد در فوتسال تهران وجود دارد ولی جایی نیست تا روی استعدادها سرمایه‌گذاری کند و آنها را پرورش دهد و در سطح ملی عرضه کند. شهری با ۱۲ میلیون جمعیت اگر روی آن کار شود، اگر هزینه شود، بنظر شما استعداد از درونش بیرون نمیاد؟

البته باید به یک نکته دیگر هم اشاره کرد و آن این است که فوتسال در پس تبلیغات فوتبال و فرهنگی که در جامعه ما وجود دارد جایی برای رشد در سطح تهران پیدا نکرده است. شما به هر کسی بگویید بین فوتبال و فوتسال انتخاب کن حتما به خاطر پول و تبلیغات، فوتبال را انتخاب می‌کند در کنار این قضیه نداشتن تیم در سطح اول کشور هم مزید علت است تا استعدادهای فوتسالی بعد از مدتی به سمت فوتبال حرکت کنند.

* خوب این عشق به فوتبال در همه شهرها و بین همه هست؟

بله هست ولی در تهران به دلیل حضور تیم‌های بزرگ و پرطرفدار فوتبال ایران عرضه این رشته ورزشی بیشتر است. شما در جریانید از تمام کشور برای بازی در تیم‌های تهرانی به این شهر می‌آیند و حتی هزینه‌های بسیاری برای این کار می‌کنند. لیگ پایه‌های فوتبال تهران از لیگ‌های پایه فوتسال پرطرفدارتر است و بیشتر مورد توجه رسانه‌های قرار دارد. استقلال، پرسپولیس، سایپا، پیکان، راه‌آهن و … در تهران فعالیت گسترده دارند و جالب است بدانید قیمت سهمیه یک تیم در آسیاویژن تهران از یک تیم فوتسال در لیگ برتر بزرگسالان کشور بیشتر است.

از سویی دیگر در اکثر شهرستان‌هایی که فوتسال در اوج قرار دارد مانند بهبهان، کرمانشاه، ساوه، ساری و … یا رشته ورزشی دیگری در سطح کشور ندارند و یا اگر وجود دارد خیلی محدود هستند. یعنی شما انتخاب‌های زیادی ندارید پس چه جایی بهتر از فوتسال آن شهر که در سطح اول کشور هم حضور دارد.

* هیئت فوتیال تهران چقدر می‌تواند به تیم‌ها کمک کند تا هزینه‌های‌شان کمتر شود و با فراغ بال بیشتری نسبت به تجهیز خود اقدام کنند؟ نمی‌تواند در حداقل‌ترین حالت ممکن یک سالن تمرین و مسابقه در اختیار تیم‌هایی که در لیگ‌های کشوری شرکت می‌کنند قرار دهد تا از هزینه‌های جاری آن‌ها کم کند؟

از هیئتی که یک صندلی در ساختمانی چهار طبقه را به فوتسال اختصاص می‌دهد نمی‌شود انتظار داشت در خصوص فوتسال بیشتر از این وارد شود. ما از هیئت انتظار تسهیل کارها را داریم. انتظار داریم برای تیم‌هایی که قصد حضور در مسابقات کشوری و یا تیم‌داری در سطح بالا را دارند امتیازاتی قائل شود. انتظار داریم هزینه‌های تیم‌داری در رده‌های پایه را برای باشگاه‌های برتر استان کمتر کنند تا رغبت به حضور در این سطح بیشتر شود. من نمی‌گم ورودیه نگیرند ولی همین مبلغ هم برای خیلی از تیم‌ها قابل پرداخت نیست و مجبور به دریافت شهریه از بازیکنان می‌شوند. که این موضوع باعث می‌شود جذب بازیکن بر اساس معیار پول باشد. که برای فوتسال و ورزش سم است. یک بحث دیگری که پیش می‌آید این است که چون هزینه تیم‌داری در پایه و سطح استان بالا می‌رود، تیم‌ها روی به مربیان جوان و بی‌کارنامه می‌آورند که این باعث می‌شود تا خروجی مورد نظر حاصل نشود.

