غول خفته؛ فوتسال ایران آینده خود را می‌سازد

سومین دیدار برابر حریفی کاملا نام آشنا، افغان‌ها خوش‌بینانه انتظار بازی با امیدهای ایران را می‌کشیدند. آمار و ارقام هرگز دروغ نمی‌گویند. آن‌ها با دو پیروزی روحیه والایی را در مصاف با ایران داشتند و به نتایج گذشته صانعی و تیمش چشم می‌دوختند. اما سوت آغاز که به صدا در آمد، سربازان آینده‌دار فوتسال ایران، توپ‌ها را یکی پس از دیگری به تور می‌چسباندند. غول خفته بیدار شده و نیش‌ها را به هیچ گرفته. تابلوی نتیجه پایانی، ایران را پنج نشان می‌داد و افغانستان را یک. آن لحظه آمار و ارقام روی کاغذ، نیشخند زده بودند و امیدهای ایران در صدر جدول به پرواز در آمده بودند.

ایستگاه چهارم ازبکستان. تیمی که پیشترها برای برگزاری دو دیدار دوستانه به ایران آمده بود و هر دو بار را به زانو در آمد. همان بازی تدارکاتی که با تعطیلی اردوی جوانان و بیرون کردن بازیکنان تیم‌ملی جوانان از هتل همراه بود‌. برای انجام آن دو مسابقه، ۱۷ روز اردوی بزرگسالان به طول انجامید. آن تیم از حسین طیبی بهره می‌برد. اما این تیم امید بود و نقش یک مهمان ناخوانده را داشت. سلاح خانه صانعی به قدری گرم بود که به تیم ملی ازبکستان هم رحم نکرد. یک برچسب پنج‌گله دیگر بر پیشانی مسابقات چسبید. امیدهای ایران بر خلاف انتظارات، به قدری ازبکستان را در زمین خودش به حبس فرو برد که آن‌ها در سردرگمی دروازه خودشان را هم باز کردند. غول خفته به سوی قهرمانی به حرکت در آمده و هیچ تیمی یارای تقابل با آن را نخواهد داشت. تیمی با هشت جلسه تمرین و نه بیشتر. تیمی با میانگین سنی ۲۲، میان تیم‌های بزرگسال جانانه درخشید.