محمود خوراکچی: آینده فوتسال تهران تیره و تار است / سرمایه‌های فوتسال تهران را رها کردیم / میثاق آخرین تیم مردمی تهران بود / هیئت تهران به فوتسال توجه کند

وقتی تاریخچه فوتسال ایران را مورد مطالعه قرار می‌دهیم به نقش پررنگ یک شهر در اعتلا و گسترش فوتسال بر می‌خوریم. شهری که همانند موقعیت سیاسی‌اش به عنوان پایتخت ایران، پایتخت فوتسال کشور نیز بود و بزرگان این رشته ورزشی را در خود پرورش داد. از تیم‌های بزرگ و قهرمانی همچون پیام، استقلال، تام ایران خودرو، تاسیسات دریایی، پاس و حتی شهیدمنصوری قرچک که در پهنه جغرافیای آن جای دارد. تا پرورش بزرگانی مانند وحید شمسایی، محمدرضا حیدریان، محمد کشاورز، محمد طاهری، علی صانعی، محمود قاضی و … . و حتی بزرگان مربی‌گیری فوتسال ایران و جهان مانند حسین شمس، محمدحسن انصاری‌فرد، رضا لک، علی صانعی، علی رعدی، ناصر صالح، محمود خوراکچی، سیدمهدی ابطحی و … از این خطه معرفی شده‌اند. اما چند سالی است این معدن بزرگ فوتسال خشک شده و نه تنها تیمی در لیگ برتر ندارد که در سطح ملی و باشگاهی نیز بازیکن و مربی مطرحی از آن به چشم نمی‌خورد. کلان‌شهری که سالن استاندارد ندارد و با بی‌توجهی مسئولان ورزش آن، فوتسالش در حال نابودی است. گذشت دورانی که سالن ۱۲ هزار نفری آزادی مملو از تماشاگران مشتاق فوتسال بود و فینال جام رمضان آن پخش مستقیم از شبکه‌های سراسری داشت.

به همین منظور در سلسله مصاحبه‌ها و گزارش‌هایی به سراغ اهالی فوتسال تهران رفتیم تا دلایل این مشکلات را از آن‌ها جویا شویم و به دنبال راه حلی برای بهبود این مسئله باشیم. در دومین مصاحبه پای صحبت‌های یکی از کسانی نشستیم که از روز نخست در فوتسال حضور داشته و جزو بازیکنان و مربیان خوش فکر فوتسال ایران محسوب می‌شود. محمود خوراکچی از فوتبال و تیم پرسپولیس وارد فوتسال شد و در لیست اولین تیم ملی تاریخ ایران نیز حضور داشت. خوراکچی در اکثر تیم‌های مطرح ایران سابقه مربی‌گری دارد و قهرمانی در ایران را با تام ایرانخودرو تجربه کرد است. وی حتی چند صباحی همراه محمدحسن انصاری‌فرد بر روی نیمکت تیم ملی حضور داشته است و با این تیم قهرمان آسیا شده است.

* چرا فوتسال تهران همچون گذشته در سطح اول ایران نیست و به نوعی صلابت گذشته را ندارد؟

این سوال جواب‌های زیادی دارد. شاید مهمترین دلیل آن نبود اسپانسر باشد. فوتسال ورزشی است که به شدت نیازمند اسپانسر است. و فوتسال تهران از اسپانسر خالی شده است.

