سالی یک‌بار، تیتر یک روزنامه‌ها

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، معمولی‌ترین بازیکنان فوتبال حداقل ماهی یک بار عکس‌هایشان روی جلد مجله‌ها و روزنامه‌های ورزشی کشور می‌رود اما در مورد فوتسال این گونه نیست. فوتسال باید جام بیاورد و با کم‌ترین امکانات قهرمان آسیا شود تا عکس‌های تیمی‌شان را همه ببینند.
مجله‌ها، روزنامه‌ها، خبرگزاری‌های رسمی، همگی سالی یک‌بار اخباری با تیترهای قهرمانی آقایان و بانوان در آسیا می زنند، آیا رشته ای که هر سال در هر دو بخش آقایان و بانوان در آسیا یکه تازی می کند، نیاز به توجه بیشتری از طرف رسانه ها ندارد؟

دو روز از این اتفاق تاریخی گذشت. در روز نخست، تمام رسانه ها، روزنامه ها و خبرگزاری ها به این قهرمانی پرداختند. حتی بسیاری از روزنامه های سیاسی، برجام و تحریم و تهدیدهای ترامپ را کنار گذاشتند و فوتسال بانوان را روی جلد اول خود آوردند.
اما امروز با نگاهی به روزنامه ها، می بینیم حتی در روزنامه های ورزشی هم اثری از این رویداد مهم نیست. همه چیز تمام شد و تا یک ماه دیگر پاداش بازیکنان هم فراموش خواهد شد. همانطور که تیم ملی فوتسال بزرگسالان و زیر بیست سال فراموش شدند.
پرداختن رسانه به یک رشته قطعا به معنی بالا بردن تعداد مخاطب ها و دنبال کننده های آن رشته خواهد بود و بالا رفتن این آمار، موجب ورود اسپانسرهای جدید به این رشته خواهد شد.
چرا بانوان ایرانی باید در سکوت محض رسانه ای و بی توجهی کامل مسوولان و رسانه ها قهرمان آسیا شوند!
چرا زمانی که تیم قهرمان می شود در لحظات شادی همه خود را سهیم میدانند ولی زمانی که شهرزاد مظفر و رز جدیدی زاده با سختی این دختران را آماده قهرمانی در آسیا می کردند هیچکس کنارشان نبود؟
اگر شهرزاد مظفر نمی توانست تیم را از مرحله گروهی بالا بیاورد همان دایه های مهربان تر از مادر او را از سمتش برکنار نمی کردند؟
همان مدیرانی که فردا خودشان را به فرودگاه می رسانند تا در عکس های استقبال در کنار بانوان افتخار آفرین بیاستند کدام یک در روزهای آماده سازی، کنار تیم بودند؟
بانوان ایرانی باز هم نشان دادند که غیرت و تعصب آن ها کمی از مردان هم رشته ای خود ندارد. درود به شرف بانوان سرزمینمان و تبریک به تمام زنان ایران زمین.

به قلم: کاظم خسروی