طاهری: یک شب قبل از اعزام به جام جهانی فوتسال خط خوردم/کاری کردیم نزدیک بود کشاورز سکته کند

بازیکن اسبق تیم ملی فوتسال گفت: شب قبل از اعزام به جام‌جهانی ۲۰۰۴ تایوان در حالی که لباس تیم ملی را نیز به من داده بودند از اردو خط خوردم.

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران،«محمد طاهری» شماره ۱۰ با اخلاق تیم ملی فوتسال که جزو نسل طلایی این رشته است در سال ۲۰۱۱ عنوان بهترین بازیکن سال آسیا را کسب کرد. وی یکی از گلزن‌ترین بازیکنان تیم ملی به حساب می‌آید و در سال‌های حضورش در تیم ملی بسیاری از گل‌های حساس ایران را به ثمر رسانده است.

طاهری در گفت و گو با خبرنگار ورزشی ایرنا از سال‌های حضورش در تیم ملی و خاطرات شیرین و تلخ آن زمان صحبت کرد. مشرح این گفت و گو را در زیر می‌خوانید:

چگونه به رشته فوتسال آمدید؟

زمانی که در رده نوجوانان و جوانان بودم، فوتبال بازی می‌کردم و در تیم دخانیات حضور داشتم اما وقتی به ۱۵ سالگی رسیدم شهرستان قرچک تیمی در فوتسال به نام شرکت واحد تشکیل داده بود که سال دوم به اسم منصوری قرچک تغییر داده شد. آن‌ها بازی من را در جام رمضان دیده بودند و از من خواستند که به این تیم بیایم. من در ابتدا راغب نبودم که به فوتسال بروم و دوست داشتم در رشته فوتبال ادامه دهم. حتی زمانی که این پیشنهاد به من داده شد، قراردادم با تیم کوثر آماده بود اما با قول اینکه یکسال به فوتسال بیا و بعد دوباره برگرد به فوتبال، در فوتسال ماندم و خداروشکر روزهای خوبی را در این رشته سپری کردم.

از حضورتان در تیم‌های لیگ برتری بگویید؟

من در تیم‌های شهید منصوری قرچک، فولاد ماهان اصفهان، گیتی‌پسند اصفهان، شهروند ساری و ستارگان ورامین بازی کردم و با تیم فولاد ماهان موفق شدم قهرمان لیگ برتر شوم. تا دلتان بخواهد نایب قهرمانی لیگ برتر دارم که البته بیشتر آن با تفاضل گل کمتر یا اختلاف امتیاز بسیار کم با تیم قهرمان بوده است.

البته به صورت مقطعی نیز به تیم‌هایی آسیایی که در جام باشگاه‌های آسیا حضور داشتند، رفتم اما به طور کامل لژیونر نشدم. دلیل این موضوع این است که اولا تحمل غربت و دوری از خانواده را نداشتم و دوم اینکه آن زمانی که من از اسپانیا و روسیه پیشنهاد داشتم، تیم‌های لیگ برتری قراردادهای مالی خوبی با بازیکنان می‌بستند که باعث شده بود به فکر لژیونر شدن نباشیم.

چه سالی به تیم ملی دعوت شدید؟

در سال ۲۰۰۳ به تیم ملی امید دعوت شدم و سال بعد نیز به تیم بزرگسالان رفتم و به جز یک مسابقات در همه اردوها حضور داشتم.

چه مسابقاتی و چرا؟

شب قبل از اعزام به جام‌جهانی ۲۰۰۴ در حالی که لباس تیم ملی را نیز به من داده بودند از اردو خط خوردم. البته سن من بسیار کم بود اما در آن سال جزو ۳ گلزن برتر لیگ بودم و شرایط بسیار خوبی نیز در اردوها داشتم اما کادر فنی تیم ملی در آن زمان صلاح دید که من در جام‌جهانی همراه تیم ملی نباشم. این اتفاق تلنگری بزرگ برای من بود و باعث شد انگیزه‌ام چند برابر شود و باعث شد بعد از آن در همه اردوهای تیم ملی حضور داشته باشم و حدود ۱۸۰ گل برای تیم ملی کشورم به ثمر برسانم.

در سال ۲۰۱۰ مرد سال فوتسال آسیا شدید.

من در جام‌ملت‌های سال ۲۰۱۰ بهترین بازیکن و آقای گل مسابقات شدم و بعد از آن نیز من را به عنوان بهترین بازیکن فوتسال آسیا انتخاب کردند.

شما در تیم منتخب جهان هم حضور داشتید.

به همراه «وحید شمسایی» و «مصطفی نظری» در سال ۲۰۰۹ به تیم منتخب جهان دعوت شدیم و در برزیل با تیم ملی این کشور بازی کردیم و در نهایت ۴ بر ۳ باختیم. ۱۶ هزار برزیلی برای تماشای این دیدار به سالن آمده بودند. من و شمسایی هر ۲ موفق شدیم در مقابل برزیل گلزنی کنیم.

در گذشته خیلی با برزیل بازی می‌کردیم اما حالا این اتفاق رخ نمی‌دهد. نظرتان چیست؟

ما هر سال به برزیل می‌رفتیم و این اتفاق برای ما عادی شده بود. آن‌ها نیز زیاد به ایران می‌آمدند و با ما دیدار تدارکاتی برگزار می‌کردند اما حالا نمی‌دانم چرا این اتفاق دوباره نمی‌افتد.