* علت اصلی خالی شدن اسپانسرها از نظر شما چیست؟

ببنید سرمایه‌گذار جایی ورود می‌کند که سودی از آن ببرد. مثلا یکی وارد هنر می‌شود، یکی هم وارد ورزش. در واقع اسپانسرها دنبال بازی برد-برد هستند و فوتسال تهران در حال حاضر این نقش را بازی نمی‌کند. تهران شهری با ۱۴ میلیون جمعیت باید نقش بیشتری در فوتسال ایران داشته باشد. اما از سوی وزارت ورزش و مسئولان فدراسیون حمایت نمی‌شود. زمانی استادیوم ۱۲ هزار نفری آزادی میزبان بازی‌های جام رمضانی بود که برای تماشای بازی‌ها پر می‌شد. بنابراین اسپانسرها هم حضور داشتند. اما الان برای اسپانسرها جذابیت ندارد. وقتی فوتسال از سوی رسانه‌های تصویری و نوشتاری حمایت نمی‌شود، تماشاگر ندارد، بنابراین اسپانسر هم وارد نمی‌شود. سرمایه‌گذار دنبال دیده شدن محصولش است و احساس می‌کند در فوتسال مورد توجه نیست. از سویی ما چه تسهیلاتی برای اسپانسرها ایجاد کرده‌ایم؟ آیا به آن‌ها وعده معافیت‌های مالیاتی مثل اکثر کشورها داده‌ایم؟ یا امتیازهای خاصی برای آن‌ها قائل شده‌ایم؟ آیا در واردات اجناس به آن‌ها تسهیلات داده‌ایم؟ من احساس می‌کنم یکی از دلایل عدم استقبال سرمایه‌گذارها از فوتسال سومدیریت در کلان مدیریت ورزشی ما است. ولی من به عنوان کسی که خاک این رشته را خورده از همینجا قول می‌دهم اگر کسی ریسک حضور در فوتسال را قبول کند و حوصله کند، حتما در آینده نزدیک به آن بازی برد-برد مدنظرش دست خواهد یافت. این شهر خواستگاه تیم‌ها، بازیکنان و مربیان بزرگ فوتسال ایران است. حتما با یک سرمایه‌گذاری مناسب دوباره در فوتسال ایران مطرح خواهد شد.

* همانطور که گفتید زمانی بزرگترین تیم‌های فوتسال ایران در تهران حضور داشتند. مثل تام ایران خودرو که یک قهرمانی با شما کسب کرد.

بله. تیم‌های فوتسال تهران در واقع شناسنامه فوتسال ایران محسوب می‌شوند. مانند تام ایران خودرو، استقلال، پیمان، پرسپولیس، تاسیسات دریایی، پاس، دانشگاه آزاد و … . تام ایران خودرو یک زمانی به رئال مادرید ایران مشهور بود. تمام مربیان و بازیکنان بزرگ فوتسال دوست داشتند در این تیم فعالیت کنند. من سه سال در تام مربی‌گری کردم و موفق شدم با این تیم به یک مقام قهرمانی و یک نایب قهرمانی لیگ برتر دست پیدا کنم. بعد از قهرمانی در ایران، تام ایران خودرو به عنوان نماینده آسیا در اولین دوره جام باشگاه‌های جهان به میزبانی اسپانیا شرکت کرد. اما الان از آن تیم‌ها و بازیکنان بزرگ دیگر اثری نیست. من از شما سوال می‌کنم چرا بازیکنانی که نسل طلایی فوتسال ایران بودند در فوتسال تهران حضور ندارند؟ مجتبی معینی، کاظم محمدی، احمد پری‌آذر، محمدرضا حیدریان، سیامک داداشی، وحید شمسایی و … چرا در کسوت مربی‌گری و بازیکن‌سازی حضور ندارند؟ چون ما دیگر تیمی از تهران در سطح اول فوتسال ایران نداریم تا این افراد فعالیت کنند. وقتی این بزرگان و دیگر چهره‌های فوتسال تهران حضور نداشته باشند اسپانسرها هم کم‌کم حضورشان کم‌رنگ می‌شود. چون اسپانسر نیاز به دیده شدن دارد و همانطور که گفتم بازی برد-برد را می‌خواهد.

