اردلان:قهرمانی پیکان لذت بخش بود/ عدم پخش مسابقات بانوان یک تابو است

قهرمانی پیکان لذت بخش بود

قهرمانی پیکان لذت بخش بود. در دومین سال مربیگری ام بعد از نایب قهرمانی در سایپا فکر می کنم این عنوان خیلی حال دل من را شخصا خوب کرد، به بچه های باشگاه پیکان، عوامل تیم، مسئولین و همه کسانی که در این قهرمانی نقش داشتند خسته نباشید می گویم. من جزئی کوچک از این قهرمانی بزرگ بودم. در کل قهرمانی و برنده شدن خوشحالی می‌آورد و باعث می شود که آدم مدتها در این حال و هوای خوبش بماند، این تازه شروع کار من است. از این به بعد فکر می کنم مسیر پیش روی من مسیر سختی است و باید تلاش خودم را دو چندان کنم برای اینکه بالا بودن و قهرمان ماندن جزو کارهای سختی است که ما باید بتوانیم این راهی که آغاز کردیم را ادامه دهیم. اگر قرار باشد که در سال های آینده موفقیت کسب نکنیم موفقیت های که الان به دست آمده زیر سوال می رود ولی خیلی خلاصه بخواهم بگویم در حال حاضر خیلی خوشحالم.

عدم پخش مسابقات بانوان یک تابو است

فکر می کنم یکی از مسائلی که می‌تواند به رشد فوتبال و فوتسال ما کمک کند همین بحث دیده شدن است. حالا در فوتبال فکر می‌کنم آزادی عمل بیشتر است و حتی آقایان می‌توانند وارد شوند، مدیر عامل تیم‌های حاضر می‌توانند وارد شوند اما در فوتسال متاسفانه این فضا را نداریم و باعث می‌شود که کمتر دیده شویم و شاید اسپانسرها آنطور که شاید و باید به طرف فوتسال نیایند. این ضربه‌ای است که فوتسال ما می‌خورد. تیم‌ ملی فوتسال ما قهرمان آسیا است و ما انتظار داریم که رده‌های باشگاهی داشته باشیم، لیگ قوی داشته باشیم اما حیف شد با تمام تلاش هایی که مدیرعامل تیم ملی ما آقای اتابک انجام دادند که بتوانند بازی رفت و برگشت پخش شود و حالا بقیه دوستان که پشت صحنه این ماجرا بودند اما متاسفانه ما علتش را نفهمیدیم و بازی پخش نشد. علاقه مندان به فوتسال چه خانم ها و چه آقایان واقعا یک بازی فوتسال جذاب را از دست دادند. در فینال رفت و برگشتی که با تیم پرمهره نصرفردیس داشتیم حیف است که ما نمی‌توانیم شادی‌های خود را با پدر، فرزند و خانواده تقسیم کنیم. بهرحال بچه ها خانواده هایشان در شهرستان هستند و برای تماشای بازی به تهران آمدند با توجه به محدودیتی که وجود دارد سخت بود در حالی که من معتقدم این حق طبیعی همه بچه‌ها بود که این احساس شان را با خانواده خود شریک شوند. حرف من این است که چرا نباید پسر ۱۲ ساله من در شادی که آنقدر حال من را خوب کرده است سهیم باشد. امیدوارم روزی واقعا این اتفاق بیفتد. این روزهای مسابقات والیبال و بسکتبال بانوان از طریق درگاه‌های اینترنتی پخش زنده می شود حیف است که فوتسال با این همه جذابیت و پتانسیل بالا استعدادهایش نادیده گرفته شود. قطعا اگر روزی یک باشگاهی بخواهد سرمایه گذاری کند و اسپانسری که بخواهد بیاید می‌رود به سمت تیم‌هایی که بازی‌هایشان پخش مستقیم دارند و حداقل پخش می‌شوند. امیدوارم این مشکلات بزودی برطرف شود. عدم پخش مسابقات بانوان یک تابو است که باید شکسته شود و امیدوارم هرچه زودتر این اتفاق رخ بدهد.

جزو معدود کشورهایی هستیم که همه حسترتش را می‌خورند

در وهله اول باید پدر، برادر و همسران ما بتوانند بیایند و از نزدیک بازی‌های عزیزانشان را نگاه کنند، شما فقط تصور کنید این اتفاق چقدر لذت بخش است هم برای خود بازیکن و هم برای خانواده‌اش، به نظرم باید شرایطی مهیا شود تا ابتدا خانواده‌ها بیایند و در ادامه حتی اصحاب رسانه که حضورش خیلی مهم و اثرگذار است. ابزار اصلی ورزش رسانه است. وقتی رسانه نباشد هیچ پوشش خبری را نخواهیم داشت. اینکه بخواهیم پشت درهای بسته بازی کنیم عملا کار خاصی نکردیم چون اگر قرار باشد اینطور پیش برویم، بجای مسابقه بازی دوستانه برگزار می کنیم. کشور ایران سرشار از امنیت و امکانات است. جزو معدود کشورهایی هستیم که همه حسرتش را می خورند. امیدوارم این مسیر هموار شود و شاهد حضور هواداران فوتسال و فوتسال بانوان در بازی ها باشیم.

