یقه اسپورتینگ را در دربی می‌گیریم/ با ۵روز تمرین در لیگ قهرمانان خوب بازی کردم/ برای تیم‌ملی چه کرده‌ایم که توقع فینال داریم؟/ فیفا دی‌ها همه می‌روند و من در لیسبون تنها هستم!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، حسین طیبی باز هم تنها نماینده کشورمان در رقابت‌های نهایی لیگ فوتسال قهرمانان اروپا به عنوان یکی از معتبرترین رویدادهای فوتسال جهان، این بار با بنفیکای پرتغال بود که پس از مصدومیت گذشته خود نام ایران را در این آوردگاه جهانی بر سر زبان‌ها آورد.

حسین طیبی پس از ۵هفته دوری از میادین فوتسال به دلیل مصدومیت همسترینگ، در بازی با غیرت قزاقستان در ترکیب اصلی بنفیکا قرار گرفت و چهره خوبی را از خود به نمایش گذاشت. طیبی پس از این بازی و دبل سه روز قبل خود در پلی‌آف لیگ پرتغال، دقایقی میهمان گفتگوی تلفنی پایگاه خبری فوتسال ایران بود که گزیده‌ای از این صحبت‌ها در ادامه آمده است:

*بد موقع مصدوم شدم و بازی‌های حساسی از دست رفت  

واقعیت این است که فصل را با بنفیکا خیلی خوب شروع کردم. همیشه می‌گویند که طبق یک قانون نانوشته ورزشکار در بهترین فرمش مصدوم می‌شود که برای من هم رخ داد و البته که به نظرم اتفاق‌های خوبی هم برای من رقم خورد. مصدومیت جزئی از ورزش است اما منهای عمل زانویم تا قبل از این مصدومیت نشده بود که یک هفته کامل نتوانم تمرین کنم. آن روزها در یکی از تمرینات بنفیکا کشیدگی همسترینگ پیدا کردم و درد داشتم و سه هفته هم قرار شد به تشخیص دکتر استراحت کنم. این در شرایطی بود که باید هر سه روز به سه روز بازی می‌کردیم و بازی‌های حساس و زیادی را هم از دست دادم.

*عطش بازی در دربی لیسبون، مصدومیتم را تشدید کرد

حدود دو هفته‌ای بود که که با پزشکان و مربیان باشگاه فقط کارهای فیزیوتراپی و ریکاوری همسترینگم را انجام می‌دادم چون به شدت دوست داشتم بعد از این دو هفته مقابل اسپورتینگ در دربی بازی کنم و مثل بازی رفت گل بزنم. عطش و شیرینی این بازی باعث شد تا برای شروع تمریناتم عجله کنم و در نهایت هم در اولین استارتم، در همان ناحیه از همسترینگ پایم، درد شدیدتری اتفاق افتاد. دوباره از پایم عکس گرفتم و تشخیص دکتر هم همین بود که زود شروع کرده و باید بیشتر استراحت می‌کردم. دکتر گفت از اول دوباره همان اقدامات آب درمانی و فیزیوتراپی را باید انجام بدهم و سه هفته دیگر را کاملا استراحت کنم.

* چهار جلسه تمرین گروهی و حضور در ترکیب اصلی مقابل غیرت!

در همین فاصله سه هفته دوری از ترکیب تیمم چند بازی مهم از جمله بازی فینال حذفی را از دست دادم که به ضررمان هم شد اما در نهایت ۵روز قبل از بازی با غیرت در رقابت‌های اروپا، دوران ریکاوری و فیزیوتراپی‌ام تمام شد و به تمرینات گروهی بنفیکا اضافه شدم. من عملا فرصت زیادی برای هماهنگی تیمی تا بازی با غیرت نداشتم و از طرفی هم به هر حال آسیب‌دیدگی باعث شده بود که ترس همراهم باشد ولی کم کم شروع کردم. این یک واقعیت است که بدن شما بعد از این همه استراحت، آماده یک بازی پرفشار نیست و فکر می‎کردم در این بازی کمتر بازی کنم ولی خدا را شکر آن قدر مربی به من اعتماد داشت که در ترکیب اصلی در هر دو نیمه وارد زمین شدم.

