احمدپور: در فرش آرا افسرده شده بودم/ خیلی بی مهری کردند اما افشاگری نمی کنم/ کار در شرایط سخت را یاد گرفتم!

امیر احمدپور در گفت و گو با پایگاه خبری فوتسال ایران،‌دباره جدایی از فرش آرا و پیوستنش به آذرخش بندرعباس، اظهار کرد:‌ من امسال بیشتر به خاطر شخص آقای روزپیکر، تماشاگران و مردم خونگرم بندرعباس  به آذرخش آمدم. می دانستم اگر به اینجا بیایم شرایط بدی که در مشهد داشتم، برایم تکرار نخواهد شد. من با هزار امید و آرزو به فرش آرا رفته بودم اما آنقدر مرا اذیت کردند که تحت فشار روحی و روانی سنگینی قرار گرفتم. همه داخل زمین را نگاه می کنند اما هیچ کس نمی دانست من بیرون از زمین چه می کشم. دوستان خودم مثل امین نصرالله را می دیدم که مربی مثل روزپیکر بالاسرش است. کسی مثل اقا وحید شمسایی بالاسر سعید عباسی است یا آقا محمود خوراکچی مربی مهرداد اعظمی بود. اما مربی من با من چه کار کرد؟ من مربیان دوستانم را می دیدم که از آن ها حمایت می کردند و من غبطه می خوردم.
وی افزود: آقایان در فرش آرا به قول هایشان عمل نکردند. پول برای من مهم نیست و فقط به خاطر اطمینانی که به آن ها کردم ناراحتم. من به آن ها اطمینان کردم و هیچ شرطی در قرارداد نیاوردم اما در حقم ظلم کردند. آخرسر نیز همه چیز سر من شکست. هر کسی در این تیم، هر چیزی که دلش خواست به من گفت. زمانی هم که برای گرفتن حقم با آن ها تماس می گرفتم، برخورد بسیار زشتی با من داشتند. زمانی هم که تیم می باخت، کادرفنی تقصیرها را گردن من می انداخت. نمونه اش اتفاقات بعد از بازی با دبیری یا اتفاقات قبل از بازی با مس. من نمی خواهم اخلاق را زیر پا بگذارم و خیلی از مسائل را باز کنم و افشاگری کنم اما هر اتفاقی که فکرش را بکنید برای من در فرش آرا افتاد. اتفاقات یکی دوتا نبود. با اینکه من تازه اول راه بودم و می توانستند از من حمایت کنند. همچنین چندبار مصاحبه هم کردم و گفتم وضعیت خوب است اما این مصاحبه ها تنها برای این بود که خودم به لحاظ روحی به خودم تلقین کنم اوضاع خوب است!
دروازه بان سال قبل فرش آرای مشهد به FUT5AL‌گفت : با رفتنم به فرش آرا، نه تنها خودم ضرر کردم بلکه پدر و مادرم هم غصه خوردند. دو ماه آخر حضورم در فرش آرا مثل افسرده ها شده بودم. به امام رضا(ع) قسم می خورم و می توانید از دوستان نزدیک و هم اتاقی هایم مثل مجید خزایی و علی رحیمی بپرسید که من چه شرایطی داشتم. اما در این وضعیت، هیچ کسی سمتم نمی آمد تا بپرسد چرا افسرده ام. آنقدر به من بی مهری کردند که فقط خدا به من کمک کرد تا بتوانم دوباره سرحال شوم و روحیه ام را بدست بیاورم.در این میان آقای روزپیکر هم مثل یک پدر خیلی به من کمک کرد. کاری که پارسال با من نکردند. با این حال بازهم تاکید می کنم خیلی از اتفاقاتی که برایم افتاده را مطرح نکردم تا اخلاق را زیرپا نگذارم وگرنه ظلم های زیادی به من در فرش آرا شد. با این حال کار کردن در شرایط وحشتناک را یاد گرفتم.