منتی: ایران جزو تاپ‌های فوتسال جهان است/ حضور در جام‌جهانی بزرگترین خواسته فوتسال استرالیا بود

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، بابک منتی کرمانشاهی جزو معدود مربیان ایرانی‌ست که در خارج از ایران به فعالیت حرفه‌ای می‌پردازد. منتی با پشتکار خود حتی توانست به عنوان مربی و آنالیزور به تیم ملی استرالیا نیز راه پیدا کند و با این تیم در دو جام ملت‌ها حضور یابد. منتی در چند سال اخیر در لیگ استرالیا به عنوان سرمربی مشغول به فعالیت است و بنا به دلایلی از تیم ملی استرالیا کناره‌گیری کرده است. به دلیل حضور تیم ملی استرالیا در جام‌جهانی مناسب دیدیم تا با سرمربی نایب قهرمان لیگ استرالیا مصاحبه‌ای را انجام دهیم که در ادامه می‌آید:

جناب منتی شما سابقه کار با تیم ملی استرالیا را در کارنامه دارید و اشراف کاملی نیز به فوتسال ایران دارید. به عنوان کسی که این دو فوتسال را از نزدیک درک و تجربه کرده‌است، تفاوت فوتسال ایران و استرالیا از لحاظ فنی و سخت‌افزاری به چه میزان است؟

از لحاظ فنی و سخت‌افزاری این دو فوتسال از زمین تا آسمان با یکدیگر متفاوت هستند. کاری به حواشی فوتسال ایران ندارم چون هرچقدر یک صنعت و رشته پیشرفته‌تر باشد حواشی آن نیز بیشتر است. موضوعی که در استرالیا برای فوتسال وجود ندارد. ایران جزو تاپ‌های دنیای فوتسال است. شما به لیگ ایران نگاه کنید، لیگ برتر، لیگ یک، لیگ دو، لیگ مناطق و لیگ‌های منظم استانی در تمام رده‌های سنی داریم. درحالی که در دنیا شاید چند کشور معدود به این شکل سیستماتیک لیگ برگزار کنند. آن هم در رشته نوپایی مانند فوتسال. ولی لیگ در استرالیا بصورت آماتور برگزار می‌شود. چون اکثر بازیکنان فوتسال در این کشور در فوتبال هم فعال هستند لیگ‌های فوتسال استرالیا بیشتر در تعطیلات دو فصل فوتبال برگزار می‌شود.

فوتسال ایران را در تمام دنیا می‌شناسند و این یک مزیت برای ما ایرانی‌های خارج از کشور است. فوتسال را در دنیا می‌توان به چهار بخش تقسیم کرد. بخش اول برزیل و اسپانیا هستند که همواره در جایگاه نخست دنیا حضور دارند. در گروه دوم تیم‌های ایران، آرژانتین، ایتالیا، پرتغال و در کلیت تیم‌های تا رده هشتم رنکینگ جهانی حضور دارند. در گروه سوم تیم‌هایی مانند استرالیا و تایلند هستند. کشورهایی که فوتسال در آنجا قدمت دارد ولی سرمایه‌گذاری بر روی آن انجام نمی‌شود و شاید گهگداری بصورت جرقه‌وار حرکتی از آنها ببینیم. در گروه آخر تیم‌های نوپای فوتسال مانند موزامبیک قرار می‌گیرند.

از لحاظ فنی ایران مهد فوتسال است و همواره بازیکنان جدیدی را رو می‌کند. من همیشه یک مثالی برای سرمربی تیم ملی استرالیا می‌زدم و می‌گفتم شما چمن دارید و برای همین فوتبال پیشرفته‌ای دارید ولی در ایران بچه‌ها فوتبال را از کوچه و خیابان یاد می‌گیرند و برای همین فوتسال پیشرفته‌ای دارند. و این یک واقعیت برای فوتسال ایران است.

