نگاهی به تقابل ازبکستان قدرتی_تاکتیکی و ویتنام سختکوش به قلم علی امینی

به گزارش پایگاه خبری فوتسال، در یادداشت علی امینی مدرس فوتسال، آمده است: با توجه به حساسیت دیدارهای مرحله حذفی بازی محافظه‌کارانه از سوی هر دو تیم قابل پیش‌بینی بود. ویتنام، ازبکستان را رقیب سختی برای مقابله می‌دید بنابراین سرمربی آرژانتینی  ویتنام تلاش داشت تا با استراتژی دفاع بازی را کنترل و با استفاده از اشتباهات احتمالی ازبک‌ها از ضد حملات و همچنین ضربات ایستگاهی  برای خلق یک نتیجه بزرگ بهره ببرد.   

در سوی دیگر ونانسیو لوپز سرمربی نام آشنای اسپانیایی ازبکستان با آغاز پرس از زمین حریف و استراتژی پاورپلی لحظه‌ای با دروازه‌بان و استفاده از پاس بلند، سعی در ایجاد برتری عددی  برای دستیابی هرچه سریعتر به گل داشت. لوپز گرچه توانست با بازی تحت فشار تیم ویتنام را در حفظ توپ و احیانا در دست گرفتن ابتکار عمل ناکام بگذارد اما تیم‌ملی ازبکستان به دلیل دفاع مسولیت‌پذیرانه‌ی حریف در گلزنی در نیمه نخست دچار مشکل شد و در یک ضربه کرنر و با توجه به غفلت مدافعین‌ش در پوشش فضا و عدم حریف‌گیری مناسب دروازه خود را باز شده دید.

نکته حائز توجه برای مربیان باید این باشد که همه اینها نتوانست تمرکز تیم ازبکستان را بهم بزند و آنها را وادار به بازی احساسی کند و آن چیزی که به شدت جلب توجه می‌کرد کنترل هیجان در تیم ازبکستان بود. ازبک‌ها پس از گلی که دریافت کردند به هیچ وجه دست به حملات احساسی نزدند. گرچه نبود یک بازیکن خلاق در ازبکستان، ونانسیو‌لوپز را رنج می‌داد اما ازبکستان قدرتی، نشان داد فارغ از قدرت و سرعت دارای تمرکز نسبتا قابل قبول و کنترل هیجان مناسبی برای یک مسابقه است. سرمربی اسبق تیم‌ملی اسپانیا بدرستی می‌دانست که وقت زیادی باقی مانده و ابتدای به امر تیمش باید متمرکز باشد و گل بیشتری را روی ضد حمله دریافت نکند.

اما در نیمه دوم چیزی که به چشم آمد پس از  گذشت دقایقی از بازی برخلاف نیمه نخست که مربیان بازیکنان را بین ۲/۵ تا ۳/۵ دقیقه یا کمی بیشتر در زمین نگه می‌داشتند، به دلیل سرعت بالای انتقال توپ روی دروازه‌ها مدت زمان تعویض بازیکنان به ۲ و در مواردی به زیر ۲ دقیقه هم رسیده بود.

جوستوزی آرژانتینی به خوبی می‌دانست کنترل فضا‌ها در برابر تیمی قدرتی و تاکتیکی مانند ازبکستان ارجحیت دارد و به دفاع من تو من، با توجه به ظرفیت و پتانسیل کشور ویتنام از حیث قابلیت‌های فیزیکی  استراتژی درستی را اتخاذ کرد.

باید اذعان کرد فوتسال آسیا نسبت به اروپا و امریکای جنوبی از ضعف تکنیکی برخوردار است، اما وقتی صحبت از تکنیک می‌شود عمدتا به دریبل زدن فکر می‌کنند در حالیکه  مهمترین بخش تکنیک سوای خلاقیت‌های فردی برای عبور از مدافع (که نقطه قوت ایران است)، اجرای صحیح تکنیک‌هایی چون کنترل، پاس و شوت هم هست که یک تیم را در اجرای تاکتیک یاری می‌دهد؛ تیم ونانسیو لوپز در این دیدار با اتخاذ تاکتیک مناسب جهت زدن ضربه‌ها و ‌شوت‌های والی به صورت مداوم از دروازه‌بان خود استفاده کرد که بدلیل همان مدل ضعف‌های تکنیکی بازیکنان در کنترل‌ها، ضربات سرضرب (شوت سریع) و پاس به فضاهای حیاتی،  ازبک‌ها را در اجرای تاکتیک و به ثمر رسیدن تاکتیک مورد نظر لوپز که غالبا با پاس‌های بلند و ضربات والی می‌بایست انجام می‌شد ناکام کرد. کمااینکه ماموریت لوپز در ازبکستان محدود به کسب نتیجه در این مسابقات نیست و بعدها باید ساعت‌ها در مورد ازبکستانِ ونانسیو لوپز به گفتگو نشست.

باز در سوی دیگر جوستوزی آرژانتینی می‌دانست با توجه به برتری فیزیکی ازبک‌ها و همچنین ویژگی‌های قدرتی و استقامتی آنها، کار سختی را در نیمه دوم به خصوص لحظات پایانی بازی خواهد داشت و دیدید که ویتنام قبل از دریافت گل نخست در برخی لحظات در اثر فشار بازی و خستگی در فاصله ۱۵متری دروازه خود به دفاع می‌پرداخت که همین موضوع باعث افزایش آمار شوت تیم ازبکستان شد که بلافاصله با تعویض‌های زیاد سعی در دفاع از مناطق بالاتر از زمین برای جلوگیری از شوت‌ها داشت.

درک صحیح از ضربات ایستگاهی به هر تیمی کمک می‌کند که تعیین کننده نتیجه بازی باشد و مشاهده کردید که هر سه گل مسابقه نتیجه ضربات هدفمند ایستگاهی بود و این نکته نباید فراموش شود که در اجرای صحیح ضربات ایستگاهی داشتن برنامه و هوشمندی به تنهایی کافی نیست بلکه اجرای صحیح ضربات ایستگاهی منوط به رعایت موارد تکنیکی مانند کنترل ، پاس و شوت است؛ اینکه چه زمان، چگونه و کجا بابد تحت فشار در فضای محدود تصمیم‌گیری صحیح انجام داد.

و اینکه هرچه جلوتر می‌رویم دروازه‌بان‌ها برای فوتسال خاص‌تر می‌شوند و این بازی و مجموعه بازی‌هایی که در این جام ملت‌ها دیدیم تا کنون موید همین موضوع بوده است.