پول همیشه تصمیم گیرنده نیست

یک دوره ای از تیم اماراتی به من پیشنهاد شد، شاید آن موقع لژیونر شدن زندگی من را تغییر می داد یا خیلی تفاوت به وجود می آورد اما واقعا کشورم را دوست دارم و سرباز وطنم هستم. عاشق این هستم که پرچم کشورم را بالا ببرم و تمام تلاش خود را می کنم. با توجه به شرایطی که در زندگی من بود خیلی اتفاق‌ها می‌توانست سر راه زندگی من قرار بگیرد که گرفت این انتخاب من بود. به خاکی که در آن زندگی می کنم ارزش قائل هستم، بنابراین نرفتم. البته خوشحالم از این قضیه چون کشورم را دوست داشتم چون در صورت رفتنم دیگر نمی‌توانستم در تیم ملی بازی کنم و اتفاقات دیگری شاید می افتاد. نمی‌گویم پول بد است ولی آدم باید به خانواده اش فکر کند از دید من پول همیشه تصمیم گیرنده نیست.

دلم نمی‌آید بچه‌هایم را ترک کنم

ما از اول فصل دوست داشتیم فرشته کریمی کنارمان باشد و حتی یکسری صحبت ها انجام شد اما از کویت پیشنهادی داشت که کریمی تصمیم گرفت برود و بعد هم که برگشت یک سری کارهای اداری بود گویا از آن تایم که برای فصل نقل و انتقالات بازیکنان بود گذشته بود و طبق قانون نمی توانست بازی کند. باشگاه تلاشش را کرد اما نشد و نتوانستیم از خانم کریمی استفاده کنیم. کریمی مصدومیتی هم نداشت. قرارداد من و همه بچه های پیکان با باشگاه تمام شده اما بعد از پایان لیگ و یکی دو روز بعد از اینکه من جام قهرمانی را باشگاه بردم از من درخواست شد که مجددا برنامه بدهم و کارهایی را انجام بدهیم. ان شاالله ببینیم شرایط باشگاه چطور است و حالا لیگ آینده چه زمانی شروع می‌شود و شرایط کاری و زندگی ما چطور خواهد بود تا بعد تصمیم بگیریم. پیکان جزء تیم های ریشه دار و یک باشگاه بزرگ است. امکاناتی که امسال در اختیار ما قرار داد واقعا فوق العاده بود و کم و کاست نداشت. در تهران بودنش از همه مهمتر است. چون یک بخش مهمی از کارم در تهران است. در مدرسه مشغولم و کلی بچه دارم که دلم نمی‌آید ترکشان کنم. پسرم رادان مدرسه می رود بنابراین هرجور که بخواهم برنامه ریزی کنم رفتن به تیم ها شهرستانی برایم سخت است.

من یک فمنیست کامل هستم

فیلم عرق سرد هم پوینت مثبت داشت و هم پوینت منفی، در آن سال بعد از آن اتفاقی که برای من افتاد و در ادامه هم رسانه‌ای شد، منجر شد که یکسری‌ها به قدرت برسند از این جهت که ۷_ ۸ ورزشکار دیگر مثل من بودند که با آن مشکل مواجه شدند ولی توانستند بیایند و آن را بیان کنند. اتفاقی که باعث شد شکل و شمایل خوبی در جامعه شکل بگیرد. من یک فمنیست کامل هستم و دوست دارم که قدرت زن‌ها همیشه نشان داده شود. حالا سختی‌های خاص خودش را داشت ولی آن شرایط برای آن زمان بود و الان چیزی حدود ۱۰ سال می‌گذرد. آن اتفاقات سبب خیر شد برای من، منی که حالا اینجا نشستم از آن اتفاق خیلی خوشحالم، درست است آن زمان به طور طبیعی خوشحال نبودم اما خدا را شاکرم بایت مسیری که طی شد.

عرق سرد بی‌شباهت به زندگی نبود

آن فیلم بی شباهت به زندگی من نبود، من به بازی های جام ملت ها نرفتم. تا جایی هم که در جریان هستم این فیلم در سینمای اروپا توانست جایزه های خوبی را کسب کند و در گیشه هم موفق بود. وقتی فیلم را دیدیم هم من و هم پدر رادان از این قضیه جا خوردیم ولی هر دو منطقی رفتار کردیم. برخی افراد در جامعه الگو می شوند ما هم باید نگاه مان به این موضوع مثبت باشد چرا که دیدن موارد منفی جز آزار چیز دیگری در پی ندارد. شما ببینید بعد از آن اتفاق چقدر از زنان جامعه ما از حقوق خود آگاه شدند. فیلم خشم و هیاهو هم به نظرم جزو فیلم های تاثیرگذار در این رابطه بود اگر اینها نباشد جامعه الگویی ندارد. البته منظورم این نیست که بگویم فقط من الگو هستم هرکسی به نوع خودش می توان در آگاهی جامعه کمک کننده باشد. خوشحالم که راهی باز شد چه خواسته و چه ناخواسته تا تعدادی از زنان از حق و حقوق خود آگاهی پیدا کنند. وقتی فیلم عرق سرد اکران شد حتی برای اکران خصوصی آن هم دعوت نشدم در حالی که دوستان دیگری رفتند. بعدتر از طریق پریسا معادی خواهر پیمان معادی دعوت شدم نمی‌دانستم بروم یا نه چون نمی دانستم واکنشم نسبت به این فیلم چه خواهد بود ولی رفتم کسی در سالن نمی دانست آن شخصیت فیلم من هستم اما خودم از ابتدای فیلم فقط گریه کردم.