پیامدهای برنامه ریزی غلط ؛ نه ملی‌پوشان روی «دور» هستند و نه باشگاه‌ها راضی‌!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران،در فاصله فقط ۳ هفته تا شروع جام جهانی فوتسال ۲۰۱۶ در کلمبیا زنگ خطر برای تیم ملی ایران همانطور که پیش‌بینی می‌شد، به صدا درآمده است.

این تیم در تورنمنت بین‌المللی تایلند ابتدا با قزاقستان ۳-۳ مساوی کرد و سپس با اختلاف دو گل به تایلند باخت و امروز (سه‌شنبه) با ژاپن هم مصاف خواهد داد. هر چند نتایج در چنین تورنمنت‌هایی به تنهایی شرط نیست اما مشت نمونه خروار است و برنامه‌ریزی ناکامل برای جام جهانی و رها کردن کار در ماه‌های اخیر و بحث و جدل بر سر مسائل بدیهی مثل زمان شروع و تعطیلی موقتی لیگ فوتسال و تاثیر آن بر تدارکات تیم ملی سرانجام تاثیر خود را بر ملی‌پوشان گذاشت و تیمی که در آستانه سفر به کلمبیا قرار دارد، همانقدر مستحکم و متمرکز بر هدف و امیدوار نشان نمی‌دهد که بهمن‌ماه سال پیش به هنگام شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۱۶ نشان می‌داد و به آنجا رفت و برای یازدهمین بار طی ۱۴ دوره برپایی رقابت‌های قهرمانی این قاره بر سکوی نخست ایستاد و به دو دوره قهرمان نشدنش در آن دیدارها پایان بخشید. در آن زمان فضایی از امیدواری احساس می‌شد و محمد ناظم‌الشریعه که برخلاف باور کارشناسان تیم خوب و متحدی ساخته بود، توانست ابتدا در گرندپری برزیل خودنمایی کند و سپس در آسیا همه را از دم تیغ بگذراند.

سلسله مسائلی، آن آمادگی و نظم را زایل و وضعیت فعلی را ایجاد کرده است. با اینکه اعتقاد اکثر مربیان این بود که لیگ برتر فوتسال قدری زودتر شروع شود تا در زمان تعطیلی موقتی آن و اعزام تیم ملی به جام جهانی حداقل ۸ هفته از پیکارهای لیگ سپری شده باشد تا هم شلاق آمادگی بر تن ملی‌پوشان خورده باشد و هم باشگاه‌ها به مرحله‌ای قابل قبول از آمادگی تیمی رسیده باشند، عملا مسابقات فقط از ۶ مرداد آغاز شد و در نتیجه تعطیلی لیگ فقط بعد از گذشت ۴ هفته از شروع آن شکل گرفت و حالا نه ملی‌پوشان روی «دور» هستند و نه باشگاه‌ها راضی‌اند زیرا در پی یک تعطیلی طولانی مدت باید لیگ را از نقطه صفر و از نو آغاز کنند. این در حالی است که جام جهانی کلمبیا از ۲۲ شهریور شروع می‌شود و ۱۷ روز طول می‌کشد و اگر ایران از گروهش صعود و در مرحله حذفی هم شرکت کند، بازگشتش از کلمبیا و شروع مجدد لیگ زودتر از ۱۰ مهرماه امکانپذیر نخواهد بود و این به مفهوم تعطیلی ۳۵ تا ۴۰ روزه لیگ خواهد بود که حتی از تعطیلات دایما تحمیل شده از سوی کارلوس کی‌روش سرمربی تیم ملی فوتبال بزرگسالان به لیگ برتر که یک ماجرای دایمی شده هم طولانی‌تر و سنگین‌تر خواهد بود.

زمان زیادی که صرف روبراه‌ کردن برنامه‌های داخلی فوتسال شد عملا باعث تعطیلی و عدم برپایی اردوهایی شد که ناظم‌الشریعه می‌خواست. اینچنین بود که اردوهای طراحی شده توسط این مربی در ماه‌های خرداد و تیر یکی یکی حذف و لغو شدند و صدای اعتراض‌ این مربی بابت لغو این گردهمایی‌ها هر چند دایما در رسانه‌ها انعکاس می‌یافت اما در گوش مسوولان امر نمی‌نشست و ترتیب اثری به آن داده نمی‌شد و رضا افتخاری که یک ماهی است سرپرست باشگاه استقلال هم شده، یک بار دیگر از اتخاذ روش و رویکردی که شرایط را به سود تیم ملی فوتسال ‌سازد و اهالی این ورزش را راضی کند، بازماند و حالا که مسوولیت عظیم آبی‌ها هم به وی سپرده شده، بدیهی است که تمرکز او بر روی فوتسال کمتر شده باشد. این البته از مهارت‌ها و ویژگی‌های برتر (!) ورزش ما است که در فاصله کمتر از یک ماه تا شروع بزرگترین رویداد یک رشته ورزشی، رییس آن در آستانه تغییر قرار دارد و برای حل مشکل دو شغله بودن افتخاری درصدد سپردن یک پست تازه و همزمان به علی کفاشیان و اضافه کردن مسوولیت‌های فوتسال به مجموعه کارهای وی هستند.

حتی اگر کفاشیان بیاید، راه‌حل سریعی بر مشکلات تیم اعزامی به کلمبیا متصور نیست و او حتی طی دوره طولانی حضورش در مقام رییس فوتبال نیز مشکلات چندانی را حل نکرد و در نتیجه تیم فوتسال ما در شرایطی در راه شرکت در جام جهانی این رشته قرار دارد که فقط می‌تواند (و باید) بر نیروی ذاتی خود و توان بالقوه نفراتش تکیه کند و در انتظار حوادث مساعد بنشیند. حوادثی که البته در تورنمنت دوستانه تایلند اثر چندانی از آن رویت نشده است. ناظم‌الشریعه حتی نتوانسته است در این مسابقات تمامی نیروهای مورد نظرش را بسنجد و آخرین برآوردها را روی آنها داشته باشد زیرا مصدومیت‌ها و برخی ملاحظات باعث عدم استفاده و یا استفاده حداقلی از امثال حسین طیبی و اصغر حسن‌زاده شده است و فقط برخی درخشش‌های فردی و گلزنی‌های امثال مهدی جاوید، فرهاد توکلی و مهران عالیقدر باعث خشنودی نسبی وی شده است.

سرمربی ایران بر این باور است که نتایج حاصله در تایلند با توجه به اینکه قزاقستان رشد چشمگیری در ۱۰ سال اخیر داشته و حتی قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شده است و همچنین حضور تایلند یکی از رقبای بزرگ ایران در آسیا، جای نگرانی ندارد و آنچه اسباب دغدغه می‌شود، فاصله افتادن در کارها، دیر استارت زدن ملی‌پوشان و عدم هماهنگی ملی‌پوشان بر اثر فقدان تدارکات عمومی است؛ چیزهایی که می‌تواند متاسفانه به شرکت ما در جام جهانی امسال رنگی از ناکامی بزند و به رغم حضور ستاره‌های دور از تردیدی مثل کشاورز و طاهری و صمیمی در اردوی ایران، یک بار دیگر ما را از جمع تیم‌های مراحل نهایی این جام دور نگه دارد.
منبع:ایران ورزشی