هفته بیست‌ودوم، پایان قصه را لو داد؛پرواز و سقوط‌، سرمستی قهرمان و سیاهی سقوط کنندگان

پیش‌ترها همه چیز به لحظات آخر کشیده می‌شد و عمدتا این پایان فصل‌ها بود که به دوران آرزوهای تحقق یافته و یا بر باد رفته تعلق داشت، اما در فصل جاری تکلیف قهرمان و بازنده‌های داستان خیلی زود برای عاشقان سینه‌چاک فوتسال برملا شد. از حالا به بعد تنها سکانس‌های جذاب و تماشایی به میانه‌های جدول وابسته است و تلاش باشگاه‌ها برای برنده شدن جایگاه‌های سوم تا هشتم تاریخی خواهد بود. گیتی‌پسند اصفهان با شایستگی هر چه تمام به کمال رسید و حافظ ساری همچون مرگ از پیش اعلام شده به خاموشی گرایید. با این وصف، فقط سرنوشت یک تیم سقوط کننده دیگر به هفته‌های آینده موکول شده و همچنین چهره صاحبین سوئیت‌های بالانشین جدول که باید دید کلید آن به دست کدام تیم‌ها باز خواهد شد.

فرش آرا مشهد ۰ _ ۴ گیتی‌پسند اصفهان

گیتیزن‌ها همه جا را فتح کردند و نشانه‌ای از ضعف و تزلزل را از خود بر جای نگذاشتند. آن‌ها بی آنکه نزولی کنند، سِیر صعودی را تداوم بخشیدند و هفته‌ به هفته، نبرد به نبرد، به‌سان رهرو آهسته و پیوسته پیش رفتند و مجال خودنمایی به هیچ تیمی را ندادند. مردان کشاورز با چهار گل، فرش آرایی را درهم کوبیدند که به بند کشیدن بزرگان شهرت داشت. گیتی‌پسند با نتایجی پرطمطراقی به پنجمین قهرمانی‌اش چنگ زد و طرفداران مشهدی را وادار نمود تا دست‌های خود را بالا بگیرند و به نشانه تشویق و ستایش برهم بزنند. پس از سوت پایان بازی، سوالاتی هم برای طرفداران فرش آرا آزار دهنده و مبهم بود، اینکه چه بر سر تیم جنگجو و شگفت‌انگیز لیگ آمده؟ حسن‌زاده و تیمش در شش بازی اخیر، پنج بار زانو زده‌اند و به یک تساوی رسیده‌اند. به این معنا که بدترین تیم لیگ برتر در این برهه به شمار می‌روند.

حافظ ساری ۱ _ ۲ مس‌سونگون

جدالی با دو چهره متفاوت، داراها و ندارها، اما آمیخته به یک هدف‌ مشترک و برای فرار از کابوس و مهلکه. میزبان جان می‌کند تا کورسوی امیدش برای بقا را زنده کند و دیگری می‌تاخت که فاصله طعنه‌آمیزش با صدر جدول عمیق‌تر نشود. سرنوشت محتوم‌ حافظ ساری پیش‌تر از این‌ها عیان شده بود و نسخه‌ای که در همان نیمه اول فصل پیچیده شد و در دور برگشت این بیماری درمانی نداشت و سقوط آزاد بالاخره به سراغشان آمد. اگرچه ساروی‌ها در چند دیدار اخیرشان جانانه به میدان رفتند و دلاورانه جنگیدند، اما قادر نبودند تا نتایج و شرایط تاسف‌بار گذشته را از جدول اعداد پاک کنند و چوب تصمیمات غلط و نابجای مدیران قبلی را خوردند. در آن سو، مس‌سونگون ولو عنوان نایب قهرمانی‌اش برای پایان لیگ لحظه شماری می‌کند. همه می‌دانند که سقف آرزوهای لاله‌های نارنجی آن بالا بالاهاست و نه اینجا. نه مکان دوم!