بهترین خاطره‌تان از تیم ملی چیست؟

بهترین خاطره من با تیم ملی در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی فوتسال ۲۰۱۶ رقم خورد. بازی با پاراگوئه بسیار حساس بود و با گل ثانیه‌های پایانی «احمد اسماعیل‌پور» توانستیم به جمع ۴ تیم برتر جهان راه پیدا کنیم.

بدترین خاطره؟

بازی با تیم ملی فوتسال ایتالیا در جام‌جهانی سال ۲۰۰۸ برای من بدترین خاطره است. یادم می‌آید بازیکنان تیم ایتالیا بیشترشان برزیلی بودند و تیم بسیار قدرتمندی داشتند. دیدار بسیار خوبی در مقابل این تیم ارائه دادیم اما در ۵۰ ثانیه آخر گل خوردیم و با تفاضل یک گل نتوانستیم به مرحله بعد صعود کنیم. بعد از گذشت ۱۲ سال از آن رقابت‌ها، هنوزم مردم آن بازی را در یاد دارند. بعد از آن دیدار مردم نگاهشان به فوتسال تغییر کرد و آن دیدار در ذهنشان نقش بست. در جام‌جهانی ۲۰۰۸ روبروی غول‌های دنیا بسیار خوب بازی کردیم و به گونه‌ای ظاهر شدیم که تیم‌های بزرگ از ما می‌ترسیدند.

بهترین گلی که در تیم ملی زدید چه گلی بود؟

جام ملت‌های ۲۰۰۷ بود که در دیدار فینال باید به مصاف ژاپن می‌رفتیم. در دوره قبلی این مسابقات با نتیجه ۵ بر یک به این تیم باخته بودیم. شرایط بازی فینال ۲۰۰۷ بسیار حساس بود و ما در مقابل ۱۳ هزار نفر ژاپنی در سالن به مصاف این تیم رفتیم. سن من کم بود و در کنار بزرگانی همچون مرحوم «بابک معصومی»، «محمدرضا حیدریان» و «وحید شمسایی» به میدان رفتم و خداروشکر توانستم گل دوم تیم ملی را به ژاپن بزنم. این گل برای من بهترین گل در دوران تیم ملی بود.

یکی از خاطره‌های جالب در اردوهای تیم ملی را بگویید؟

با تیم ملی به مسابقات گرندپریس برزیل رفتیم و در روزی که تعطیل بودیم با «مصطفی نظری» رفتیم بیرون که خرید کنیم. در یکی از مغازه‌ها ماسک‌های ترسناک می‌فروختن که چندتا خریدیم و به هتل رفتیم. یکی یکی به در اتاق‌ها می‌رفتیم و بچه‌ها را می‌ترساندیم. یادم است حتی «محمد کشاورز» و ماساژور تیم تا مرز سکته پیش رفتند که به آن‌ها آب قند دادیم. در آخر به اتاق «حسین شمس» رفتیم. او زود می‌خوابید و ما وقتی به اتاق او رسیدیم در را زدیم که بیرون بیاید. وقتی که حسین آقا را ترساندیم دنبالمان کرد. این را نیز بگویم که حسین آقا واقعا اخلاق خوبی داشت و در زمان‌های استراحت با تیم شوخی می‌کرد و بر اردوها فضای دوستانه‌ای حاکم بود.

به شما در تیم ملی بی‌محبتی هم شد یا خیر؟

من این موضوع را برای اولین بار می‌گویم. از سال ۲۰۱۲ شرایط تغییر کرد و کار کردن سخت شد. من برای مسابقات آسیایی و جهانی ۲۰۱۲ بسیار آماده بودم و از قبل تمرین می‌کردم. حتی از سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰ نیز بیشتر آماده بودم و آن سال‌ها می‌توانست بهترین سال‌های بازی من باشد اما اتفاقاتی رخ داد که نشان می‌داد نمی‌خواهند ما در تیم ملی حضور داشته باشیم. همدلی و اتحاد در آن تیم ملی وجود نداشت. بیشتر از این نمی‌خواهم در خصوص اتفاقات آن سال‌ها توضیح دهم.

چه شد که از تیم ملی دور شدید؟

من از تیم ملی خداحافظی نکردم. بعد از جام‌جهانی سال ۲۰۱۶ مصدومیت‌هایی داشتم و قبل از بازی‌های دوستانه با روسیه مصدوم بودم که «محمد ناظم‌الشریعه» با من تماس گرفت و شرایطم را برای حضور در تیم ملی پرسید اما من در آن زمان مصدومیت‌هایی داشتم که نمی‌توانستم تیم ملی را همراهی کنم و بعد از آن دیگر به تیم ملی دعوت نشدم.

به خداحافظی و مربیگری در فوتسال فکر می‌کنید؟

فکر کردم اما نه به صورت جدی. سعی می‌کنم با تمرین زیاد بدنم را آماده نگه دارم تا بتوانم به بازی کردن ادامه دهم. عاشق فوتسال هستم و این عشق نمی‌گذارد به راحتی از این رشته جدا شوم. از مربیگری در فوتسال بدم نمی‌آید اما فعلا برای آن تمرکز نمی‌کنم.

اخلاق‌مداری شما در بین اهالی ورزش و فوتسال معروف است.

لطف دوستان است. کسانی که با اخلاق‌تر از من هستند در فوتسال بسیارند اما من تشکر می‌کنم که از من به عنوان بازیکن با اخلاق یاد می‌کنند.