ضعف‌های فنی و استراتژی‌های آشکار در تیم ملی

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران، تیم ملی فوتسال ایران شامگاه دوشنبه با شکست در دقایق پایانی مقابل قزاقستان از جام جهانی لیتوانی کنار رفت و نتوانست راهی مرحله نیمه نهایی شود. شاگردان محمد ناظم‌الشریعه در حالی از تکرار نتیجه دوره گذشته (رتبه سوم جام جهانی) بازماندند که قزاقستان را با با دو گل در نیمه اول شکست داده بودند اما در نیمه دوم ورق برگشت و با کامبک حریف، یوزهای ایران از مسابقات کنار رفتند.

شکست تیم ملی در این دیدار در شرایطی رقم خورد که هر کارشناسی به وضوح اشتباهات تاکتیکی را در بازی تیم ملی مشاهده می کرد؛ از استراتژی اشتباه بعد از زدن گل دوم به قزاقستان به علت انجام بازی محافظه کارانه و عقب کشیدن تا زمین خودی و همینطور برخی نواقص بزرگ که از ابتدای مسابقات و حتی مقابل ضعیف ترین تیم های این تورنمنت ها مشاهده می شد.

در واقع تیم ملی در دیدار با قزاقستان، همانند اکثر بازی‌های این مسابقات در نیمه دوم آسیب پذیر ظاهر شد و کامبک خورد. درست مانند دیدار با آمریکا، صربستان، آرژانتین و ازبکستان که در نیمه دوم مرتب تیم ملی را تحت فشار می‌گذاشتند و به گل می‌رسیدند.

استراتژی اشتباه کادرفنی یا ضعف بازیکنان در مدیریت استرس خود، تیمی به ظاهر ترسو از ایران به نمایش گذاشته بود که همواره بعد از زدن گل‌ برتری، تا مقابل دروازه خودی عقب می رفت و نمی توانست فشار را تا مدت زمان قابل قبولی روی تیم حریف حفظ کند و برعکس به راحتی مورد حمله و ضد حمله از سوی رقبا قرار می گرفت.

در واقع در دیدار با قزاقستان هم، بعد از دریافت گل دوم، تیم ملی به جای افزایش فشار بر رقیب خود، همچنان در خلق موقعیت مردد بود و کماکان جلوی دروازه خود بازی می کرد و از ضد حملات حریف واهمه داشت و در نتیجه وقتی از فرصت و زمان خود بهره لازم را نبرد، در بدترین زمان ممکن، قافیه را واگذار کرد.

*نسلی که سوخت

کارشناسان بسیاری معتقد بودند که تیم کنونی، یکی از بهترین و کامل ترین نسل‌های تیم ملی برای کسب بهترین موفقیت در این مسابقات بود. تیمی که بعد از کسب عنوان سوم جام جهانی گذشته، باتجربه تر و بهتر شده بود اما تا چندین ماه به جام جهانی به حال خود رها شده بود و برنامه بلند مدتی برای استفاده از نسل کنونی وجود نداشت.

در نتیجه همین فقدان برنامه ریزی که بخش بزرگی از آن حاصل انفعال فدراسیون فوتبال در دوره مدیریت قبلی بود، تیم ملی در این مسابقات از آمادگی لازم به دور بود و هیچ گاه بازی‌های با مالکیت توپ بالا شاهد نبودیم. از طرفی تیم ملی در بخش دفاعی بسیار متزلزل بود و همواره دروازه ایران، به راحتی گشوده شد. علاوه بر این در طول مسابقات هم اشتباهات رفع یا کمتر نشد و از دیداری به دیدار بعد، منتقل شد.

به همین دلیل، حذف دارنده مدال برنز دوره گذشته، چندان هم عجیب و دور از انتظار نبود. در حالی که تیم ملی می توانست از مسیر آسان و بسیار راحتی خود را به نیمه نهایی جام جهانی برساند (که حاصل شکست مصلحتی به آرژانتین و انتخاب مسیر راحت بود) باز هم جلوی قزاقستان که برای اولین بار به نیمه نهایی صعود کرده، باز ماند و طبیعتا جلوی رقبای قدرتمندی مانند پرتغال حرفی برای گفتن نداشت.