*من تو من غیرتی‌ها از ثانیه اول فشار زیادی به من وارد کرد

آنها از ثانیه اول بازی به صورت «من تو من» مرا یارگیری کرده بودند و طبیعتا بدنم به اندازه مابقی نفرات آماده نبود. دو باشگاه بزرگ با هم بازی می‌کردند و بازیکنان آنها کاملا از من شناخت داشتند و می‌دانستند که بعد از چهار پنج هفته استراحت و ۵ روز تمرین قبل از مسابقات بازی می‌کنم. شما در این سطح از بازی‌ها و در این فشار بالا اولین چیزی که نیاز دارید آمادگی بدنی ۱۰۰درصد است که الحمدالله توانستم از عهده‌اش بربیایم و خودم شگفت‌زده شده بودم. در عین حالی که تمام تلاشم را کردم ما به مرحله بعد نرفتیم. خودم فکر نمی‌کردم اینقدر پرتلاش بازی کنم اما عالی بازی کردم و از بازی خودم راضی بودم. ما مصدوم تازه رسیده دیگر هم داشتیم. گلرمان ۸ روز قبل از بازی بعد از عمل زانویش و مینیسک رسیده بود و به هر حال این بازی در سطحی بود که اگرچه خیلی خوب شروع کردیم و دو بر دو جلو رفت اما در آن سطح فقط شما باید یک اشتباه کنید تا تمام آرزوهایتان به باد برود. ما بازی را به غیرت در وقت‌های اضافه و در پاورپلی و بازی ریسکی واگذار کردیم.

*دوست داشتم دوباره فینال قهرمانان اروپا را بازی کنم اما امسال نشد

این کار سختی است که شما دور از تمرین باشید و ناگهان در بالاترین سطح دنیا بازی کنید. تیم‌ها در این رده غالبا روی شروع مجددها و اشتباهات حریف بازی را از آن خود می‌کنند. اما شرایط برای من به اینگونه رقم خورد که نتوانستم با شرایط دلخواهم به مصاف غیرت بروم. به هر حال فوتسال زیبایی‌اش به همین چیزها است و باید با این اتفاقات کنار بیایید. بازی در فینال را تجربه کرده بودم و دوست داشتم امسال فینال بازی کنم اما نشد. وقتی با مربی صحبت می کردم ناراحت بود. در نبود من فینال حذفی با اسپورتینگ را از دست دادیم، بازی با غیرت را در شرایطی که سریع به تیم اضافه شدم از دست دادیم و شاید اگر در مرحله اول مصدومیت خودم عجله نمی‌کردم این اتفاقات نمی‌افتاد. به هر حال خیریت بوده است. من بالا و پایین این فوتسال را دیده‌ام و تمام تلاشم را برای برگشت کردم. حس کردم که تیم ما چقدر ناراحت بودند. دوست داشتند که زودتر آماده شوم اما باشگاه ما آن قدر حرفه‌ای است که رو به جلو می‌رود و می‌داند برخی شرایط از دست بازیکن خارج است.

*اکنون هدف ما رسیدن به فینال پلی‌آف پرتغال است

اولین هدف ما رسیدن به فینال پرتغال است. حس می‌کنم از آن طرف اسپورتینگ بالا بیاید. شرایط آن‌ها بعد از قهرمانی اروپا خوب است اما بازی فینال دربی شرایط خاص خودش را دارد و نمی‌توان برنده را حدس زد اما ما تلاش خود را برای برنده شدن می‌کنیم و می‌خواهیم برای شاد کردن هواداران یقه اسپورتینگ را در دربی فینال بگیریم. این دربی را دربی سختی می‌دانم. انشاالله اول به فینال برسیم و بعد از آن بتوانیم در مورد این بازی کاملتر صحبت کنیم.

