سوالاتی بی‌پاسخ فراروی افتخاری و کاندلاس/معمولی ،متوسط و راضی به حداقل ها!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران،به گفته سیدرضا افتخاری قرارداد خسوس کاندلاس سرمربی اسپانیایی تیم ملی فوتسال ایران تا پایان جام جهانی ۲۰۱۶ تمدید خواهد شد اما پس از آن کار به دست مربیان ایرانی عودت داده خواهد شد. علی کفاشیان نیز در مقام رییس فدراسیون فوتبال که کمیته فوتسال زیرمجموعه آن به حساب می‌آید، مخالفتی با رایزنی فوق نکرده و تصمیم‌گیری در این خصوص را به همان کمیته فوتسال سپرده اما درون جامعه این ورزش نسبت به تصمیم فوق احساسات متفاوتی قابل رصد کردن است.
اولین پرسشی که بعد از تصمیم اخیر افتخاری به وجود آمده، این است که اگر رجعت به مربیان بومی ضروری و مفید است، به چه سبب برای این کار تا یک سال و اندی بعد صبر کنیم و اگر کاندلاس آنقدر خوب است که صلاحیت هدایت تیم ملی فوتسال را در جام جهانی یعنی بالاترین میدان این ورزش دارد، به چه سبب بعد از آن کنار برود؟ این برداشت هم که برخی مربیان وطنی دایما کاندلاس را می‌کوبند تا جای او را بگیرند، تعبیر صحیح و دلیل اصلی مخالفت‌ها با این مربی نیست و نوسان در کار تیم ملی، شکست در فینال جام ملت‌ها مقابل ژاپن، ترکیب ناهمگون تیم ملی در برخی مسابقات مهم و اضافه نشدن دستاوردها و پیشرفت‌های فنی مهم در دوره کار کاندلاس در تیم ملی، مسائلی است که اصل مخالفت با او را ناموجه جلوه نمی‌دهد.

سفرهای معمولی
دیدارهای دوستانه اخیر تیم ملی فوتسال در اسلوونی و پیش از آن دستاوردهای معمولی سفر به کرواسی و قبل از همه اینها حضور مجدد در گرندپری فوتسال برزیل و ناکامی بزرگتر از گذشته در آنجا که عمده فعالیت‌های این رشته در نیمه دوم سال رو به پایان بوده‌اند تصویر شفاف‌تری را از تیمی ترسیم نکرده‌اند که باید در سال ۲۰۱۶ هم مجددا در قهرمانی آسیا بخت‌آزمایی کند و هم به جام جهانی برود، حاشیه‌های ویران‌کننده در لیگ داخلی، برخی چنددستگی‌‌های ملایم در تیم ملی که دو سه بازیکنش لژیونر هستند و به عنوان مثال در لیگ روسیه توپ می‌زنند (و به تبع آن دیر می‌آیند و زود می‌روند) و نبود سوپراستارهایی مثل وحید شمسایی و محمدرضا حیدریان دو نسل تازه، تیم ملی فوتسال ایران را بعد از حدود ۱۵ سال حکومت مطلقه در آسیا تا حد زیادی به ژاپن و تایلند دو «قدرت» دیگر این رشته در آسیا نزدیک کرده و در بازی‌هایی بالنسبه پایاپای با این رقبا هر نتیجه‌ای متصور است، در حالی که در گذشته در پیروزی ایران تردیدی وجود نداشت. کاندلاس البته جوانگرایی کرده اما از یکسو این جوانگرایی اجباری و به سبب بازنشستگی تعدادی از نفرات قبلی بوده و از جانب دیگر جانشینان از یک گروه آزموشی واحد و موثر عبور نکرده و هر کدام فرمول کاری متفاوتی دارند و زیر یک چتر تاکتیکی واحد نگنجیده‌اند. در نتیجه تیمی که در عصر سرمربیگری حسین شمس یکپارچه و انفجاری بود، حالا با فراز و فرودهای فنی آشکاری دست و پنجه نرم می‌کند و مرکزیت واحدی ندارد و در لحظه زندگی می‌کند و برنامه‌ای درازمدت ندارد و از نسل دومی‌هایش هم آدم‌هایی مثل کشاورز و طاهری یا مربی – بازیکن شده‌اند یا طبق برخی گفته‌ها دچار مصدومیت‌های مصلحتی می‌شوند تا در برخی رقابت‌ها حاضر نباشند.

جوششی در کار نیست
صمیمی، محمدی، جاوید، اسماعیل‌پور، وفایی، عروجی، شجری، سنگ‌سفیدی، حاجی‌بنده، ابراهیمی، احمدی، حسن‌زاده، طیبی، رفیعی، بهادری، توکلی و البته طاهری و کشاورز که از بهترین‌های فعلی فوتسال ایران‌اند، قطعا قابلیت‌های بسیاری دارند اما خبری از اعجاز تیم‌های ملی ایران در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۰ در آنها نیست. کاندلاس جوششی را که از هر مربی شاغل در تیم ملی فوتسال ایران انتظار آن می‌رود، ایجاد نکرده و هر چند بد هم کار نکرده اما مشخصه مهم او در دوره دو سال و نیمه سرمربیگری‌اش در تیم ملی قانع بودن به حداقل‌ها و حرکت در مسیری متوسط و معمولی است. اینکه حفظ این روال متوسط چه بهره‌ای دارد و چرا نباید با مربی پرشهامت‌تر و احتمالا جوانتری از همین حالا (و نه بعد از جام جهانی ۲۰۱۶) به سمت آینده حرکت کرد، سوالی است که باید کمیته فوتسال پاسخ بدهد اما از کاندلاس هم می‌توان پرسید چرا تیم ملی فوتسال در دوره او کاملا معمولی شده و به حداقل‌ها راضی است و زیست در سطحی متوسط به عادت اولیه‌اش تبدیل شده است؟ افتخاری نیز هنوز با این سوال اساسی بی‌پاسخ مواجه است که ناآرامی‌های لیگ داخلی و حرمت‌شکنی‌ها و توهین‌ها و برخوردهای زشت در آن را کی پایان خواهد بخشید و آیا اصولا توان انجام این کار را دارد؟

لیگ از تیم ملی سوا نیست
اینکه او دایما بحث لیگ را از مباحث تیم ملی سوا می‌کند و می‌کوشد هر کدام را از منظری متفاوت بنگرد، اشتباهی بزرگ است زیرا این لیگ است که تیم ملی فوتسال از درون آن می‌تراود و از لیگ پرمساله و سرشار از قانون‌شکنی فوتسال ما تیم ملی‌ بهتر از تیم فعلی بیرون نمی‌آید. هر چه زودتر افتخاری این حقیقت را بپذیرد و حاشیه‌های لیگ را کاهش دهد و خاطیان را به طور جدی مجازات کند، به سود وی خواهد بود زیرا با ادامه روند فعلی ما فوتسالی خواهیم داشت که به زودی حتی جوابگوی میدان‌های داخلی هم به لحاظ فنی نخواهد بود، چه برسد به حضور در جام جهانی و ابراز وجود در آن میدان بزرگ.

منبع:ایران ورزشی

نویسنده:وصال روحانی