در این فوتسال فقط ۱۰نفر پول می‌گیرند/ حاضرم ساندویچی کار کنم اما دیگر در این فوتسال نباشم/ وضع مالی من ملی‌پوش ناجور بود، وای به حال بقیه!/ از من خجالت نکشیدند از حیدریان خجالت بکشند

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، دروازه‌بان تیم‌ملی فوتسال ایران در دور قبل مسابقات جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۶ در ازبکستان به یکباره دیروز تصمیم گرفت تا در ادامه زندگی ورزشی خود فوتسال را کنار گذاشته و راهی دیگری را برای ادامه زندگی انتخاب کند. جواد اسفندیاری در گفتگو با خبرنگار Fut5al از علت این تصمیم خود حرف‌هایی از جنس درد به میان می آورد.

«خیلی‌ از دوستانم در تیم‌‌ملی وقتی شنیدند چنین تصمیمی گرفته‌ام خواستند منصرفم کنند در حالی که من به عنوان یک گلر و عضوی از جامعه فوتسال که دنبال درآمدی از ورزش قهرمانی خود است، بارها می‌خواستم به خاطر وضعیت مالی بغرنج موجود این کار را بکنم اما فقط به خودم امید می‌دادم که وضع فوتسال درست می‌شود. ما چندمین بار قهرمان آسیا شدیم وضع درست نشد، تیم‌ملی سوم جهان شد، درست نشد و مطمئنم با این نگاه مسئولان به فوتسال به عنوان بچه ناتنی فوتبال، باز در ادامه همین‌طور خواهد بود.» این شروع صحبت‌های دروازه‌‌بان سابق تیم‌ملی است.

اسفندیاری تاکید دارد که در فوتسال دریافت رقم قابل قبول برای قرارداد فقط برای حدود ۱۰ بازیکن است :«باور کنید در این فوتسال بیشتر یا کمتر حدود ۱۰ نفر هستند که واقعا پول می‌گیرند و قرارداد درست و درمانی دارند اما از دیگر فوتسالی‌ها رقم دریافتی‌شان -نه رقمی که روی کاغذ نوشته می‌شود- را بپرسید من و من می‌کنند چون ارقام در شان یک فوتسالیست نیست. حال آنها که در لیگ‌های پایین‌تر بازی می‌کنند، کار تقریبا دلی است!»

وی ادامه می‌دهد :«من سال آخر را در بالان صنعت در لیگ یک بوده‌ام اما تجربه بازی در دیگر تیم‌های لیگ‌برتر را هم داشته‌ام و می دانم اوضاع درآمدی فوتسالیست‌ها چقدر وخیم و ناجور است. من که تازه ملی‌پوش بودم و اسم و رسمی پیدا کرده بودم در مباحث مالی شرمنده خانواده‌ام بودم واقعا وای به حال بقیه. به جرات بگویم پس از تب و تاب جام‌جهانی ۲۰۰۸ این فوتسال نه تنها رشد مالی نداشته که تاکنون افت چشمگیری هم داشته است.»

دروازه‌بان سابق تیم‌ملی ایران می‌خواهد از این پس شغلی به غیر از فوتسال داشته باشد :«به عنوان کسی که در این فوتسال بوده‌ام واقعا از اینکه می‌بینم یک فوتسالیست باید عزت نفس خودش را پایین آورده و برای دریافت حق و حقوق اندک اما قانونی‌اش هم بهانه‌های مختلفی چون مریضی مادر، فرزند و غیره را جور کند تا دل مدیر تیم به ترحم بیاید تا بخشی از حقش را بگیرد دلم به درد می‌آید. این ورزش اسم حرفه‌ای نیست این …»

اسفندیاری که بغض کرده ادامه می‌دهد :«به خدا این چیزها را دیده‌ام که حالا بعد از پوشیدن پیراهن و کسب موفقیت با تیم‌ملی و تیم باشگاهی حاضرم بروم در یک ساندویچی کار کنم اما دیگر فوتسال بازی نکنم. اینکه من بازیکن فوتسال هستم برای خانواده من نان و آب نمی‌شود؛ خدا را شاهد می‌گیرم که این درد من درد همه فوتسالی‌ها است اما واقعا بازیکنان چاره‌ای ندارند.»

وی دید خود نسبت به کمیته فوتسال را چنین تشریح می‌کند :«برای من بازیکن کمیته فوتسال باید یک مامن باشد که اگر کسی حق مرا خورد پشت من باشد، از حق و حقوقم دفاع کند و … اما الان کمیته فوتسال برای من بازیکن یک دکور است. دکوری که فقط جایی باشد که بگویند فوتسال وجود دارد، پول ورودیه بگیرد، تاریخ بازی تنظیم کند و مابقی هم بپرسی می‌گویند هیچ ربطی به ما ندارد! آنها چکار تازه‌ای کردند که فوتسال رونق بگیرد؟ چکار کرده‌اند که باشگاه‌های متمول ترغیب شوند و جلو بیایند؟ بروید بپرسید بعد رفتاری که با دبیری شد غیر از سه چهار بازیکن خوب دبیری، مابقی تیمشان الان چه سرنوشتی دارند؟ کسی می‌داند خانواده‌های آنها الان چه می‌کشند؟»

دروازه‌بان سابق تیم‌ملی در خاتمه خاطرنشان می‌کند :«از همه کسانی که برای من زحمت کشیدند تشکر می‌کنم و قدردانشان هستم اما کسانی که باعث شدند وضعیت فوتسال ما با یک برگشت به عقب به این شرایط برسد که هنوز هم با سومی جهان، بازیکنانش هشت شان گرو نه شان باشد، نخواهم گذشت. از طرف من بنویسید که اگر باز هم از من اسفندیاری خجالت نکشیدند بروند از روی محمدرضا حیدریان اسطوره فوتسال ایران خجالت بکشند.»

گفتگو:شاهین فراست