شما فوتسال ایران را جزو تاپ‌های جهان می‌دانید و این در شرایطی هست که این تاپ بودن بیشتر ذاتی‌ست و توجه چندانی از سوی مسئولان فدراسیون فوتبال به آن نمی‌شود. که نمونه آن را می‌توان به نبود سالن‌های استاندارد در سطح کشور دید. ولی در کشوری مانند استرالیا شاید این مسائل زیاد به چشم نیاید و توجه بیشتری به زیرساخت‌های ورزش می‌شود. این را چطور توجیح می‌کنید؟

از لحاظ سطح فوتسال ایران را نباید با استرالیا مقایسه کرد. ایران را باید با کشورهایی مانند روسیه مقایسه کنیم. به هرحال ایران بیشتر درگیر مشکلات مدیریتی است. موضوعی که در استرالیا وجود ندارد و همین موضوع عامل اصلی برای فوتسال ایران می‌باشد. ولی همه چیز هم به مشکلات مدیریتی برنمی‌گردد. از جهاتی دیگر ایران سال‌ها درگیر تحریم‌های جهانی بوده و مشکلات اقتصادی زیادی دارد. موضوعی که در نوع تدارکات تیم ملی ایران برای جام‌جهانی هم مشهود بود. و همین موضوع باعث شده تا ایران نتواند خود را مقابل تیم‌های مطرح فوتسال جهان محک بزند. ولی نباید فراموش کنیم که تمامی مشکلات اقتصادی ما مربوط به تحریم‌ها نیست. شما نگاه کنید بعد از برجام هم هنوز پول به صورت کامل وارد ورزش ایران نشده‌است. یکی از تاثیرگذارترین موضوعات به رعایت نکردن مسئله کپی‌رایت در داخل ایران برمی‌گردد. موضوعی که باعث شده تا کمپانی‌های بزرگ از سرمایه‌گذاری در ورزش و بخصوص فوتسال ایران که جزو قدرت‌های بزرگ است امتناع کنند. مسئله‌ای که در دیگر کشورها همچون استرالیا نمی‌بینیم. شما می‌بینید که حتی آدیداس هم به صورت کامل با تیم ملی فوتبال و فوتسال ایران همکاری نمی‌کند و پولی را به ایران پرداخت نکرده‌است. و چون اسپانسر نداریم پس پولی هم برای بازی با اسپانیا، ایتالیا، پرتغال و برزیل نداریم. و نمی‌توانیم برای زیرساخت‌های ورزش کشور هزینه کنیم.

شما به تدارکات نامناسب تیم ملی اشاره کردید. تفاوت تدارکات ایران و استرالیا برای جام‌جهانی چه بود؟

استرالیا همین حضورش در جام‌جهانی برایشان مهم بود و تمریناتش هم در همین سطح بود. و در طول هفته و فاصله مابین بازی‌ها یکی و دو جلسه تمرین را برگزار می‌کردند. ولی چون لیگ فوتسال در این کشور تازه تمام شده از لحاظ بدنی و شرایط بازی در شرایط مناسبی هستند. ولی ایران بزرگترین مشکلش دیر شروع شدن لیگ بود که نتوانست تمرینات منظمی را پشت سر بگذارد و بازیکنان شرایط مناسبی را ندارند. شاید اگر لیگ در هفته هشتم تمام می‌شد برای ایران خیلی بهتر بود.

شما هم مانند ناظم‌الشریعه به دیر شروع شدن لیگ اشاره می‌کنید. در حالی که لیگ در کشورهایی مانند اسپانیا، ایتالیا و پرتغال به بعد از جام‌جهانی موکول شد و تنها چند کشور مانند برزیل و روسیه لیگ خود را همچون ایران شروع کردند. چرا این موضوع در آن کشورها نمود پیدا نکرد و توانستند تدارک مناسبی برای جام‌جهانی ببیند؟

ببینید لیگ‌های اسپانیا و ایتالیا تمام شد و آنها به اردوهای آمادگی مناسب رفتند با بازی‌های تدارکاتی خوب خود را برای جام‌جهانی آماده کردند. ولی ما نتوانستیم بازی تدارکاتی مناسبی را برای خود آماده کنیم. پس بهتر بود لیگ را برگزار می‌کردیم تا بازیکنان در شرایط بازی باشند و همین بازی‌های لیگ برایشان حکم تدارکاتی داشته باشد. ما می‌گوییم مشکل بازی تدارکاتی داریم؟ پس چرا از چیزی که داریم استفاده نکردیم. وقتی لیگ ما و باشگاه‌های ما در سطح بالایی قرار دارند باید از همین موقعیت استفاده بهینه می‌کردیم.