* حدود ۴۰ روز دیگر به ایران بازخواهم گشت

قانون صعود در رقابت‌های پلی‌آف در این جا، پیروزی در دو بازی از سه بازی است و فینال به صورت سه بازی از پنج بازی انجام می‌شود که با احتساب بازی‌های باقیمانده در طولانی‌ترین حالت انشاالله ۴۰ روز دیگر به ایران بازخواهم گشت و همراه با تیم‌ملی ایران برای رقابت‌های جام‌جهانی لیتوانی آماده می‌شویم. حدود سه ماه دیگر جام‌جهانی است. توقعات از ما زیاد شده است اما واقعیتش این است که این توقعات توسط خودمان یعنی اکیپ و خانواده فوتسال ایجاد شده است ولی همین اکیپ پاسخ برخی سئوال‌ها را نمی‌تواند بدهد. مثلا اینکه واقعا در این چند سال اخیر برای فوتسال چه کرده‌ایم؟ در چند سال اخیر چند بازی خوب و قوی داشته‌ایم؟ بازی قوی یعنی بازی با روسیه، برزیل، پرتغال، اسپانیا و آرژانتین.

* برای تیم‌ملی چه کرده‌ایم که توقع فینال دارید؟ فشار نگذارید

وقتی پاسخی به این سئوالات نیست عنوان می شود که کرونا بوده اما مگر سایر کشورها کرونا را مدیریت نکرده‌اند؟ چطور کرونا بوده اما جام باشگاههای اروپا انجام می‌شود، تازه شدت کرونا در اروپا بیشتر است. چه طور است که آنها مدیریت کردند و برنامه‌ریزی کردند اما ما نکردیم؟ چطور ازبکستان، آرژانتین را می‌آورد اما ما به دلایل مختلف بازی‌های تدارکاتی را از دست می‌دهیم و هر بار یک چیزی برای لغو شدن بازی عنوان می‌کنیم. مگر نمی‌دانیم ارزش این بازی‌های تدارکاتی در آستانه بازی های جام‌جهانی چقدر است؟ چند وقت پیش خواندم که همه توقع فینال از تیم‌ملی دارند. مگر می‌شود بدون تدارک به فینال جام‌جهانی رفت. این فشار گذاشتن روی تیم ملی است.

* بازی با ازبکستان به نفع ما است یا ازبک‌ها؟

فکر کنم آخربن بار با ازبکستان بازی کرده‌ایم اما واقعا بازی با ازبکستان برای آنها مفید است یا ما؟ شما در بازی با برزیل است که می‌توانید نقطه ضعف تیمتان را پیدا کنید اما همان ازبک‌ها می روند آرژانتین را می‌آورند. همین تایلند مگر کرونا ندارند؟ پیگیر آماده‌سازی این تیم هستید؟ شما به کشورهای دیگر نگاه کنید. برزیل که صدر فوتسال دنیا است باز نیاز به بازی تدارکاتی دارد و هر ماه اردو برگزار می‌کند ما هیچ کاری برای تیم‌ملی نکرده‌ایم. من کلی گفتم و کسی را متهم نمی‌کنم چون در جایی هستم که بازیکنان مختلف دنیا را می‌بینم و همه بازیکنان ما در فیفادی‌ها به بازی‌های تیم‌های کشورشان می‌روند اما من نمی‌روم و اینجا تک و تنها می‌مانم!

* با تمام وجود در خدمت تیم‌ملی در لیتوانی هستم

هر سال که در تیم‌ملی بودم سعی کردم مفید باشم و با تمام وجود برای تیم کشورم بازی کرده و می‌کنم. اگر حرفی هم می‌زنم از سر دلسوزی برای تیمی است که مردم آن را واقعا دوست دارند و ما خودمان را سرباز آن‌ها در جام‌جهانی می‌دانیم. هر وقت به اردو دعوت شده‌ام با اینکه از ایران دور بودم باز با تمام سختی‌ها خودم را رسانده‌ام و اصلا تیم‌ملی افتخار عجیب و غریبی برای من دارد چون قدر این پیراهن را می‌دانم و حدود ۱۰سال پیراهن تیم‌ملی بزرگسالان را برتن کرده‌ام. هر وقت صلاح دانستند بازی کنم با تمام وجودم بازی کرده‌ام و با تمام وجودم کار کرده‌ام و همیشه تلاش کرده‌ام در غالب تیم‌ملی بهترین خودم باشم. انشاالله در جام‌جهانی لیتوانی هم بتوانیم از مردم نمره قبولی بگیریم.

گفت و گو: مهدی جاویدی