آخوندی: از نظر مالی لیگ عراق بهتر از ایران است/ بانوان در جهان فوتسال هم حرف های زیادی برای گفتن دارند

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران ، اعظم آخوندی متولد ۱۳۶۵ و عضو تیم ملی فوتسال زنان ایران است. او اولین بانوی لژیونر فوتسال ایران است و سابقه حضور در مسابقات قهرمانی بانوان مالدیو را دارد.

آخوندی به همراه تیم ملی فوتسال زنان ایران در سال ۲۰۱۵ موفق به کسب قهرمانی تاریخی فوتسال بانوان در مسابقات جام ملت‌های آسیا در مالزی شد.

همچنین او همراه با تیم ملی فوتسال در جام جهانی گواتمالا حاضر شد و موفق به کسب رده هفتم این مسابقات شدند.

آخوندی در رده باشگاهی نیز سابقه حضور در تیم‌های سایپا، ملی حفاری، پالایش نفت آبادان را دارد و پس از آن و در حال حاضر به الزوراء عراق پیوست. خبرنگاری با او گفت و گویی را در رابطه با وضعیتش انجام داده که در ادامه می‌خوانید:

از چه سالی ورزش را شروع کردید؟

از سال ۷۹ که فوتسال برای دختران آمد شروع به بازی کردن، کردم. در همان سال با تیم اصفهان به مسابقات کشوری نوجوانان اعزام شدیم که توانستیم مقام سوم را کسب کنیم.

آیا از ابتدا دروزاه بان بودید؟

اوایل هم بازی می‌کردم و هم درون دروازه می‌ایستادم اما اینکه به صورت جدی درون دروازه قرار بگیرم، زمانی بود که در تمرینات تیم کشوری اصفهان بودیم و در یکی از جلسات تمرینی منصور ابراهیم زاده به من گفتند که می‌توانم در دروازه بانی موفق باشم و همین باعث شد که بیشتر روی دروازه بانی تمرکز کنم.

چرا پست دروازه بانی را انتخاب کردید؟

شاید به دلیل روحیاتی که داشتم و دروازه بان باید از نظر بسیاری از شرایط روحی و روانی بتواند خود را با شرایط وفق بدهد. پیش از زمانی که فوتسال بازی کنم، در والیبال نیز پاسور بودم و این دو پست شباهت‌هایی باهم دارند و البته علاقه هم داشتم.

امسال اتفاق ویژه ای رقم زدید و به لیگ عراق پیوستید. از این انتقال برای ما بگویید.

من سال قبل نیز از تیم الزوراء پیشنهاد داشتم اما از آنجایی که در میانه‌های لیگ خودمان بودیم و باشگاه قرارداد داشتم و اجازه حضور در عراق را ندادند. امسال پیش از شروع لیگ به من پیشنهاد دادند اما به دلیل کرونا به ۲ بازی ابتدایی لیگ عراق نرسیدم و متأسفانه تیم من بازی‌ها را واگذار کرد. پس از آن خدا را شکر تأثیر مثبتی در تیم داشتم و علاوه بر کیلین شیت، گلزنی کنم. تجربه بسیار خوبی بود به دلیل اینکه چالش جدیدی در زندگی ورزشی من بود و چیزهای زیادی یاد گرفتم.

فوتسال عراق را در مقایسه با ایران چگونه می‌بینید؟

فوتسال عراق ۱۰ سال قدمت دارد و از نظر فنی ما قهرمان آسیا هستیم و صد در صد کیفیت لیگ ما بالاتر از سایر کشورهای آسیا است اما این گونه هم نبود که تیم‌ها ضعیف باشند. زمانی که به عنوان لژیونر به تیم دیگری می‌رویم، آنها انتظار دارند بیشتر تلاش کنیم و مفید واقع شویم. از نظر مالی لیگ عراق بهتر از ایران است اما امیدوارم اسپانسرها به لیگ ایران جذب شوند و هر روز شاهد پیشرفت فوتسال ایران باشیم.

بهترین خاطره ورزشی خود را بگویید.

یکی از بهترین خاطره‌های ورزشی من، اولین قهرمانی ما با تیم ملی در آسیا بود که در فینال با نتیجه ۱ بر صفر ژاپن را بردیم. حس وصف نشدنی داشت که ما توانستیم برای نخستین مرتبه این کار را انجام بدهیم، چرا که اولین‌ها همیشه ماندگار هستند. در آن بازی‌ها یک ذکری داشتیم، که به بچه‌ها گفته بودم و هنوز هم برخی بازیکنان، در شرایط سخت خود این ذکر را می‌گویند.

به طور کلی فوتسال بانوان ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

فوتسال ایران هرسال در حال پیشرفت است و سال گذشته سطح لیگ بسیار بالا رفته بود. ۴ تیم که در پلی آف حضور داشتیم، تا روز آخر مشخص نبود چه تیمی قهرمان می‌شود. امیدوار هستم که اسپانسرها و رسانه‌ها حمایت کنند که روز به روز در فوتسال پیشرفت کنیم چون استعدادهای زیادی در این رشته داریم. فکر می‌کنم اگر به فوتسال بانوان بها داده شود، همانطور که در آسیا قهرمان شده ایم، در جهان نیز حرف برای گفتن خواهیم داشت.

گلزنی آن هم برای یک دروازه بان چه حسی دارد؟

گل زدن همیشه شیرین‌تر از گل خوردن است و زمانی که در لیگ عراق گل زدم، بسیار حس خوبی داشتم. برای گلزنی علاوه بر تمرینات زیاد، تصویرسازی نیز کرده بودم و چون تمرینات زیادی برای آن انجام داده بودم، بسیار خوشحال شدم.

شرایط فوتسال اصفهان را چگونه می‌بینید؟

اصفهان ۳ سال است که در لیگ برتر تیم‌داری می‌کند. امسال نیز نامی نو و هیئت فوتبال شهرستان در لیگ برتر به عنوان نماینده اصفهان حضور داشتند. نامی نو با توجه به مهره‌هایی که جذب کرد، نتایج بدی نگرفت اما بازیکنان این تیم از نظر حمایت، راضی نبودند.

صحبت‌های پایانی شما را می‌شنویم…

از خانواده و تمام مربیانی که از ابتدی فوتسال با آنها کار کرده ام. امیدوارم همه آدم‌ها برای چیزی که می‌خواهند تلاش کنند و به راحتی تسلیم نشوند و بدانند که به هرچیزی باور داشته باشند، می‌رسند.