پایان سکوت فرشته فوتسال ایران با گلایه و کنایه!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال، فرشته کریمی ستاره تیم ملی فوتسال زنان ایران که شاغل در لیگ کویت است و برای تیم سلوی الصباح به میدان می‌رود، فصلی رویایی را تاکنون گذرانده و توانسته تا پایان هفته نهم رقابت‌ها، ۱۷ گل و ۹ پاس‌گل را به نام خود ثبت کند و نقش اصلی را در موفقیت‌های تیمش داشته است.

به بهانه درخشش او در هفته‌های گذشته در لیگ کویت گفتگویی مفصلی را با فرشته کریمی داشتیم تا بیشتر از شرایط او در لیگ فوتسال زنان کویت مطلع شویم و البته کریمی صحبت‌های جالبی را هم درباره تفاوت فوتسال زنان ایران و کویت و جنجال‌های مرتبط با تیم ملی داشت.

* از شرایط لیگ کویت بیشتر بگویید، اوضاع را چطور می‌بینید؟

کریمی: کویت شرایط متفاوتی دارد، بازیکنانی که از کشور کویت در لیگ بازی کنند، قرارداد مالی ندارند؛ واقعا دلیل آن را نمی‌دانم، شاید وزارت ورزش آن‌ها حقوق ثابت می‌دهد که باشگاه‌ها حقوقی به آن‌ها نمی‌دهند یا نه، اما احساس می‌کنم این نقطه ضعف است چرا که انگیزه بازیکنان را می‌گیرد.

* نیم‎‌فصل نخست برد پرگلی مقابل السالمیه داشتید اما دو روز قبل مغلوب شدید؛ علت را چه می‌دانید؟

کریمی: السالمیه را ما در نیم‌فصل به راحتی بردیم و می‌توانستیم بیشتر هم گل بزنیم، آن‌ها نسبت به نیم‌فصل اول تقویت شده‌اند و ۲ بازیکن تیم ملی اوکراین که سرشناس هستند را جذب کرده‌اند؛ ۲ اوکراینی هم در الکویت و ۲ بازیکن برزیلی در العربی هستند و من و یک بازیکن تایلندی هم در تیم سلوی هستیم. ما با یک مساوی مقابل السالمیه می‌توانستیم صعودمان را قطعی کنیم اما نشد و تعیین سرنوشت به هفته آخر کشیده شد.

* چقدر تیم‌تان برای صعود به پلی‌آف شانس دارد؟

کریمی: سه تیم پایین جدول هم‌سطح و هم‌وزن هستند و سه تیم بالای جدول هم خیلی خوب‌اند؛ هفته آینده رقابت بین سه تیم پایین جدولی برای رسیدن به پلی‌آف است که امیدوارم تیم من «سلوی» بتواند به پلی‌آف برود و ۳-۴ بازی خوب هم آنجا انجام بدهیم که بتوانیم کنار کویتی‌ها باشیم.

* فکر می‌کنید سلوی الصباح می‌تواند روی سکو هم برود؟

کریمی: انشالله که هفته آینده بتوانیم امتیاز بگیریم و به پلی‌آف برویم، اگر ما امتیاز نگیریم و دو تیم دیگر هم امتیازی نگیرند، بازهم تیم ما صعود می‌کند؛ چون هم از لحاظ تفاضل گل بهتریم و هم این‌که قانون، بازی رودررو است و ما نتیجه بهتری در مجموع گرفته‌ایم. برای تیم ما اگر به پلی‌آف برویم مثل قهرمانی است، چون واقعا خودشان هم می‌دانند که شرایط تیم چگونه است. روی کاغذ شانسی برای سکو نداریم و می‌توانیم فقط جزو چهار تیم برتر باشیم.

* بعد از پایان لیگ کویت، به لیگ ایران اضافه می‌شوید و پیشنهادی در این رابطه دارید؟

کریمی: از اواخر بهمن‌ماه که لیگ کویت تمام شود، واقعا هیچ تصمیمی ندارم؛ خیلی برای آینده‌ام برنامه‌ریزی نمی‌کنم اما انشالله هر اتفاقی که بخواهد بیفتد، در لحظه‌اش خواهد افتاد. شدیداً دلتنگ خانواده‌ام هستم و دوست دارم خیلی زود پیش خانواده‌ام برگردم و زمانی را باید در کنارشان استراحت کنم، بعد از آن تصمیمی اگر بخواهم، می‌گیرم.