* یعنی شما اعتقاد دارید چون این افراد حضور ندارند اسپانسری هم وجود ندارد؟

فقط همین یک دلیل نیست. ولی شما نگاه کنید، اکثر همین بزرگان به سادگی و با حقوقی شاید معادل یک تیم لیگ برتری در تیم‌های اسپانسر محور مثل تیم‌های کارگری، کارمندی و سازمانی در مسابقات کاپی و ادارات در حال فعالیت هستند. که این موضوع جالبی نیست. داشته‌های این افراد باید به جوانان این مملکت منتقل شود. چون این چهره‌ها مقبولیت دارند و مورد تایید اکثر مدیران و مردم هستند. ما با جمعیتی که در تهران داریم می‌توانیم با یک راهکار مناسب به قطب فوتسال ایران و آسیا تبدیل شویم، همانطور که قبلا هم بودیم. ولی متاسفانه همچین چیزی نیست.

* یعنی نبود تیم‌های بزرگ در عدم حضور اسپانسرها نقش دارد؟ یا برعکس عدم حضور اسپانسر باعث نبود تیم‌ها است؟

جواب شما در سوال نهفته است. بله اسپانسر نگاه می‌کند تیم‌های مطرح کشور مانند پرسپولیس، استقلال، سپاهان، تراکتورسازی و … در فوتسال حضور ندارند. پخش تلویزیونی دائم و سراسری وجود ندارد. تماشاگر در سالن‌ها حضور ندارد. پس فکر می‌کند بین فوتبال و فوتسال سرمایه‌گذاری در فوتبال به صرفه‌تر و جذاب‌تر است. پس ما باید راهکاری را بیندیشیم تا با ورود تیم‌های مطرح کشور در این رشته، راه ورد اسپانسرها را هم باز کنیم. بنظر من چه ایرادی دارد برای حضور این تیم‌ها امتیازهایی هم به آن‌ها بدهیم؟ مثلا مستقیم وارد لیگ برتر شوند. به نوعی می‌شود گفت هر دو عامل موثر هستند. یعنی حضور اسپانسر به تیم‌های بزرگ بستگی دارد و حضور تیم‌های بزرگ به وجود اسپانسرها.

* یک مطلبی که وجود دارد این است که خیلی‌ها اعتقاد دارند برای اینکه یک اسپانسر دیده شود نیاز دارد تا یک سوپر استار در کنار آن تیم باشد. به هر حال شما هم جزو برندهای فوتسال ایران و تهران هستید. تا حالا شده خودتان دنبال اسپانسر باشید یا به تیمی بگوید به اعتبار حضور من اسپانسر برای شما می‌آید؟

من بازاریاب نیستم که در اینجور مسائل برای یک تیم ورود کنم. یا به تیمی قول حضور اسپانسر بدهم. شاید در خصوص تیم‌هایی که من در آن‌ها حضور داشتم مطلب شما صدق کند. به عنوان مثال شاید شهرداری قرچک نیاز به حضور من بر روی نیمکتش دارد. چون یک برندی می‌خواست تا تیم‌داریش را توجیح کند. تا در کنارش اسپانسرها را وسوسه کند تا به تیم کمک کنند. ولی من قبل از حضورم در هیچ تیمی قولی مبنی بر همراه کردن یک اسپانسر نمی‌دهم. هرچند هستند کسانی که این کارها را می‌کنند.

* جدا از بحث نبود اسپانسر، آیا ما امکانات لازم برای داشتن یک تیم بزرگ در شهر تهران را داریم؟

