بانوی جهانی داوری فوتسال ایران

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، گلاره ناظمی داور زن ایرانی فوتسال دوباره در یک میدان جهانی قرار است سوت بزند. این‌بار در فینال فوتسال جام باشگاه‌های مردان جهان. در این گزارش ۱۰ نکته درباره او و رسیدن به جایگاه یک داور موفق بین‌المللی را بخوانید.

۱. گلاره ناظمی دیلمی متولد سال ۱۳۶۱ در تهران داور ایرانی فوتسال بانوان و آقایان است. او از سال ۲۰۱۴ به عنوان داور بین‌المللی انتخاب شد. گلاره ناظمی داوری را ابتدا با فوتبال و بعد با قضاوت در لیگ برتر فوتسال بانوان آغاز کرد. او در رقابت های فوتسال جام باشگاه های جهان مردان ۲۰۱۹ در تایلند به عنوان داور اول مسابقه تیم‌های بارسلونا برابر شنزن چین، نماینده تایلند در برابر تیم بوکاجونیورز آرژانتین، شنزن چین در برابر منگوس برزیل و دیدار پایانی مسابقات را قضاوت کرد.

۲. در خبری که از دیروز مخابره شده است، با تصمیم کمیته داوران فدراسیون جهانی فوتبال گلاره‌ناظمی به عنوان داور فینال فوتسال جام باشگاه‌های مردان جهان انتخاب شد.

۳. گلاره ناظمی درباره نوع علاقه‌مند شدن خود به داوری فوتسال می‌گوید: از ۶ سالگی در کوچه فوتبال بازی می‌کردیم. مثل الان نبود که همه درگیر بازی‌های کامپیوتری شوند. تفریحمان همین بود که داخل کوچه برویم و با هم بازی کنیم. خودم همیشه دوست داشتم فوتبال بازی کنم و برادرم داوری می‌کرد تا این که سال ۷۸ این فرصت برای خانم ها مهیا شد که فوتسال بازی کنند اما انگار قسمت نبود به عنوان بازیکن ماندگار شوم و سرنوشتم به گونه‌ای دیگر رقم خورد. اگر فوتبال مثل فوتسال شرایطش خوب بود قطعا انتخابش می‌کردم چون دویدن و قضاوت کردن در زمین چمن را خیلی دوست دارم. آن زمان چون هنوز لیگ فوتبال نداشتیم و تنها هفته‌ای یک بازی برگزار می‌شد خیلی فرصت قضاوت نبود و به همین دلیل فوتسال را انتخاب کردم.

۴. «به زور برادرم وارد داوری شدم چون یا باید بازی می‌کردم یا داوری و نمی‌شد هر دو را با هم داشته باشم. از فوتسال بازی کردن لذت می بردم اما بر عکس برادرم از اول دوست داشت داوری کند. حتی از زمانی که با دوستانمان در کوچه ها فوتبال بازی می‌کردیم او به داوری علاقه داشت. وقتی در بازی یار اضافه می‌آمد به او می‌گفتند تو داور شو، انگار می‌خواهند او را جریمه کنند به همین دلیل هیچ کس دوست نداشت داوری کند اما برادرم خودش کارت قرمز و زرد داشت و با علاقه داوری می‌کرد.»

۵. یکی از جدی‌تری و مهم‌ترین تجربه‌های گلاره ناظمی، داوری در فینال فوتسال مسابقات المپیک جوانان است که پاییز سال گذشته رخ داد. او درباره این اتفاق می‌گوید: « حدود چهار سال است که در مسابقات بین‌المللی قضاوت می‌کنم اما داوری فینال آن هم فینال المپیک با بقیه بازی‌ها فرق می‌کند. از وقتی که به این مسابقات دعوت شدم دوست داشتم که داور دیدار فینال باشم. به دلیل اینکه در این مسابقات قضاوت مردان و زنان با هم ادغام است همه این شانس را داشتند که بازی‌های المپیک را سوت بزنند اما زمانی که من از ایران دعوت شدم با خودم گفتم حتما باید شرایطی را به وجود بیاورم که یکی از داوران فینال باشم.»