با این شرایط شما چه جایگاهی برای ایران در جام‌جهانی متصور هستید؟

به هرحال نباید فراموش کنیم که این تیم یکی از بهترین تیم‌های ادوار فوتسال ایران است. شما نگاه کنید ما نیروی جوانی را در کنار نیروی تجربه داریم. بازیکنانی مانند فرهاد توکلی، عالیقدر و سنگ‌سفیدی را در کنار محمد طاهری، احمد اسماعیل‌پور، مهدی جاوید، علی‌اصغر حسن‌زاده، محمد کشاورز و حسین طیبی قرار دهید. ببینید چه ترکیب فوق‌العاده‌ای می‌شود. شما نگاه کنید هم بازیکنان ترکیب اول ما و هم ترکیب‌های دوم و سوم ما عالی هستند. حتی من معتقدم از بازیکنان دعوت نشده هم می‌توانیم یک تیم ملی قدرتمند تشکیل دهیم. از نظر من در صورتی که به ۳ نکته توجه کنیم می‌توانیم به راحتی در مسابقات موفق باشیم. ۱- کاری به حاشیه‌ها نداشته باشیم ۲- بازیکنان باید تمام توان خود را بگذارند. چون اینجا جام‌جهانی است و انتهای آروزی فوتسالی‌ها ۳- اتحاد داشته باشیم. ایرانی‌ها زمانی که اتحاد داشته باشند می‌توانند هر کاری انجام دهند.

همچنین ما کادر خیلی خوبی داریم. محمد هاشم‌زاده سال‌ها در کنار خسوس حضور داشته و تجربه‌های فوق‌العاده‌ای کسب کرده، علی صانعی در جام‌جهانی گذشته سرمربی تیم بوده و تجربه حضور در این رویداد را دارد و محمد ناظم‌الشریعه هم یک مربی با دانشی است. یک ترکیب عالی از تجربه و دانش که می‌تواند به فوتسال ملی ما کمک کند. کم و کسری‌ها برای قبل از جام‌جهانی بود و الان فقط باید به حرکت رو بجلو در مسابقات فکر کنیم.

گروه ایران را چطور می‌بینید. حضور دوباره با اسپانیا و مراکش و یک تیم درجه دوم اروپایی به اسم جمهوری آذربایجان. آیا این گروه برای ما مشکل‌ساز است؟

گروه ایران یک گروه رقابتی‌ست که بنظر من ایران با کمی تیزهوشی به راحتی می‌تواند صعود کند. از مزیت‌های این گروه می‌توان به این اشاره کرد که تیم ضعیف در آن وجود ندارد. چون تیم ضعیف باعث این می‌شود که تفاضل گل تعیین کننده رده‌بندی نهایی تیم‌ها شود. مراکش، اسپانیا و جمهوری آذربایجان تیم‌هایی هستند که فوتسال بازی می‌کنند و می‌توان جلوی آنها به راحتی بازی کرد. این تیم‌ها برای گل نخوردن به زمین نمی‌آیند. بنظر من ایران و اسپانیا تیم‌های اول و دوم این گروه هستند. هرچند شاید اسپانیا بخواهد به عنوان تیم دوم گروه بالا بیاید تا مسیر ساده‌ای تا فینال داشته باشد. برای همین ممکن است جلوی ایران برای تساوی حاضر شود.

در خصوص گروه استرالیا چه نظری دارید؟ برزیل، اوکراین و موزامبیک بنظر گروه سختی برای استرالیا ساخته باشند.