جواب در حال حاضر خیر است. یکی از مشکلات ما در تهران کمبود امکانات سخت‌افزاری مناسب و دارای استانداردهای حداقل AFC است. این یک واقعیت است که باید قبول کنیم. من سفرهای فوتسالی زیادی در آسیا داشتم. در همین کشورهای حاشیه خلیج فارس که جایگاهی در فوتسال قاره ندارند، سالن‌های تمرین استاندارد حتی برای کلاس‌های فوتسال زیر ۱۰ سال خودشان دارند. در حالیکه ما، کشوری که داعیه قهرمانی جهان را دارد، نه تنها در پایتختش، بلکه در کل کشور یک سالن با استاندارد کامل نداریم. حتی برای تیم ملی کشورمان سالنی اختصاصی با امکانات حداقلی نداریم. یک سالن استاندارد باید دارای سالن بدنسازی، استخر، سونا، مهمانسرا، سالن کنفرانس و اتاق آنالیز باشد. من نمی‌گویم تمام این‌ها را داشته باشیم. سالنی که ورودیه مجزا و رختکن استاندارد داشته باشد هم در تهران نداریم.

همه به یاد داریم که وقتی تاسیسات قهرمان ایران شد و میزبانی جام باشگاه‌های آسیا را گرفت. بدلیل نبود سالن استاندارد در پایتخت ایران مسابقات به شهر اصفهان منتقل شد. و این برای ما خیلی بد بود.

یک مشکل دیگر در تهران نبود تماشاگر در سالن‌های آن است. به عنوان مثال پاس یکی از تیم‌های قدیمی تهران و ایران است. خوشبختانه امسال جایگاه مناسبی هم در جدول لیگ یک دارد. ولی تماشاگران این تیم در سالن غدیر اکثرا خانواده بازیکنان، سربازان و درجه‌داران نیروی انتظامی هستند. یعنی تماشاگری که بیاید بازی را نگاه کند، تشویق کند و در مواقع لزوم بر روی تیم خود و یا حریف فشار وارد کند ندارد. چرا؟ چون این تیم با این قدمت بازتاب و پایگاه اجتماعی ندارد. این مشکل تمام تیم‌های فوتسال تهران است. برای همین است اکثر تیم‌های شهرستانی دوست دارند در مرحله پلی‌آف لیگ یک با تیم‌های تهرانی بازی کنند. ما باید به دنبال راهکاری برای آشتی مردم با فوتسال در تهران باشیم. چون این موضوع در گذشته وجود داشت. من به خاطر دارم زمانی که با تیم پرسپولیس در جام رمضان بازی می‌کردم سالن ۱۲ هزار نفری آزادی حتی ساعت ۱۱ یا ۱۲ شب پر می‌شد. یا زمانی که همراه آقای انصاری‌فرد در تیم ملی بودم، در جام ملت‌های آسیای تهران، حتی زمانی که با تیم‌های درجه دو و سه بازی داشتیم سالن پر بود و حتی یک بازی از تلویزیون چند بار اعلام کردند برای تماشای مسابقه به سالن نیایید. پس ما باید این سرمایه را دوباره زنده کنیم.

* راهکار شما چیست؟

ما باید در زمینه اطلاع‌رسانی بیشتر تلاش کنیم. همانطور که بعد تبلیغاتی عظیمی را برای فوتبال ایجاد کردیم، برای فوتسال هم فراهم کنیم.

* یکی از دلایل کمبود تماشاگر نبود تیم‌ها ریشه‌دار نیست؟ به نوعی تیم‌های فعلی فوتسال تهران برای تماشاگران ناشناخته‌اند. تیمی که یکی دو سال از تاسیس آن می‌گذرد مطمئنا خاستگاه اجتماعی لازم را ندارد. در گذشته ما میثاق را داشتیم، دانشگاه آزاد را داشتیم، استقلال، پرسپولیس، تام ایرانخودرو و حتی تاسیسات با اینکه ریشه نداشت ولی حضور بزرگان فوتسال ایران در آن برای تماشاگر جذاب بود.

