کشاورز: خداحافظی از تیم ملی، سخت‌ترین تصمیم ورزشی‌ام بود/تا زمانی بازی می کنم به مربیگری فکر نمی کنم

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، «محمد کشاورز» بدون شک یکی از پرافتخارترین و با اخلاق‌ترین فوتسالیست‌های ایران است که سابقه ۱۳ سال پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارد. وی در تیم‌های شن‌سا ساوه، شهید منصوری قرچک، فولاد ماهان اصفهان، گیتی پسند اصفهان و تاسیسات دریایی بازی کرده و توانسته با همه این تیم‌ها به مقام قهرمانی لیگ برتر برسد.

وی در گفت و گو با خبرنگار ورزشی ایرنا از چگونه فوتسالیست شدن تا خداحافظیش از تیم ملی را شرح داد که در زیر می‌خوانید:

چه شد که وارد فوتسال شدید؟

در ابتدا در رشته فوتبال بودم و افتخار دارم که با «علی دوستی‌مهر» در این رشته کار کردم. وقتی که زمان سربازی رسید، من ۲ پیشنهاد داشتم؛ یکی از فجر شهید سپاسی که آن زمان «غلامحسین پیروانی» سرمربی این تیم بود و یکی دیگر تیم فوتسال بسیج شهر ری که  تیمی نظامی بود و در آن زمان «ناصر صالح» سرمربی و «اکبر تقوی» هم مسوول تیم بود و من فوتسال را انتخاب کردم و به تیم بسیج شهر ری رفتم. خداروشکر در آن زمان اتفاقات خوبی برایم رقم خورد و «محمدحسن انصاریفرد» بازی من را دید و به تیم ملی دعوتم کرد و به طور حرفه‌ای وارد فوتسال شدم.

از حضورتان در تیم‌های لیگ برتری بگویید؟

افتخار این را دارم که در تیم‌های شن‌سا ساوه، شهید منصوری قرچک، فولاد ماهان اصفهان، گیتی پسند اصفهان و تاسیسات دریایی بازی کردم و با همه این تیم‌ها سابقه قهرمانی در لیگ برتر دارم.

چرا هیچ‌وقت لژیونر نشدید؟

بعد از جام جهانی ۲۰۰۸ برای ۵، ۶ نفر از بازیکنان اصلی پیشنهاد خارجی آمد. من هم پیشنهاداتی از تیم‌های اروپایی داشتم اما در آن زمان از فولاد ماهان پیشنهاد داشتم که از نظر مالی هم پیشنهاد خوبی محسوب می‌شد. دلار در آن سال حدود ۹۰۰ تومن بود و پیشنهادهای خارجی آن چنان ارزش مالی نداشت که من را ترغیب کند تا لژیونر شوم. البته من زندگی در ایران را دوست داشتم و راحت‌تر بودم و به خودم زحمت زندگی در اروپا و دوری از خانواده را ندادم.

۱۳ سال سابقه حضور در تیم ملی چگونه بود؟

اوایل سال ۲۰۰۴ به تیم ملی دعوت شدم. خیلی جوان بودم و در تیم ملی آن موقع بازیکنانی همچون «علی صانعی»، «محمدرضا حیدریان»،‌ «وحید شمسایی» و «رضا ناصری» در تیم ملی حضور داشتند. شرایط اردوهای آن زمان تیم ملی با حالا خیلی تفاوت دارد چرا که ارتباط گرفتن با بزرگان تیم ملی کار سختی بود، باوجود اینکه همه آن بزرگان بازیکنانی با اخلاق و با شخصیت بودند و در کل در تیم ملی هم خیلی از لحاظ نظم سختگیری می‌شد اما حالا در تیم ملی بسیار راحت‌تر می‌شود با کل تیم رابطه صمیمی داشت. امکانات آن زمان هم با الان قابل مقایسه نیست، چه از لحاظ کفش فوتسال چه از لحاظ کف‌پوش سالن و چه امکانات اردویی. یادم می‌آید بعد از تمرین همه بچه‌ها در یک اتاق ۲۰ متری استراحت می‌کردیم تا تمرین بعدی شروع شود.