سفیرگفتمان ۵ _ ۲ کراپ الوند

شما نمی‌توانید بدون تاکتیک پیروز شوید اما هرگز بدون شانس هم موفق نخواهی شد. کراپ الوند پنج‌بار دروازه‌اش فرو پاشید و ده برابر ضربات حریف، به آن‌ها شلیک کرد ولی راهی به جایی نبرد و تسلیم عملکرد و درخشش خارق‌العاده سنگربان سفیری‌ها شد که فصلی رویایی را سپری می‌کند. زرخانلی برای هر نیش افضل پادزهری داشت. افضل تلاش کرد با کشیدن نبرد به پرس‌های پُرفشار تیم میزبان را لِه کرده و آن‌ها را مچاله کند، ولی زرخانلی با پناه به اوج دروازه‌بان جوانش و ضدحمله‌های زهرآگین، با صلابت مقابل حریفش دوام آورد و با به ثمر رساندن گل‌های متوالی، دندان کراپی‌ها را کشید. نقطه عطف این دیدار، پوکر مرتضی فرزانیان ستاره ۲۳ ساله سفیری‌ها بود که آزادانه میان ستاره‌های مقهور شده کراپ درخشید و با هنرنمایی بی‌حدوحصرش، چهار گل متفاوت را به ثمر رساند. خبرنگاران می‌گفتند، مقصد نهایی او مشخص است. تیم ملی ! در صف کراپی‌ها، اکرمی هرگز خودش را پیدا نکرد، محمدیان در میان قریحه بازیکنان حریف گم شد، مومنی در درون دروازه شکننده نشان داد، اسماعیل‌پور لغزنده و دور از انتظار ظاهر شد و نعمت‌وند برابر تیم سابقش سرش را پایین انداخت و مانوس‌ترین چهره این فصل باری دیگر به تصویر کشیده شد. یعنی قیافه‌ای اخمو و لبالب از خشم.

ایرالکو اراک ۳ _ ۴ شهرداری ساوه

اراکی‌ها خوش اقبال بوده‌اند که دو تیم ضعیف‌تر از خودشان در لیگ برتر حضور دارد و آن‌ها را از یک فاجعه بزرگ فاصله داده است. زمزمه‌ها می‌گویند: “… خوراکچی بهتر از کُردی عمل نکرده، کرده؟. آن‌ها در مصاف با تیمی که پنج بازیکنش بچه مدرسه‌ای خوانده می‌شوند، شکست خوردند و پس از بازی داور را در باب قضاوتش دوره کرده بودند، اما نتوانستند ضعف‌ها و خیلی چیزها را پنهان کنند. طرفداران اراکی در اولین فصل حضورشان در لیگ برتر، تیمشان را هر هفته فانوس به‌دست می‌‌بینند و چیزی که برایشان دردناک بود، جایگاه تک رقمی حریف‌شان بود که بریس بازیکن ۱۶ ساله‌اش، همه را مات کرد و میخکوب. شکست از شهرداری ساوه پس از پیروزی چهار هفته پیش برابر آناصنعت قم، چهره دوگانگی پسران خوراکچی را آشکار می‌سازد. گاهی نابغه‌اند که قمی‌ها را در خانه‌اش زمین‌گیر کردند و گاهی آماتور که مقابل شهرداری ساوه و حافظ ساری امتیازات خانگی را از دست دادند و این قابل توجیه نیست. هست؟ می‌گفتند هیچ تیمی بدون سرمایه‌گذاری هنگفت نمی‌تواند در لیگ برتر بتازد، اما شهرداری ساوه به سرعت دوید. می‌گفتند درخشش آن‌ها مقطعی خواهد بود ولی پسران شگفت‌انگیز کشاورزی همیشه در روزهای شکست هم طنازی کردند و هم حریف را به ستایش از خود واداشتند. می‌گفتند مسیر آینده فوتسال ایران از ساوه می‌گذرد و حق با آن‌ها بود. تیمی که به جابه‌جایی های نجومی پوزخند زد و شکوفایی را به رخ کشید. تیمی که این روزها درس می‌آموزد و حرف‌های زیادی را در آینده خواهد داشت.