بله درست است. به اعتقاد من فدراسیون باید یک سری استانداردهایی را برای تیم‌های حاضر در لیگ‌های برتر و یک در نظر بگیرد. تیمی که نتواند با استانداردهای حداقلی خودش را تطبیق دهد در لیگ حاضر نشود. الان تیم‌ها مثل قارچ سبز می‌شوند و بعد از یکی دو سال بدون هیچ دستاوردی از فوتسال خارج می‌شوند. تیمی که ریشه و اصل و نسب ندارد نباید به سادگی در لیگ حاضر شود. باید برای تیم‌هایی که به سادگی امتیازشان را رها می‌کنند و می‌روند جرایم سنگین در نظر گرفت تا این مدل تیم‌داری از بین برود. چون انحلال این تیم‌ها ضربات سنگینی به بازیکنان و مربیانی می‌زند که در اختیار آن‌ها بودند. من مطمئن اگر مقداری سخت‌گیری انجام شود تیم‌هایی وارد چرخه فوتسال ما می‌شوند که ریشه‌دار هستند و در ادامه تاثیرگذاری بیشتری در فوتسال تهران و ایران خواهند داشت.

* مانند شهید منصوری در قرچک که به نوعی فوتسال را تبدیل به ورزش بومی این شهر کرد. شهری که فوتسال در آن به صورت حرفه‌ای جریان نداشت.

یکی از دلایلی که شهرداری قرچک حاضر به تیم‌داری در فوتسال شد، خواست مردم منطقه بود. فنداسیون فوتسال در قرچک همانطور که گفتید توسط شهید منصوری ریخته شد و این ریشه به قدری قوی است که شاید روزی به هر دلیلی ضعیف شود ولی مطمئن هستم خشک نخواهد شد. شما این مدل را در ساوه هم می‌توانید مشاهده کنید. فوتسال در ساوه با شن سا شروع شد و به دلیل پایه‌سازی مناسب، حتی بعد از انحلال این تیم، تیم‌های شهرداری ساوه و سن‌ایچ از این شهر در لیگ برتر حاضر شدند. بازیکنان بزرگی از پایه‌های این شهر به فوتسال ایران معرفی شدند، احمد اسماعیل‌پور، محمد شجری و الان برادران کریمی، محمد جامع و … بازیکنانی که از دل تیم‌های ساوه بیرون آمدند و به فوتسال ملی و باشگاهی ما کمک می‌کنند. من به شما قول می‌دهم که فوتسال قرچک هم به زودی به لیگ برتر باز خواهد گشت. شاید امسال یا یک سال دیگر ولی این اتفاق خواهد افتاد.

* هیئت فوتبال تهران چه نقشی این وسط دارد؟

بزرگترین انتقادی که می‌شود کرد به هیئت فوتبال استان است. همه ما می‌دانیم متولی فوتبال و فوتسال هر استانی هیئت آن استان است. ولی در تهران این مسئولیت بر دوش باشگاه‌ها قرار گرفته است. هیئت نه تلاشی برای جذب اسپانسر می‌کند و نه تلاشی می‌کند تا باشگاه‌های بزرگ ورزشی استان را به تیم‌داری در فوتسال ترغیب کند. بنظر من آقای دکتر شیرازی می‌تواند با یک درایت بیشتر از ویترین افتخارات فوتسالی استان تهران، که در گوشه‌ای گذاشته‌اند و خاک می‌خورد، استفاده بیشتری بکند.

من فکر می‌کنم هیئت تهران بیشتر به فکر کسب درآمد است تا روش‌های هزینه آن. چون ما حداقل در مورد فوتسال خروجی خاصی نمی‌بینیم. همینجا عرض کنم منظور من کمیته فوتسال استان و کارمندان شریف هیئت نیست. بلکه من به فکر کلان حاکم بر هیئت فوتبال انتقاد دارم. فوتبال تهران که در کلان خودش توسط باشگاه‌های پرسپولیس، استقلال، سایپا، پیکان و … در حال حرکت رو به جلو است. آقای شیرازی باید زرنگ باشد و فوتسال تهران را هم دوباره وارد چرخه لیگ برتر کشور کند. من احساس می‌کنم زیاد جالب نیست پایتخت کشوری که سوم جهان است با این پتانسیل جمعیتی که دارد، تیمی در لیگ برتر نداشته باشد.