سال ۲۰۱۱ شما در سطح قاره کهن چهره و مرد سال فوتسال آسیا را به خود اختصاص دادید…

در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ عملکرد بسیار خوبی در رقابت‌های جام باشگاه‌های آسیا داشتم و در سال ۲۰۱۱ با تیم شهید منصوری قرچک توانستم عنوان ارزشمندترین بازیکن جام را از آن خود کنم که این موضوع می‌تواند یکی از دلایلی باشد که به عنوان بهترین بازیکن فوتسال آسیا انتخاب شوم. البته سال ۲۰۱۲ نیز با تیم گیتی‌پسند اصفهان بهترین بازیکن جام باشگاه‌های آسیا و کاندید بازیکن سال آسیا شدم، ولی جایزه نهایی را نگرفتم.

خداحافظی از تیم ملی برای شما چگونه بود؟

بسیار سخت. بعد از جام‌جهانی ۲۰۱۶ کلمبیا از تیم ملی خداحافظی کردم و در این ۱۳ سال با تمام توان در خدمت تیم ملی بودم و افتخار می‌کنم که توانستم گام کوچکی برای این رشته در ایران بردارم. همیشه از تیم ملی و سال‌های حضورم خاطرات شیرینی دارم و خداحافظی از تیم ملی سخت‌ترین کاری بود که در زندگی انجام دادم.

بهترین خاطره شما از تیم ملی چیست؟

خاطره خوب زیاد دارم اما بهترین خاطره من پیروزی در مقابل برزیل در جام جهانی ۲۰۱۶ بود. همیشه به خودم می‌گفتم ای کاش بتوانیم در یک بازی رسمی برزیل را شکست دهیم. به هر حال برزیل قدرتمندترین تیم دنیا است و ما با اینکه همیشه جلوی این تیم خوب کار کردیم اما آرزو داشتم آن‌ها را ببریم که این اتفاق برایمان افتاد.

خاطره انگیزترین گلی که زدید کی بود؟

چند گل در دوران ورزشی خود زدم که بسیار لذت بخش بود اما بدون شک بهترین گلی که زدم، گل چهارم تیم ایران به برزیل بود که البته این گل با زحمات تمامی بچه‌ها به‌ثمر رسید.

تلخ‌ترین خاطره ورزشی شما چه بود؟

تلخ‌ترین اتفاق ورزشی من مصدومیت در بازی با روسیه در مرحله نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۱۶ بود اما خداروشکر بچه‌ها غیرت به خرج دادند و ما پرتغال را شکست دادیم و تلخی مصدومیت از یادم رفت چرا که شرایط روحی خوبی بعد از مصدومیت نداشتم. آن مصدومیت تلخ‌ترین و سخت‌ترین اتفاقی بود که برایم افتاد.

«حسین شمس» ضمن تمجید از اخلاق شما در جایی گفته بود بدترین خاطره‌ای که از شما دارد، ۲ اخطاره شدن در جام جهانی و از دست دادن شما در بازی با ایتالیا بود؟

بله این اتفاق یکی از بدشانسی‌های من در سال‌های حضورم در تیم ملی است. در جام جهانی ۲۰۰۸ تیم ما بسیار خوب کار کرد. تیم ملی ۲ عقب‌گیر داشت که یکی من بودم و دیگری «مجید لطیفی» که مصدوم شد و مسابقات را از دست داد و به همین دلیل زمان بازی من بیشتر شد و فشار زیادی در آن رقابت‌ها به من وارد شد و قبل از بازی با ایتالیا برخوردی پیش آمد و من ۲ اخطاره شدم و این دیدار حساس را از دست دادم. آن شب تا صبح نخوابیدم و ناراحت این موضوع بودم. زمان بازی با ایتالیا، همراه شمسایی که او نیز بازی با ایتالیا را از دست داده بود خودم را سرزنش می‌کردم که چرا نمی‌توانم در این زمان حساس به تیم ملی کمک کنم.

 به مربیگری فکر می‌کنید؟

تا زمانی که بازی می‌کنم خیر. البته کلاس‌های مربیگری را رفتم و دوره‌های آن را پشت سر گذاشتم.

به نظر شما بهترین بازیکن تاریخ فوتسال ایران کیست؟

واقعا سخت است که کسی را به این عنوان انتخاب کرد. من به همه بازیکنان فوتسال ایران نمره قبولی می‌دهم.

با یک کلمه نظرتان را در مورد این افراد بگویید.

وحید شمسایی: آقای گل فوتسال جهان و مرد سخت‌کوش

محمدرضا حیدریان: اسطوره اخلاق

حسین شمس: استاد بزرگ

محمد ناظم‌الشریعه: مرد موفق

و در پایان محمد کشاورز: مردم باید نظر دهند.