«وحید» و معمای بزرگ نبودنش

پایگاه خبری فوتسال ایران– علی احدی

قهرمانی امسال تاسیسات دریایی به مراتب سخت تر از قهرمانی پارسال این تیم بدست آمد. این در حالی است که این باشگاه امسال با جذب مهره های کلیدی تیم ملی، تیمی پر از ستاره را روانه مسابقات کرده بود.

این اتفاق عوامل بسیاری می تواند داشته باشد؛ عواملی مثل حضور تاسیسات در دو جام، خستگی ملی پوشان و حتی مشکلات داخلی تیم که هیچ گاه رسانه ای نشد. اما در این میان با نگاهی به آمار به نکته ای قابل تامل پی می بریم. بازی های تاسیسات دریایی درست زمانی گره خورده و این تیم امتیاز از دست داده که وحید شمسایی غایب آن بازی بوده است.

وحید شمسایی بدون شک با رهبری ای که داخل زمین می کند، نقش بسزایی در یکپارچه نگه داشتن تیم دارد و شاید به همین دلیل بوده زمانی که او مصدوم نبود، سعی داشت تمام چهل دقیقه بازی را در میدان باشد.

از طرفی هم سازمان لیگ امسال کارت بازیکنی برای وحید شمسایی صادر کرد و به همین خاطر او نمی توانست زمانی که مصدوم بود، روی نیمکت بنشیند. پس زمانی که وحید در زمین نبود، در بازی هم نبود! آقای گل جهان امسال در زمین هم مثل پارسال پرفروغ نبود. شمسایی به عنوان مثال در بازی تیمش با یاسین پیشرو هر کاری می توانست کرد تا تیمش شکست بخورد. از گل به خودی و پنالتی دادن تا لو دادن توپ جلوی دروزاه خودی.

وحید اما امسال بازی های زیادی را هم مصدوم بود تا دریایی ها در زمین از وجود رهبر بی نصیب باشند. شمسایی در دو سال گذشته با حضور مداوم در زمین، بیش از حد بازیکنانش را به خود وابسته کرده بود. او دو سال پیاپی با دبیری و تاسیسات دریایی قهرمانی لیگ را کسب کرد که در اکثر دقایق بازی های فصل در زمین حضور داشت. حتی در جام باشگاه های آسیا نیز در دقایقی که بازی گره می خورد، بازهم شمسایی بود که بازی را به اصطلاح در می آورد.

بعد از انتخاب شمسایی به عنوان بهترین بازیکن سال آسیا خیلی ها خوشحال شدند اما بسیاری از کارشناسان این اتفاق را یک زنگ خطر دانستند و با طرح این پرسش که «چرا وحید جانشین ندارد» به استقبال شمسایی رفتند.

با این خیالمان راحت بود که وحید شمسایی همه این ها را می داند و حواسش به جای خالی اش در سال های آینده است اما او لحظاتی بعد از قهرمانی تیمش در پاسخ به این معما، جوابی داد که جای تامل داشت. او گفت: «ما امسال با بازیکنان بزرگ کار را استارت زدیم و هدفمان قهرمانی در آسیا و لیگ بود که به آن رسیدیم!» پشت این جواب یک غفلت بزرگ دیده می شود. اینکه وحید هم هنوز فردای نبودنش را نمی بیند و فقط می خواهد از قهرمانی اش لذت ببرد.

نگرانی ها از نداشتن وحید شمسایی در آینده، زمانی بیشتر می شود که او با پشتوانه چهار قهرمانی که خود با عنوان بازیکن- مربی کسب کرده، به نیمکت تیم ملی نزدیک تر شده است اما خود در تیم ملی پا به توپ نخواهد شد.