* تیم ملی فوتسال زنان کویت هم که تمریناتش آغاز شده، واکنش شما به این مسئله و تعطیلی ادامه‌دار تیم ملی ایران چیست؟

کریمی: خسته شدیم از این‌که راجع به تیم ملی‌مان صحبت کنیم، واقعا از صمیم قلبم می‌گویم که باعث شرمساری ما هم می‌شود؛ من اینجا هر زمانی که هر مسئول یا بازیکنی راجع به تیم ملی از من می‌پرسد، واقعا جوابی ندارم بدهم چون مشکلات و اختلافات که در تیم ملی فوتسال زنان است، هیچ کجای دنیا نیست و هیچ پاسخی نمی‌توانم داشته باشم.

* بیشتر درباره این داستان توضیح می‌دهید.

کریمی: برای کویتی‌ها خیلی مهم است که بهترین مربی آسیا را آورده‌اند و تیم‌شان، که همه‌مان با توجه به اختلاف سطح فوتسال زنان ایران و دو بار قهرمانی در آسیا، فکر می‌کنیم تیم ضعیفی باشد اما واقعا این‌چنین نیست؛ آن‌ها هر هفته هم مسابقات لیگ دارند و هم یک روز در هفته تمرین تیم ملی. از سال اول تا به حال خیلی شرایط‌شان تغییر کرده و امسال خیلی فراتر از آن چیزی که فکر کنیم آن‌ها پیشرفت کردند.

* یعنی شما فکر می‌کنید آن‌ها به لحاظ فنی هم‌تراز ایران و تیم‌های سطح اول آسیا می‌توانند بشوند؟

کریمی: درست است که هنوز خیلی با سطح اول آسیا و ایران و ژاپن و تایلند فاصله دارند اما نسبت به سال‌های گذشته خیلی متفاوت شدند و این‌ها همه از نگاه من است که چند سال در اینجا بازی کردم و از نزدیک دیده‌ام، شاید هر کسی برای خودش دیدگاه متفاوتی داشته باشد.

* درباره تیم ملی فوتسال زنان ایران بگویید، چرا همچنان اوضاع بلاتکلیف است؟

کریمی: متاسفانه راجع به تیم خودمان نمی‌دانم چه باید بگویم، اصلا نمی‌دانم چه می‌خواهند و چه می‌شود؛ حرف زدن هم وقتی هیچ گوش شنوایی برای حرف‌های ما نباشد، تاثیری ندارد. اصولا آدمی نیستم که وقتی گوش شنوایی نباشد، بخواهم حرفی بزنم و متاسفانه نه فقط برای این فدراسیون جدید، که این مشکل برای فدراسیون قبلی بوده و هر چه رخ داده از قبل است و تا الان هم نتوانسته‌اند کاری کنند. امیدوارم که البته واقعا امیدوارم هم نیستم (باخنده) و نمی‌دانم چه اتفاقی قرار است بیفتد.

* چقدر خود شما ملی‌پوشان پیگیر تشکیل تیم ملی بودید که واقعا از این بلاتکلیفی تیم خارج شود.

کریمی: راستش را بخواهید با توجه به اطلاعاتی که دارم نمی‌توانم همه مشکلات را گردن مسئولان بیندازم، چون تیم ملی داشت شکل می‌گرفت و برخی از همین خودمان سنگ‌اندازی کردند و من فکر می‌کنم فوتسالی‌ها هم مقصر هستند؛ دوست ندارم چندان این موضوع را باز کنم اما نباید فراموش کنیم که برای دبل قهرمانی در آسیا، همه عوامل دست به دست هم دادند. در مجموع یک جمله را به عنوان جمله پایانی درباره تیم ملی بگویم که متاسفانه خود فوتسالی‌ها هم در عدم تشکیل تیم ملی مقصر بودند!

* به لحاظ پوشش رسانه‌ای رقابت‌ها هم سطح تفاوت ویژه‌ای بین دو کشور است؛ این را بیشتر توضیح می‌دهید.

کریمی: جا دارد که از فدراسیون کویت تعریف کنم و بگویم که هر هفته چندین عکاس با بهترین تجهیزات برای فیلمبرداری و عکسبرداری می‌آیند و پوشش خبری عالی دارند و هر هفته هم گل هفته را تعیین می‌کنند. این‌ها خیلی تاثیرگذار است که فوتسال‌شان دیده شود و علاقه‌مندان سمت این رشته بیایند. خیلی واقعا جا دارد این مسئله را تحسین کنیم چون ما هنوز هم که هنوز است، در ایران علی‌رغم بازی با حجاب هیچ عکاس مردی نمی‌تواند بیاید عکاسی کند، نمی‌دانم مشکل از کجاست اما امیدوارم مشکل حل شود. امیدوارم با رفع این مشکل، عکاسان مرد و زن با تجهیزات خوب و حرفه‌ای بتوانند در ایران مسابقات را پوشش بدهند چون فوتسال یکی از پرافتخارترین رشته‌های ورزش زنان است و نیازمند توجهی بیش از آن‌چه تا به امروز بوده، است.