* گفتید مربی، چرا در سطح اول فوتسال ایران بجز چند مورد انگشت‌شمار، دیگر مربی تهرانی نداریم؟

وقتی تیمی در سطح اول کشور نداریم پس جایی نداریم تا نیروی جوان و به روز را تربیت کنیم. از سویی تیم‌های شهرستانی هم نمی‌توانند قبول کنند تا یک نیروی غیربومی جوان را با هزینه بالا جذب کنند. پس سیستم تربیت مربی جوان مختل می‌شود. در خصوص مربیان قدیمی و باتجربه هم از لحاظ اقتصادی پیشنهادها در حدی نیست که یک مربی قبول کند کار و خانواده خودش را رها کند و به آن تیم‌ها برود.

* راهکار شما برای خروج فوتسال تهران از این بحران چیست؟

برای خروج از این بحران باید بزرگان فوتسال و ورزش تهران به همراه هیئت فوتبال وارد گود شوند. این افراد باید ساز و کاری را ایجاد کنند تا باشگاه‌های بزرگ ورزشی تهران مثل پرسپولیس، استقلال، سایپا،  پیکان و … وارد تیم‌داری در فوتسال شوند. حضور این تیم‌ها زمانی صورت می‌گیرد که هیئت فوتبال هم تسهیلاتی برای آن‌ها در نظر بگیرد. وقتی این تیم‌ها وارد فوتسال تهران شوند می‌توانیم امیدوار باشیم یک کار اساسی و ریشه‌دار در فوتسال تهران شکل می‌گیرد و استعدادها فقط جذب فوتبال نمی‌شوند. برند این تیم‌ها می‌تواند استعدادهایی که به فوتسال علاقه‌دارند را جذب خود کند. حضور این تیم‌ها می‌تواند اسپانسر برای فوتسال جذب کند.

ولی در این چند سال در مدیریت کلان فوتسال کسی دنبال این کار نبوده فقط حرف زدند. وگرنه اگر فدراسیون فوتبال تیم‌های بزرگ تهران را از روش‌ها و راهکارهای مختلف مجاب می‌کرد که در فوتسال هم سرمایه‌گذاری کنند آن‌ها مجبور به این کار می‌شدند. چون خودتان می‌دانید با مبلغ قرارداد یک بازیکن این تیم‌ها می‌شود هزینه یک تیم لیگ برتری فوتسال را داد. از لحاظ بودجه‌ای پیکان و سایپا کم بودجه دارند؟ شما نگاه کنید در رشته‌های دیگر تیم‌داری می‌کنند حتی در رده بانوان فوتسال هم تیم دارند ولی در فوتسال آقایان که می‌خواهند وارد شوند، کنار می‌کشند. شما  در نظر بگیرید این کار که انجام نمی‌شود هیچ، تیم‌های پولدار دیگر هم که وارد می‌شوند، فدراسیون و کمیته فوتسال کاری می‌کنند که از تیم‌داری منصرف می‌شوند. مانند دانشگاه آزاد، تاسیسات، دبیری و … .

* شاید حتی معضل پخش تلویزیونی هم با ورد این غول‌های ورزشی به عرصه فوتسال حل شود.

بنظر من یک مدیر توانمند در کنار این برندهای ورزشی می‌تواند معضل پخش تلویزیونی را نیز حل کند. شما در نظر بگیرد ما یک معضل بزرگ در تهران داریم و آن هم عدم پخش رقابت‌های ورزشی استان از شبکه استانی است. در حالی که این موضوع در استان‌ها دیگر وجود ندارد.

