چگونه حسرت قهرمانی ایران در آسیا شش ساله شد؟

پایگاه خبری فوتسال ایران– سید حامد اردهالی– تیم ملی فوتسال ایران در سیزدهمین دوره مسابقات فوتسال قهرمانی آسیا علیرغم اینکه تا پیش از بازی فینال حریفان خود را با گلهای زیاد پشت سر گذاشته بود در بازی فینال اسیر نمایش منطقی چشم بادامی ها شد تا ژاپن برای دومین دوره پیاپی این عنوان را از آن خود کند.این برای اولین بار است که ژاپن در دو دوره پیاپی قهرمان می شود و برای اولین بار است که ایران در دو دوره پیایی دستش از جام کوتاه می ماند.این اتفاق ناخوشایند در سایه بی تدبیری کمیته فوتسال و عملکرد ضعیف سرمربی تیم ملی رخ داده و کمترین نقش را باید برای بازیکنان قائل بود.آنچه این روزها بر فوتسال ما حاکم می شود رخوت و خواب آلودگی است که پس از بازی های آسیایی ۲۰۱۲ و جام جهانی ۲۰۱۲ و ناکامی های تیم ملی در این دو تورنمنت مستولی و باعث شد فوتسال کشورمان دوران افول را آغاز کند.اما چه اتفاقاتی افتاد که حسرت قهرمانی آیران در آسیا شش ساله شد.در زیر به بررسی برخی نکات در این باره می پردازیم:

۱.کمبود بازی تدارکاتی: بزرگترین نقطه قوت فوتسال ایران در زمان ریاست عباس ترابیان به بزرگترین ضعف این رشته در زمان ریاست افتخاری تبدیل شد. مرد مو سپید کمیته فوتسال با کمترین شناخت نسبت به فوتسال- تا جایی که به گفته یکی از مدیران باشگاه ها یکبار این رشته را در مقابل او و هنگامی که از تلویزیون پخش می شد با هندبال اشتباه گرفت و حتی اکنون هم نام برخی بازیکنان را نمی داند- در شرایطی در دوسال اخیر زمام هدایت فوتسال را بر عهده گرفته که شان تیم ملی فوتسال ایران تا بازی با تیم های باشگاهی روسیه پایین آمده است. تیمی که زمانی برزیل و اسپانیای پرقدرت را به ایران می کشاند حالا برای بازی با تیم های باشگاهی روسیه در این کشور اردو می زند. باید پذیرفت که تیم ملی تدارک مناسبی برای این بازی ها نداشت و همین عامل باعث شد تا در مقابل ژاپن جدی ترین محک خود را پشت سر بگذارد.

۲. خسوس کوچک تر از ایران بود: مرد اسپانیایی با چهره ی آرام اش ، طوفانی در فوتسال ایران به راه انداخت. او که با کتک زدن دستیار ایرانی اش( هاشم زاده در بازی با روسیه در یزد) فهمید که نازش برای افتخاری خریدار دارد با اختیار تام در تیم ملی انقلابی به زعم خودش ایجاد کرد که باعث ویرانی پیکره فوتسال ما شد. این مربی برای فوتسال ما کوچک بود. خسوس حاضر شد مشروط قراردادش را تمدید کند اما بماند . او چیزی به فوتسال ما اضافه نکرد و تاکتیک تازه ای وارد فوتسال ما نکرد . او راه برخورد و بی احترامی به بزرگان فوتسال را به ما یاد داد. وقتی او پیش از بازی فینال می گوید تصور نمی کرده ایران فینالیست شود اندازه او برای مربیگری تیم ملی را حدس بزنید.

۳. خسوس لیگ را ندید : با پذیرفت که پرفسور فوتسال ( !! ) غایب بزرگ لیگ برتر بود . او اکثر بازی های تیم های بالای جدول را ندید و بیش از ۲۰ هفته خود را از تماشای بازی تیم صدرنشین لیگ محروم کرد و در نهایت هم با رودربایستی دو بازیکن از این تیم ( دبیری ) را با خود به ویتنام برد. در شرایطی که لیگ فوتسال ما جزو بهترین لیگ های دنیاست او چشمانش را روی برخی از شایسته ها بست.

۴. آنهایی که بودند : در بین بازیکنان تیم ملی ، برخی ها به اعتقاد نگارنده نباید در این سفر همراه تیم می آمدند. بازیکنی که یکسال از میادین دور بود براساس کدام معیار مسافر تیم ملی شد تا با گل به خودی اش پیکره ی فوتسال ما را برهم بریزد؟ فلان بازیکن از تیم پایین جدولی با کدام معیار بسیاری از شایسته ها را پشت سر گذاشت و به ویتنام رفت ؟ بازیکن تیم بالای جدولی که در تیمش نسبت به خیلی های دیگر کمتر بازی می کرد به کدام معیار خسوس پیراهن تیم ملی را پوشید ؟

