فردوسی؛ دونده‌ای با کفش‌های پاره میان صدرنشینان!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، شاید آخرین حضور مقتدرانه فوتسال خراسان در لیگ‌برتر فوتسال ایران پس از مرور نام تیم‌های قدیمی‌ای چون سیر و سفر به علم و ادب خراسان باز می‌گردد که آن سال‌ها توانست با بهترین‌های وقت تیم‌ملی چون یعقوب فیلگوش، محمد هاشم‌زاده، منصور مولایی، احمد پری‌آذر، مرحوم مسلم طلوعی و … تا رده سوم لیگ هم بالا بیاید اما نهایتا با سرمربیگری شمس به مقامی بهتر از پنجم نرسید که بالاترین افتخار فوتسال خراسان در لیگ بود. علم و ادبی که غالب آن یا چیزی حدود ۷۰درصد شاکله آن را غیربومی‌‌ها تشکیل می‌دادند و صد البته در ادامه محل تولد ستاره‌هایی چون طیبی‌ها، جاویدها و … بود.

۱) از روزهای خوب علم و ادب و عنوان پنجمی‌شان در آخرین سال‌های باشگاهداری چیز جز رویا نمانده بود که فرش‌آرای مشهد با تفکرات منظم مدیریتی به فکر طرحی نو در فوتسال استانی افتاد که ستاره‌هایش میهمان تیم‌های دیگر استان‌ها همچون اصفهان و باشگاه‌هایی چون فولادماهان و فیروزصفه بودند. فرش‌آرا که بدشانسی و ناکامی‌اش در صعود از مرحله پلی‌آف در واپسین لحظات زبانزد خاص و عام بود در نهایت با تصمیم اداره کل تربیت‌بدنی وقت وارث جدید سهمیه لیگ‌برتری فوتسال استان و زمام‌دار رشته مورد علاقه مشهدی‌ها شد که اگرچه عنوان می‌شد برای رسیدن به قهرمانی برنامه‌ای بلندمدت در دستور کار دارد اما عملا با درگیر شدن در حواشی فوتسال رشته کار از دستش درآمد. غلام‌علی مرتضایی مالک فرش‌آرا در این راه از هرگونه هزینه‌ای فروگذار نکرد و بهترین‌ها را از سراسر کشور به مشهد آورد اما یک جای کار می‌لنگید و انگار موتور فوتسال این شهر روشن شدنی نبود. خیلی‌ها چرخ دنده شکسته این موتور را عدم عرق بازیکن غیربومی به شهر، ضعف فنی، سیستم مالی قطره چکانی، عدم توانایی در ارتباط مثبت با بازیکنان نامدار خراسان و … خطاب می‌کردند اما هر چه بود به اینجا رسید که جایگاه پنجمی علم و ادب هنوز در صدر ویترین افتخارات خراسانی‌ها باشد.

۲) چند سال قبل در کوران لیگ‌برتر خبر درگیری تماشاگران در بازی دربی لیگ دسته اول در سالن شهید بهشتی مشهد ذهن حاشیه جوی فوتسال ایران را متوجه به دو نماینده لیگ یکی خراسان کرد که هر دو از متمول‌ترین موسسات مالی اعتباری وقت مشهد به نام‌های اعتماد ایرانیان و فردوسی مشهد بودند که در آخر بازی کار به درگیری بین تماشاگران و حواشی تلخی کشیده شده بود. اعتماد ایرانیان که به واسطه مشکلات اقتصادی رسما از گردانه اقتصاد و ورزش خارج شد و تنها فردوسی‌ای به لیگ‌برتر آمد که فیل مدیرعاملش هوای هندوستان کرده و هوس سرمربیگری‌اش کرده بود. فردوسی آن روزها که نعمتی سرمربی‌اش را بر عهده گرفت با انواع و اقسام فشارهای شاید به حق به مدیرعاملی که پا در کفش مربیان کرده بود روبرو شد که اوج حواشی آن نیم‌فصل گذشته لیگ بود اما رگه‌های استعداد مربیگری او که هنوز هم برخی آن را مدیون دستیارانش می‌دانند کار را به جایی رساند که فردوسی مبتکر سیستم جدید پاورپلی فوتسال ایران شد و آرام آرام همه چیز عوض شد.

۳) تیمی متشکل از ۶۰ تا ۷۰درصد بازیکن بومی و البته مابقی غیربومی‌هایی که انگار مدل بومی‌شان در مشهد موجود نبود طوری سیستم پاورپلی را در فوتسال ایران جا انداخت که چغرترین تیم‌های لیگ را در مشهد زمین‌گیر کرده و در اوج هنرمندی خود دربی برگشت سال گذشته مشهد را با اجرای همین سیستم از ابتدا تا انتهای بازی به سود خود به پایان برد. فردوسی در لیگ جدید هم تیم بهتری شد. آنها اگرچه برخلاف همشهری‌شان شروع قدرتمندانه‌ای نداشتند و حتی مربی‌ای چون شفیعی –که او را مغز متفکر تیم قلمداد می کردند- را همراه نداشتند اما با حفظ شاکله سال گذشته پس از بدنسازی دیر موقعی که در تعطیلی لیگ انجام شد به گونه‌ای قد راست کردند که اکنون در بالاهای جدول تنه‌اش به تنه بالانشین‌ها خورده و طنازی می‌کنند. باشگاهی که نامش اقتدار نوین فردوسی بود امسال انگار اقتدار فردوسی نوین خراسان شده است که با شیوه حقا نوین و فوتسال جنگنده –شاید متاثر از کلاس ونانسیو لوپز- بارقه‌های امید را در دل خراسانی‌ها را برای حفظ آن بالاها زنده نگاه داشته است. تیمی که با خلاقیت فنی‌اش کارهای عجیب می‌کند و همه را انگشت به دهان کرده است.

۴) اگرچه که پتانسیل فرش‌آرایی‌ها با آن همه سابقه باشگاهداری و پشتوانه مالی قوی برای کسب قهرمانی خراسانی‌ها در سال‌های آتی فوتسال ایران بر روی کاغذ بیشتر به نظر می‌آید اما علی ایحال فردوسی سیلی نقدی است بر پیکره فوتسال بی‌جام و مدال این روزهای استان خراسان در لیگ‌برتر ایران. این روزها اگرچه همه امیدها به این تیم یکه‌تاز مشهدی است اما واقعیتش این است که حال فردوسی اصلا خوب نیست. تغییرات مدیریتی و ادغام موسسه مالی آرمان ایرانیان و بی‌توجهی مسئولان ارشد آن به تیمی که به نوعی پرچم این موسسه را در ورزش ایران بالانگاه داشته، باعث شده است تا صورت آبی‌پوشان مشهدی با سیلی سرخ باشد و بازیکنان تنها با اهرم غیرت و بدون دریافت پول در کورس با غول‌های بالانشینی باشند که شاید رقم دریافتی‌شان ۳۰درصد کل دریافتی فردوسی تاکنون نباشد. فردوسی بی‌پول است و دونده قهرمانی است که با کفش‌های پاره همچنان بدون جرعه‌ای آب میان بالانشینان می‌دود اما تا کجا بتواند به پیش برود الله و اعلم.