ایران از عصر طلایی فوتسالش فاصله گرفته است!

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران ، فوتسال یک بار دیگر باخت و این بار در نیمه نهایی مسابقات معتبر گرندپریکس برزیل. تیم ملی فوتسال ایران شنبه شب در این مرحله در حالی ۳-۴ تسلیم کلمبیا شد که بازی تا ثانیه‌های پایانی با تساوی ۳-۳ پیش می‌رفت و گل برتری کلمبیا در آخرین لحظات به ثمر رسید. شکست فوتسال ایران برابر کلمبیا واقعه تازه‌ای نیست و از قضا همین رقیب اهل آمریکای جنوبی بود که ایران را در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۱۲ که در تایلند برگزار شد، حذف کرد. در آن زمان آن رویداد به درستی یا غلط یک شگفتی تلقی شد اما لااقل این آگاهی را به ما داد که اگر یک بار دیگر مقابل کلمبیا ایستادیم بدانیم و بفهمیم که حریف توان بالقوه پیروزی برابر ما را دارد. با این وجود یک بار دیگر به این مساله بی‌اعتنایی کردیم و در نتیجه مسابقه تازه‌مان را نیز به این حریف واگذار کردیم.

چه خیال‌های خوشی!
وقتی چندی پیش اسامی تیم‌های شرکت‌کننده در مسابقه‌های امسال گرندپریکس اعلام و از این طریق مشخص شد که اکثر نیروهای جهانی این ورزش به برزیل نمی‌آیند، خیلی‌ها گفتند ایران حداقل دوم می‌شود و به جز برزیل که هم میزبان و هم قوی و به تبع آن قهرمان بالقوه پیشاپیش پیکارها است، هیچ تیم دیگری در آنجا حریف ما نمی‌شود. وقتی ایران در مرحله گروهی در روزهای پنج‌شنبه و جمعه گذشته ۷ گل به گواتمالا و ۵ گل به کاستاریکا زد و با اقتدار صدرنشین گروهش شد و یکه‌تازانه به نیمه نهایی رسید، این باور قوت بیشتری گرفت اما شکست مقابل کلمبیا حباب توقعات بیهوده را ترکاند و یک بار دیگر ثابت کرد ایران از عصر طلایی فوتسالش که بین سال‌های ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۰ بود، فاصله گرفته و ماجرای نزول و ضعف‌مان در این رشته و سبقت گرفتن رقبا از ما بسیار جدی است و حتی در آسیا هم مشکل داریم و در آنجا هم حریفان (ژاپن و تایلند) به ما رسیده و وجوه مثبت قبلی ما را کمرنگ کرده‌اند و شکست مجدد برابر ژاپن در فینال پیکارهای آسیایی امسال در خردادماه سند روشن تازه‌ای در این خصوص بوده است.

آنها خوب بودند اما…
در پیکارهای گرندپریکس برزیل که دیشب به پایان رسید، بازیکنانی چون حسین طیبی، احمد اسماعیل‌پور، فرهاد توکلی، مهدی جاوید و محمد شجری خوب ظاهر شدند و همین هفته پیش بود که اعلام شد علی‌اصغر حسن‌زاده به عنوان فوتسالیست برتر سال (۲۰۱۴) آسیا انتخاب شده و او و طیبی به قدری خوب‌اند که اینک ستاره‌های تیم نوریل نیکل روسیه به شمار می‌آیند اما درخشش‌های فردی سند پیروزی‌های گروهی نیست و شکست تازه‌مان مقابل کلمبیا که خود یکی از ۸ قدرت برتر فوتبال سالنی دنیا به حساب نمی‌آید هم موید این مساله و هم نشانگر یکدست نبودن جامعه فوتسال در قبال تیم ملی این رشته و برخی چشم و هم‌چشمی‌ها و البته نزول فنی خودمان و استواری و پیشرفت تاکتیکی رقبای ما است. برای مسوولان این رشته گفتن چند باره این نکته که ما مشکل فنی نداریم و فوتسال ما هنوز یکی از «قدرت‌»های اصلی جهان است، کار آسانی است اما با شعار دادن صرف به جایی نمی‌رسیم و اگر هنوز نپذیرفته‌ایم که نسل فعلی به پویایی نسل سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۸ به سرکردگی شمسایی و حیدریان نیست، بیاییم و آن را قبول کنیم و به طور ریشه‌ای برای ارتقای سطح بازی تیم ملی فعلی اقدام کنیم.

راه‌های برون‌رفت
لابد با شدت گرفتن مجدد حملات رسانه‌ای مخالفان کمیته فوتسال کشور و به ویژه منتقدان خسوس کاندلاس، سیدرضا افتخاری یک بار دیگر از سرمربی اسپانیایی تیم ملی اعلام حمایت می‌کند اما بد نیست شورای فنی فوتسال که اعضای آن چندان دل خوشی از آن ندارند و جلسات آن را کم رونق کرده‌اند، جدی گرفته شود و همه بزرگان این رشته گرد آیند و اتاق فکری تشکیل شود و نظرات خود را بدهند تا راه برون‌رفت فوتسال از بحران فنی فعلی‌اش پیدا شود.
ما هنوز در این رشته به طور ذاتی و بالقوه بسیار خوبیم اما جام‌ها و عناوین را به خوبی‌های ذاتی و اینجور چیزها نمی‌دهند و باید قوی و فنی بود و در میدان کم اشتباه ظاهر شد و نتیجه گرفت و سطح بازی فعلی تیم ملی را ارتقا داد. اگر بحث‌ها شخصی نشود می‌توان از متولیان فوتسال پرسید آیا کنار کشیدن‌های اخیر محمد کشاورز و محمد طاهری که از بهترین‌های بعد از نسل شمسایی و حیدریان بوده‌اند، برابر با ادعاهایشان محصول مصدومیت‌های آنان بوده یا از روند فعلی تیم ملی ناراضی‌اند و دنبال بهانه‌‌ای می‌گردند تا به این تیم نروند و می‌توان از افتخاری و کاندلاس پرسید که آیا پس از گذشت فزون‌تر از ۱۰ هفته از شروع فصل جاری لیگ برتر فوتسال مهره‌های بهتری در تیم‌های لیگ نبودند که دعوت شوند و به برزیل بروند و مانع از شکست شنبه شب شوند؟

مگر پیش‌تر نایب قهرمان نشده بودیم؟
در حرف‌های اخیر مربیان لیگ در این خصوص مسائل و گلایه‌های فراوانی شنیده شده و هر یک معتقدند جای افراد قابل توجهی در اردوی ملی اخیر و در ترکیب تیم اعزامی به برزیل خالی بوده است و اگر بخشی از اعتراض آنها را محصول ارادت آنها به شاگردان‌شان بدانیم، بعید است که اسامی همه افراد مورد اشاره آنها نابجا آمده باشد و اگر کمیته فوتسال اعتقاد دارد که ترکیب تیم ملی درست و کامل بوده، چرا در ضعیف‌ترین سال گرندپریکس برزیل و در نازل‌ترین دوره آن فینالیست‌ هم نشدیم؟ مگر ایران در دوره‌های بسیار قوی‌تر و کلاس بالاتر این مسابقات و در حضور تقریبا تمامی بزرگان این رشته، قهرمان و نایب قهرمان هم نشده بود؟
وصال روحانی /ایران ورزشی