۵. آنهایی که نبودند : حتی اگر جای وحید شمسایی با ۳۸ سال سن که جزو آماده ترین های لیگ امسال بود را در تیم ملی خالی ندانیم و غیبتش را در توجیهی برای جوانگرایی تیم ملی و ورود او به دنیای مربیگری قلمداد کنیم،غیبت چهره های زیادی برای ما قابل هضم نیست.بزگترین غایبان تیم ملی نظری و کشاورز بودند که با بی مهری کادر فنی تیم ملی و روی لجاجت ها و کینه ورزی ها از تیم ملی دور ماندند.کار به جایی کشید که کشاورز را مجبور به کناره گیری کردند و نظری حاضر شد برای اثبات توانایی اش جلوی ایران بازی کند و بدرخشد.خسوس لیگ را ندید.او اگر دیده بود چشم روی توانایی ها علی رهنما نمی بست.مجتبی حسن نژاد را بیشتر بها می داد. به جای دعوت عجیب از یک گلر گمنام در اردوی تیم ملی نگاهی هم به عملکرد نصیری نیا و منتظر می کرد.او درخشش اصغری مقدم در تیم دبیری را نادیده گرفت.روی توانایی های چند بازیکن آماده حفاری قلم قرمز کشید و به چهره هایی مثل افشین کاظمی، شهرام شریف زاده ،وحید قاسمی،ابوالقاسم عروجی،محمد کوهستانی و… حتی فرصت خودنمایی هم نداد.افراد دیگری هم بودند که هم ما یادمان رفت و هم خسوس ندید و می توانستند در این لیست باشند.

۶- عدم رابطه خوب بین خسوس با بازیکنان: یکی از ملی پوشان مطرح تیم ملی گوید خسوس رابطه خوبی با بازیکنان ندارد و به عبارتی بازیکنان نمی توانند برخی رفتارهای او را درک کنند.شاید تنها نتایج خوب تیم ملی بود که روی این مسئله سرپوش گذاشت.

۷- فقدان بار تجربی: نبود امثال کشاورز و نظری در بازی فینال مشهود شد.جایی که بار تجربی تیم ملی پایین آمد.هر چند در اواخر بازی خسوس تلاش کرد با میدان دادن بیشتر به بازیکنان باتجربه تری مثل طاهری و فخیم بار تجربی تیم را بالا برد اما اگر بازیکنی مثل کشاورز در زمین بود اتفاقی که روی گل دوم ایران رخ داد نمی افتاد.یا نظری که در بازی های اخیر نوریل نیکل نشان داد حسابی پنالتی گیر است در این ضربات مرگبار ناجی تیم ملی می شد.شاید ناراحتی همین بازیکنان از برخوردهای بدی که با آنها شد هم در ناکامی تیم ملی تاثیر گذاشت و به نوعی این دل شکستی پاسخ داده شد.

۸-  عدم تمرکز و غرور بازیکنان: در بازی با ژاپن ایران مغرورانه بازی کرد.ملی پوشان تصور می کردند ژاپن را هم با گلهای زیاد شکست می دهند و روی همین اصل در بسیاری از دقایق مغرور بودند.از سوی دیگر تمرکز کافی هم در تیم ملی وجود نداشت.طیبی با روزهای قبل زمین تا آسمان متفاوت بود و سایر بازیکنان هم چارچوب دروازه را گم کرده بودند.شاید این به کم تجربگی بازیکنان هم برگردد.

۹- بی تدبیری افتخاری: برای فوتبال که رئیسش به مرد خنده معروف است فوتسال هم ماکتی از همان رئیس را می خواهد. افتخاری کمترین توجه و شناختی نسبت به فوتسال ندارد و اکنون پس از بیش از یکسال نشستن بر صندلی ریاست کمیته فوتسال از خیلی از هواداران این رشته هم کمتر می داند.او نه به لیگ توجه زیادی داشت ونه برای تیم ملی کار خاصی انجام داد.برای مدیری که جام قهرمانی تیم قهرمان را از ویترین کمیته فوتسال برمی دارد و به تیم قهرمان می دهد انتظاری جز این هم نمی رود.چاره این است که پیش از خسوس افتخاری وارد وادی ای شود که تخصصش را دارد.جایی به جز فوتسال!

۱۰- کاپیتانی که نداشتیم:واقعیت این است که در ادامه پروسه برخورد با بازیکنان بزرگ،خسوس با محمد طاهری هم خوب تا نکرد.شاید اگر این بازیکن با اخلاق دچار کمی مصدومیت بود او هم به سرنوشت کشاورز و نظری دچار می شد اما خسوس او را با تیم ملی به ویتنام برد و اگر می توانست بازوبند را هم از اومی گرفت.مربی اسپانیایی شان کاپیتان را پایین آورد و با نادیده گرفتن توانایی های فنی او،از طاهری بازیکنی بی روحیه ساخت.این بازیکن در گفتگویی خصوصی با نگارنده از جو تیم ملی ابراز نگرانی کرد اما برای اینکه تیم به حاشیه نرود لب به سخن نگشود.خسوس کاپیتان ما را بی روحیه کرد و اشتباه بزرگتر او این بود که اولین پنالتی ما را هم به او سپرد تا ویرانی او را تکمیل کند.

۱۱- و…: موارد زیاد دیگری هم هست.مثل اینکه چرا ما علیرغم اینکه در بازی دوستانه با نوریل در پنالتی به این تیم باختیم روی ضربات پنالتی کار نکردیم و برعکس ما ژاپنی ها چقدر ماهرانه گلزنی کردند که ناشی از تمرین آنها بود.چرا ما باید از تیم های درجه چهارمی مثل اندونزی و ویتنام گل بخوریم؟  خیلی چراهای دیگر که امیدواریم افتخاری و خسوس پاسخگوی آن باشند.