۶. ناظمی درباره اینکه چگونه به عنوان داور فینال انتخاب شد می‌گوید:«در مسابقات المپیک برای تحلیل بعد از بازی جلسه‌ای با حضور داوران، مدرسان و ناظران فیفا تشکیل می‌دادند و در همان جلسه ابلاغ بازی بعد را می‌خواندند؛ در مسیر رفتن به محل برگزاری جلسه با خودم می‌گفتم یعنی می‌شود من یکی از داوران فینال باشم؟ خیلی حس و حال عجیبی بود. تمام ۱۰ طبقه‌ای که بالا رفتم تا به جلسه برسم را تپش قلب داشتم و صدای قلبم را می‌شنیدم. بعد از خواندن داور دیدارهای رده بندی که جزءشان نبودم برایم سوال پیش آمد که داور اصلی هستم یا کلا داوری ندارم اما چون به من بازی ضربدری نداده بودند و عملکردم خوب بود امیدوار شدم که داور اصلی باشم. همین که داوران فینال را خواندند و به عنوان داور اصلی انتخاب شده بودم به سختی خودم را کنترل کردم چون یکی از قشنگ ترین لحظه‌های زندگی‌ام بود که برایش خیلی تلاش کردم و به آن رسیدم، اصلا نمی‌توانم حال آن لحظه را توصیف کنم. »

۷. فیفا در یکی از گزارش‌های خود پس از بازی‌های المپیک جوانان در رشته فوتسال، داوری گلاره ناظمی برای مسابقات مردان را موفق ارزیابی کرد. او درباره سختی این کار می‌گوید: برای من که اولین بار دیدار مردان را قضاوت می‌کردم خیلی سخت بود چون فکر می‌کردم شاید بازیکنان پذیرشی را که باید از داور داشته باشند را انجام ندهند ولی این گونه نبود. زمانی که داور با صلابت و قدرت به دیگران نشان می‌دهد اینجا من هستم که تصمیم می‌گیرم و تعیین می‌کنم که در مورد قوانین بازی چه تصمیمی گرفته شود این پذیرش اتفاق می‌افتد. بنابراین در چنین شرایطی جنسیت مطرح نیست و وقتی تیم‌ها تسلط داور بر بازی را ببینند به آن اطمینان و باور می‌کنند و جنسیت برای آنها هم مهم نمی‌شود.

۸. « در مسابقات فوتسال دانشجویان جهان دو دیدار مردان را قضاوت کردم. مسابقات مردان به دلیل آمادگی جسمانی و سرعت بهتر، نسبت به خانم‌ها سطح بالاتری دارد به همین دلیل تصمیماتی که داور باید بگیرد خیلی سریع‌تر است. علاوه بر این آمادگی جسمانی داور هم باید خیلی خوب باشد. به طور کلی فوتسال بازی کردن مردان از زنان بالاتر و قضاوتش هم اینگونه است. من هم داوری کردن در بخش مردان را خیلی دوست داشتم و واقعا لذت بردم چون خیلی سخت است اما همین که مسئولان برگزار کننده مسابقات این اطمینان را کردند و داوری مردان را به من دادند، نشان می‌دهد به چنین درجه‌ای رسیده‌ام که این وظیفه را به من محول کردند.»

۹. او درباره راهی که برای رسیدن به این جایگاه طی کرده است می‌گوید: «وقتی افراد به سمت موفقیت می‌روند برخی به دنبال سرکوب یا متوقف کردنشان هستند. من در این مسیر سختی‌های زیادی کشیدم چون جای تمرین مناسبی نداشتم. با برادرم روی آسفالت و در پارک جنگلی سرخه حصار تمرین می‌کردیم. خیلی روزها تمرین‌هایمان در برف و سرما بود. وقتی آن روزها را به یاد می‌آوردم به خودم می‌گویم “گلاره یاد روزهایی بیفت که کسی در آن سرما بیرون نمی‌آمد و تو تمرین می‌کردی. هیچ وقت آن سختی‌ها را یادت نرود.»

۱۰. « این حرفه را خیلی دوست دارم و به کسب کرسی در FIFA فکر نکردم اما اگر روزی این حرفه‌ را کنار بگذارم دوست دارم در حیطه نظارت AFC و FIFA که به حیطه کاری‌ام مربوط می‌شود فعالیت کنم.»

منبع: گفت‌وگو رسانه‌های خبرورزشی، ایسنا و همشهری جوان با گلاره ناظمی