* در آن‌جا شما چند نوبت بهترین گل هفته را زدید و حسابی سوژه رسانه‌های کویتی شدید.

کریمی: بله چند بار این اتفاق افتاده است؛ من به کویتی‌ها در این‌باره بارها گفته‌ام ما در ایران خیلی استعدادها داریم که گل‌های زیبایی می‌زنند اما متاسفانه دیده نمی‌شود و به ثبت نمی‌رسد. ما در لیگ‌مان خیلی گل زیبا کم نداریم، گل پشت پایی که من زدم و خیلی سر و صدا کرد، استاد آن فهیمه زارعی است (باخنده) وقتی هم آن گل را زدم فهیمه زارعی جلوی چشمم آمد، اینجا هم اگر من گلی می‌زنم مطمئنا از اثرات آموزش‌هایی بوده که در ایران دیده‌ام.

*در بازی با السالمیه خیلی به داوران اعتراض داشتید؛ آن‌هم این روزها که اعتراضات به داوری در ایران هم حسابی خبرساز شده است.

کریمی: من اصلاً آدمی نیستم که بخواهم بی‌احترامی کنم، چون مهم‌تر از برد و باخت، بیشتر لذت بردن از مهارتی که خدا در ذات من گذاشته، مهم بوده؛ اینجا خیلی شرایط داوری متفاوت است، بنده خداها عمدی در کارشان نیست اما ما بازیکن هستیم و فشار زیادی روی ماست. اگر با داوران هم صحبت می‌کنم، حرف بدی نمی‌زنم و تا الان هیچ کارتی هم نگرفتم، فقط آنچه دیدم را توضیح می‌دهم. مثلا هند شد یا لباسم را کشیدند، داوران هم در کمال احترام حرف‌هایمان را می‌شنوند، البته که در نهایت کار خودشان را می‌کنند (باخنده)

* بزرگ‌ترین تجربه فرشته کریمی در دوران حضورش در کویت را چه می‌دانید؟

کریمی: اگر بخواهم از تجربه‌ام بگویم، هر چند خیلی‌ها فکر می‌کنند اینجا سطح‌اش پایین است اما این‌چنین نیست؛ از برزیل، تونس، آرژانتین، اوکراین، تایلند و … اینجا بازیکن است و واقعا سطح لیگ خیلی خیلی پیشرفت کرده و بازیکنان کویتی خودشان هم در این شرایط از هر بازیکن دو نکته هم یاد بگیرند، پیشرفت می‌کنند. وضعیت سه تیم اول متفاوت بوده چون بهترین بازیکنان تیم ملی کویت در آنجا پخش شده و هر کدام‌شان ۲-۳ بازیکن تاپ خارجی هم دارند. بهترین دروازه‌بانان کویت که خیلی هم پیشرفت کردند، جزو ۳ تیم برتر جدول هستند. هم خانم مظفر برای بازیکنان زحمت زیادی کشیده و هم خانم باورساد برای دروازه‌بان‌ها کویتی خیلی تلاش کردند.

* سطح لیگ ایران را چطور ارزیابی می‌کنید و البته از جایگاه‌تان در تیم سلوی بگویید.

کریمی: قطعا لیگ خودمان خیلی فراتر از غرب آسیاست چون می‌توانیم ۱۰ تیم خیلی خوب در آن بسازیم که می‌تواند برابری کند با بهترین تیم‌های اروپایی. من آن‌سال که ایتالیا بودم، می‌شد که در مقایسه آن تیم را با تیم‌های شاخص ایرانی برابر دانست! دیدگاه مسئولین آن‌ها متفاوت بوده و همین باعث پیشرفت‌شان آنها شده است. وقتی گل می‌زنم خوشحالی همبازیانم را از صمیم قلب حس می‌کنم چون چشم امیدشان به من است و خیلی حس شیرینی دارد. کویتی‌ها مثل ایرانی‌ها ذات خیلی خوبی دارند. من تجربه مدیریت کردن تیم را اینجا یاد گرفتم چون در ایران همیشه در بهترین تیم‌ها بودم و این فرصت برایم نبود.

* صحبت پایانی اگر دارید در خدمت‌تان هستیم.

کریمی: خیلی دلم برای پدر و مادرم تنگ شده، روزشماری می‌کنم که اینجا تمام شد خیلی زود به خانه‌ام بروم.