در خصوص گروه استرالیا باید بگویم که نفس حضور این تیم در جام‌جهانی برای مسئولان استرالیایی مهم بود. شما نگاه کنید اگر هر تیم دیگری با برزیل همگروه می‌شد فوتسالی‌های آن کشور ناراحت می‌شدند ولی در استرالیا همه خوشحال بودند چون یک بازی رایگان را مقابل قهرمان فوتسال جهان بازی می‌کنند. بازی که شاید به راحتی نمی‌توانستند انجام دهند. استرالیا تمام تمرکز خود را به دیدار مقابل موزامبیک گذاشته تا با برتری احتمالی مقابل این حریف و باخت با کمترین تفاضل گل مقابل برزیل و اوکراین بتواند به عنوان تیم سوم به دور بعدی صعود کند.

حضور بازیکنی ایرانی‌تبار به اسم شروین کشاورزعادلی در تیم ملی استرالیا این تیم رابرای ما ایرانی‌ها خاص کرده‌است. نظر شما در خصوص حضور بازیکنان ایرانی در تیم‌های ملی دیگر کشورها مانند کانادا، هلند، فیلیپین، بانوان آمریکا و احتمالا در آینده نه چندان دور جمهوری آذربایجان چیست؟

حضور این بازیکنان در تیم‌های ملی دیگر کشورها باعث افتخار فوتسال ایران است. شما نگاه کنید چه تعداد برزیلی در جام‌جهانی و در قالب تیم‌های ملی دیگر کشورها بازی می‌کنند؟ یک زمانی باشگاه‌های اقدام به جذب بازیکن می‌کردند ولی الان با حرفه‌ای شدن ورزش و تاثیرگذاری آن در ارتباطات جهانی، کشورها اقدام به جذب ورزشکار برای تیم‌های ملی خود می‌کنند که نمونه اغراق شده آن تیم ملی فوتبال قطر است. بهر حال حضور بیشتر بازیکنان ایرانی در تیم‌های ملی دیگر کشورها نشان از یشرفته بودن فوتسال ما دارد. فراموش نکنیم شروین جزو دو بازیکن برتر فوتسال استرالیاست و با وجود تولد در این کشور یک ایرانی فوق‌العاده متعصب است.

شما سرمربی تیم نایب قهرمان فوتسال استرالیا هستید. دلیل حرفه‌ای نبودن فوتسال استرالیا چیست و چرا اکثریت بازیکنان این کشور در فوتبال فعال هستند؟

شما ببینید فوتسال در استرالیا حرفه‌ای نیست و پولی در آن وجود ندارد. به همین دلیل اکثر بازیکنان فوتسال در چمن بازی می‌کنند و در زمانی که مسابقات فوتبال نباشد به سالن می‌آیند. عدم پیشرفت فوتسال و تا حدودی فوتبال (با وجود قهرمانی در آسیا) به این برمی‌گردند که سیاست کلی این کشور این است تا رشته‌های ملی در حاشیه قرار نگیرند. کریکت و راگبی ورزش‌های رسمی این کشور هستند و در صورت پیشرفت فوتسال و فوتیال با وجود پولی که در این رشته‌ها هست، مطمئنا رشته‌های ملی به حاشیه می‌روند. این همان سیاستی‌ست که ایران در قبال کشتی و وزنه‌برداری بخصوص در زمان المپیک پیش می‌گیرد.

آیا دوست ندارید روزی به ایران برگردید؟

چرا علاقه خاصی به حضور در ایران دارم و حتی صحبت‌هایی هم کرده‌ام. من قصد پیشرفت در فوتسال را دارم. و اطلاعات و معلوماتی که طی این سال‌ها با شرکت در ورک‌شاپ‌ها و کلاس‌های جهانی در برزیل، اسپانیا و ایتالیا  داشتم را در اختیار علاقه‌مندان و جوان این رشته قرار دهم.  مسائلی  که شرایط آن در استرالیا فراهم نیست.