* من فکر می‌کنم این تفکر کلانی که شما اشاره کردید می‌شود در اختصاص دادن تنها یک صندلی به فوتسال در یک ساختمان چهار طبقه هم مشاهده کرد.

همین مسائل نگران کننده است. همانطور که قبلا گفتم کارمندان کمیته فوتسال و هیئت فوتبال زحمت خود را می‌کشند ولی سیاست کلان حمایت از فوتسال وجود ندارد. این مدل قبلا در فدراسیون فوتبال هم وجود داشت. ولی الان با خرید یک واحد خارج از فدراسیون، فوتسال ما حالتی شبه فدراسیونی به خود گرفته است. و کارهای مربوط به آن به روزتر و سریع‌تر انجام می‌شود و نتیجه و تاثیرش را در فوتسال کشور شاهد هستیم. ما همین توقع را برای فوتسال کلان‌شهر تهران هم داریم. در کمیته فوتسال تهران تنها امیر خبیری حضور دارد که مسئول برگزاری تمام لیگ‌های فوتسال تهران است. من فکر می‌کنم خبیری عاشق فوتسال است که کنار نمی‌کشد و خسته نمی‌شود.

* بزرگان فوتسال تهران در این مسائل نباید پیش قدم شوند؟ یا بهتر بپرسم تا الان کسی همچین پیشنهاداتی به هیئت تهران ارائه داده است؟

بزرگان فوتسال تهران تا حرفی می‌زنند کلی داستان برایشان ایجاد می‌کنند. بطوریکه از کار خودشان پیشمان می‌شوند. اگر قرار است از ما نظری بگیرند باید ما را دعوت کنند در یک جلسه هم‌اندیشی تا دنبال راه حلی برای این موضوع باشیم. ما خاک این فوتسال را خورده‌ایم. کلی تجربه از سفرهای خود به کشورهای دیگر داریم. ما هر موقع آمدیم حرفی بزنیم گفتند دنبال پست و مقام و مربی‌گری در فلان تیم و تیم ملی و … هستند. بخدا ما دنبال این مسائل نیستیم. ما دنبال این هستیم که فوتسال این شهر، فوتسال این کشور به جایگاه واقعی خودش برگردد. هر موقع نیاز به کمک ما باشد با جان و دل حاضر به کمک هستیم. اجازه بدهید وارد بشویم و کار بکنیم اگر دیدید ما نمی‌توانیم به شما کمک کنیم، بگوید برویم.

* یعنی اگر هیئت فوتبال تهران از شما درخواست کمک بکند شما بدون هیچ چشم‌داشتی قبول می‌کنید؟

کمک که چیزی نیست، سینه‌خیز می‌روم.

* یک اتفاق بدتری که در فوتسال تهران رخ داده این است که ما در لیگ‌های پایه هم آنطور که باید فعال نیستیم. در حالی که بیشتر استان‌ها چندین تیم در رده‌های پایه دارند. حتی جلوتر بریم، لیگ‌های پایه تهران هم هر سال نسبت به گذشته با افت تعداد تیم و بازیکن رو‌به‌رو است.