* بنظر شما با چه روشی می‌شود تیم‌های بزرگ را ترغیب کرد؟

ببنید چون فوتبال و فوتسال و در کل ورزش ما دولتی است پس تنها شخص اول ورزش این مملکت می‌تواند برای حل این معضلات ورود کند. در کنار این مسئله تیم بزرگ به شرط حضور در بالاترین سطح وارد یک رشته ورزشی می‌شود. من فکر می‌کنم اگر شرایط حضور این تیم‌ها در سطح اول فوتسال ایران فراهم شود و فدارسیون تسهیلاتی مانند کاهش ورودیه، امتیاز در تمام رده‌های پایه، امکان حضور تیم‌های بیشتر از ایران در جام باشگاه‌های آسیا و … را برای این باشگاه‌ها فراهم کند، می‌شود مدیران‌شان را به حضور در فوتسال ترغیب کرد. همچنین چون تیم‌ها دولتی هستند، می‌شود با مقداری فشار آن‌ها را مجبور کرد. شما نگاه کنید فوتسال ما جزو برترین‌ها جهان است ولی شرایط برخی تیم‌های لیگ برتر ما واقعا خوب نیست. پس باید فکری به حال این موضوع کرد و بنظر من یک غربال‌گری با حضور بزرگان ورزش در سطح اول فوتسال ایران ایجاد شود.

* حضور شش تیم از تهران در لیگ یک نشانه عزم فوتسال تهران برای برگشت نیست؟ یا این هم یک حرکت مقطعی است؟

امسال ۲۸ درصد تیم‌های لیگ یک از تهران هستند که می‌تواند نوید این را بدهد در انتهای فصل حداقل یک تیم از تهران به لیگ برتر صعود کند. ولی با توجه به ادوار گذشته این هم به نوعی مقطعی است. چون خیلی از این تیم‌ها زیرساخت‌های لازم را برای هدف‌گذاری بلند مدت ندارند.

* اما مقاومت، سفیر و پارسیان هم در بحث پایه‌سازی و هم در بحث هدف‌گذاری قوی عمل کردند.

بله این تیم‌هایی که نام بردید تا حد زیادی نسبت به بقیه جلوتر هستند ولی شما نگاه کنید مقاومت مشکل اسپانسری دارد. پارسیان با وجود تلاش‌های زیادی که دارد نتوانسته هدف خاصی از حضورش را به ما نشان دهد.

در بین این تیم‌ها من افق‌های روشنی در شهرداری قرچک که از منطقه فوتسال خیز آمده و تیم سفیر گفتمان می‌بینم. چون سفیر از لحاظ مدیریتی و برنامه‌ریزی در این چند ساله خیلی خوب کار کرده است. فودکا هم به دلیل سال اول فعالیت نمی‌شود نظر خاصی در موردش داد.

* پاس چطور؟ این تیم را سرمایه تهران می‌دانید یا تیمی در سطح ملی؟

ببینید پاس از ریشه پاس بزرگ فوتبال تهران است. حضور پاس در فوتسال تهران می‌تواند بیش از پیش تاثیرگذار باشد و بنظرم صعود این تیم به لیگ برتر نقطه عطفی در فوتسال تهران می‌تواند باشد. استفاده این تیم از سرمایه سرباز قهرمان استان تهران می‌تواند فوتسال تهران را متحول کند. بنظرم نباید این تیم را از ورزش تهران جدا کرد. هرچند که برخلاف دیگر تیم‌های تهران از بازیکن غیر بومی بیشتری هم استفاده کند. ولی پاس می‌تواند تنور فوتسال تهران را روشن نگه‌دارد. حضور این تیم در سطح لیگ‌های استان تهران می‌تواند تاثیر بیشتری در پیشرفت فوتسال تهران داشته باشد. چرا که این تیم امکانات بسیاری دارد که خیلی از تیم‌های فوتسال استان و کشور ندارند.

* حرف آخر:

آرزوی بهترین‌ها را برای تهران عزیز دارم.

مصاحبه: سعید پروا