بهتر است جواب شما را به این شکل بدهم. من که یک مربی فوتسال هستم، اگر پسر بخواهد وارد فوتسال شود، اجازه نمی‌دهم. چرا؟ چون آینده این رشته روشن نیست؟ برای داشتن یک تیم پایه خوب ما اول باید بازیکن‌سازی کنیم. وقتی بازیکنی وجود ندارد، یعنی رغبتی برای حضور در فوتسال، به دلیل مشخص نبود آینده‌اش وجود ندارد، چگونه تیم پایه تشکیل دهیم؟ پس اول باید یک ویترین زیبایی از فوتسال در تهران ایجاد کنیم. برای این کار باید تیم‌های بزرگ لیگ برتری را در رشته فوتسال فعال کنیم تا از بعد شهرت، شخصیت اجتماعی و حتی اقتصادی فوتسال را مطرح کنیم. تا میل و رغبت به این رشته ایجاد شود. چون خانواده می‌داند در انتهای مسیری که فرزندش را وارد آن کرده است حضور در تیمی لیگ برتری قرار دارد. بعد از آن می‌توان انتظار داشت فوتسال در تهران فعال شود. ولی الان مطمئنا اگر کسی بخواهد فرزندش را در رشته‌ای ورزشی وارد کند فوتسال جزو اولویت‌ها آن نیست.

در قرچک روی این موضوع کار شده است و الان هم فعال هستند. مدارس فوتسال هر روز در حال ساختن پشتوانه برای این شهر است. و این یعنی فوتسال در قرچک نمی‌میرد.

* با این شرایط باز هم وقتی به نتایج تیم استعدادیابی تهران در مسابقات کشوری نگاه می‌کنیم می‌بینیم در دو فصل گذشته یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی بدست آمده است. چطور می‌شود توجیح کرد؟

این نشان می‌دهد که فوتسال تهران پتانسیل بلقوه‌ای دارد که در مسیر درست هدایت نمی‌شود. همین بچه‌ها از یک سنی به بعد به سمت فوتبال می‌روند. اکثرا هم خانواده‌ها در این موضوع نقش دارند. چون همانطور که گفتم در فوتسال آینده روشی برای فرزند خودشان نمی‌بینند. چون آینده افرادی مانند محمدرضا حیدریان که جزو نخبه‌های فوتسال ایران و جهان بود را می بنند. الان حیدریان کجاست؟ پس ترجیح می‌دهند فرزندشان دررشته‌های دیگر ادامه مسیر بدهد.

* آقای حیدریان را مثال زدید. به یک نکته‌ای می‌رسیم. چرا مربیان تهران، در لیگ برتر ایران بجز رضا لک جایگاهی ندارند؟ در حالی که تهران زمانی خاستگاه مربیان فوتسال ایران بود و اکثر تیم‌های قهرمان و نایب قهرمان ایران مربیان تهرانی داشتند.

من احساس می‌کنم فوتسال تهران مقداری مظلوم واقع شده است. ما نسبت به کسانی که می‌توانستد آینده مربی‌گری این شهر باشند کم لطفی کردیم. افرادی مثل: سیامک دادشی، مجتبی معینی، کاظم محمدی، رضا ناصری و … را ما مدیریت درست نکردیم. از سمتی پیشنهادهای مالی در لیگ زیاد بالا نیست و برای مربیان توجیح اقتصادی ندارد. من خودم را مثال بزنم، وقتی پیشنهادها را بررسی کردم دیدم برایم از لحاظ مالی مناسب نیست. چون من زندگی‌ام را بر اساس فوتسال نبستم که با هر قیمتی حاضر به کار باشم. به نظر من هر چیزی یک قیمتی دارد. حالا بر اساس سابقه یا مسائل دیگر قیمت مربیان تهرانی هم بالاست. بنابراین نباید خودمان را ارزان بفروشیم و به هر قیمتی کار کنیم.

از سویی دیگر بالاخره هر استان و شهری استعدادهای خودش را دارد که پرورش پیدا کردند و با هزینه‌ای کمتر سکان هدایت تیم شهرشان را بر عهده گرفته‌اند.

* و الان شما سرمربی‌گری شهرداری قرچک را بر عهده دارید:

آقای خرم شریفی شهردار محترم قرچک از من درخواست کردند تا در تیم شهرداری قرچک فعالیت کنم. با توجه به اینکه این شهر مهد فوتسال ایران است و من دیدم ایشان هم دارای تفکرات جدید و مدیریت قوی هستند قبول کردم تا به فوتسال منطقه کمک کنم. و رفتم تا با چالش جدیدی در زندگی روبه‌رو شوم. من تعهدی نسبت به جوانان دارم که باید انجام می‌دادم و خدا را شکر تا الان هم خوب پیشرفتیم و یکی از شانس‌های صعود به پلی‌آف هستیم.

ما مربیان بزرگی در تهران داریم که الان بیرون هستند و این واقعا نگران کننده است. علی رعدی، ناصر صالح، سیدمهدی ابطهی، وحید شمسایی، …

* در خصوص دوران میثاق هم بگوید. تیمی ریشه‌دار که فوتسال تهران به راحتی از دستش داد:

قبل از اینکه من وارد میثاق شوم هر وقت با این تیم بازی داشتیم من از این جمله استفاده می‌کردم که با آن تیم تهرانی بازی داریم. میثاق تیمی بود که زیاد قدرتمند نبود. سه سال طول کشید تا این تیم را به یکی از قدرت‌های فوتسال ایران و برند فوتسال تهران تبدیل کردیم. تیمی که یقه تمام مدعیان را می‌گرفت و دیگر تیمی ساده برای حریفان نبود.

ای کاش یک روز پای درد و دل‌های سهراب خلیلی بنشینید. این مرد عشقی به میثاق و فوتسال تهران داشت که مثال زدنی بود. خلیلی خودش را فدای میثاق کرد. هیئت فوتبال هیچ‌وقت به این تیم کمک نکرد تا میثاق از تیم‌های ریشه‌دار تهران به سادگی منحل شود و امتیازش به قزوین واگذار گردد. نبود این تیم‌ها به ضرر فوتسال تهران است. میثاق آخرین تیم مردمی شهر تهران محسوب می‌شود که در لیگ برتر حضور داشت.

* آینده فوتسال تهران را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟

تیره و تار، خیلی نگران فوتسال تهران هستم. وقتی روز قبل از این مصاحبه با شما صحبت کردم و موضوع را فهمیدم، گفتم دست شما درد نکند که حرف دل اهالی فوتسال تهران را منتقل می‌کنید. الان می‌شود این بدن نیمه‌جان فوتسال تهران را نجات داد. وقتی جان از این بدن خارج شود دیگر معجره هم نمی‌تواند آن را زنده کند. بدن نیمه‌جانی که فعلا با تیم‌های لیگ یک زنده مانده است.

* ۶ تیم از تهران در لیگ یک. تیم‌هایی به گفته شما بدن نیمه‌جان فوتسال تهران را زنده نگه داشته‌اند:

خوب الان می‌شود گفت تیم‌هایی از تهران در لیگ هستند که تا حدودی ریشه دارند. سفیر گفتمان از لیگ استان شروع کرده است و دو سالی در لیگ یک حضور دارد. پاس تهران از لیگ‌های استانی پله‌پله به لیگ یک رسید و الان جزو تیم‌های قدیمی و مطرح فوتسال ایران است و از سویی ریشه در پاس بزرگ تهران دارد که یک زمانی قهرمان لیگ برتر فوتسال ایران شد. پارسیان شهر قدس توانسته فوتسال منطقه شهر قدس را متحول کند. مقاومت تهران و فودکا هم به نوعی در فوتسال تهران تاثیر خود را گذاشته‌اند. بنظر من این تیم‌ها با صعودشان به لیگ برتر می‌توانند فوتسال تهران را زنده کنند و مربیان جوان هم وارد چرخه فعالیت شوند.

* حرف آخر:

امیدوارم که زحمات شما برای فوتسال تهران دیده شود و به شما کمک کنند. چون زحمات شما باعث پیشرفت فوتسال تهران می‌شود. به امید موفقیت فوتسال تهران و صعود حداقل یکی از تیم‌های تهرانی لیگ یک به لیگ برتر.

مصاحبه: سعید پروا