نقدی فنی و آماری به عملکرد تیم ملی

پایگاه خبری فوتسال ایران – سیامک قاسمی

وقتی مسابقات جام ملت های آسیا شروع شد افراد فنی هر لحظه تیم ملی را در مقابل تیم های اروپایی تجسم می کردند تا ببینند تیم ملی ایران با تاکتیک هایی که روی تیم های ضعیف پیاده می کند چطور آماده مسابقات جهانی می شود ولی ای دریغ از یک تاکتیک گروهی جدید. فخیم و جعفری که در طول فصل کابوس تیم ها بوده اند در تیم ملی به دلیل وجود تاکتیک مشخص فقط حضور فیزیکی در زمین دارند. زوج طاهری و اسماعیل پور به کلی از گردونه خارج شده, وفائی به تنهایی بار کم کردن نفرات حریف را به دوش می کشد و شفیعی به اجبار باید فقط به عنوان یار راس استفاده شود. طیبی یک یار راس و هدف شده است آن هم در فوتسالی که حسین شمس، شمسایی را به دلیل راس کلاسیک صرف بودن کنار می گذارد. خود شمسایی در عرصه مربی بازیکنی هیچ موقع راس کلاسیک بازی نمی کند تا نشان دهد مربیان ایرانی به روز ترین فنون فوتسال آشنا هستند.

همچنین در تیم ملی ایتالیا روبرتو مینچلی با خارج کردن سد اسیز از جریان بازی  و خروج تیم از تک محوری، ایتالیا را بعد مدت ها در مقابل روسیه ای که اگر توپهایش توسط راس کلاسیک و مهاجم هدفش لیما گل نشود بی خطر است  قهرمان اروپا می کند و ما به دنبال مربی می رویم تا فوتسال ما را چند سال به عقب برگردانده و تیم را به سبک قدیمی باز گرداند. تیمی که به بهانه جوان شدن به مسابقات رفته !  به راستی کدام جوان؟ جوان هایی همانند سنگ سفیدی و محمدرضا کرد پشت در تیم ملی می مانند که با رای فوتسالی پدیده های بی چون و چرای این فصل هستند. مجتبی حسن نژاد , مسلم رستمی ها , مرتضی عزتی , عروجی و… آری! مربی تیم ملی لیگ را ندیده بود.

تیم ایران در این مسابقات نه تنها برنامه حمله نداشت بلکه در کار دفاعی هم بسیار ضعیف بود و روی ضربات ایستگاهی هیچ برنامه ای نداشت؛ ضربات ایستگاهی که همواره در مسابقات دشوار جهانی همچون دیدار اسپانیا , ایتالیا , چک , اوکراین ایران را نجات می دهد.

در کل این مسابقات، ایران فقط یک گل از کرنر و یک گل روی ضربه ایستگاهی به ثمر میرساند.

حال نگاهی به آمار و ارقام می کنیم.

در مسابقاتی که ۴۲ درصد گل ها در نیمه اول و ۵۸ درصد در نیمه دوم به ثمر رسیده تیم ایران نیمه های دوم ضعیف تری نسبت به نیمه های اول دارد. اگر با احتساب وقت های اضافه دیدار با ژاپن ۷ بازی دو نیمه ای در نظر بگیریم ایران فقط در مقابل ویتنام نیمه دوم بهتری داشته است. ایران از ۷ نیمه اول ۶ برد و یک تساوی کسب می کند در حالی که  از ۷ نیمه دوم  ۴ برد، ۲ تساوی و یک باخت نصیب تیم ایران می شود که آمار آن در تصاویر قابل مشاهده است.

در نمودار زیر عدد ۰ نشانگر باخت     عدد ۱ نشانگر تساوی    و عدد ۳ برد را نشان می دهد.

این نمودار به خوبی شرایط ایران را در نیمه مربیان مشخص می کند.

اگر مسابقات را امتیازی در نظر بگیریم ایران قهرمان خواهد بود و این نیز افسوس بیشتری برایمان در بر دارد زیرا نایب قهرمانی آن هم با چنین تیم قدرتمندی زجر آور است.

در تصویر زیر نحوه به ثمر رسیدن گل ها را مشاهده می فرمایید که نشان از ضعف حریفان و عدم تاکتیک تیمی در به ثمر رسیدن گل ها کاملا قابل مشاهده است.

تصویر زیر ترکیب های نفری که موفق یک گلزنی شده اند را نشان می دهد ( هر رنگ ترکیب خاصی را نشان می دهد)

۲۷ ترکیب در تیم ایران موفق به گلزنی شده اند.

تنها دو ترکیب در فواصل مختلف موفق به گلزنی شده اند.

ترکیب اول همان ترکیب ثابت تیم است که هر بازی از ابتدا به میدان میرو د :  توکلی , وفائی , حسن زاده , طیبی  که این ترکیب ۱۹ بار موفق به گلزنی شده اند.

ترکیب دوم : اسماعیل پور , طاهری , احمدی , شفیعی  که ۵ بار موفق به گلزنی شده اند.

نتیجه ای که می توان گرفت مختلف است : کادر فنی فقط به یک ترکیب دست یافته است؛ تعویض ها بی برنامه انجام می شود و …

ولی به واقع اگر ما به جای یک ترکیب ۲ یا ۳ ترکیب داشتیم در مقابل ژاپن به مشکل می خوردیم.

(برای دیدن عکس با وضوح بالا، روی آن کلیک کنید)

لیست زیر گلزنان ایران را نشان می دهد

لیست زیر تعداد گل های ایران و اینکه پاس هر گل را چه کسی داده است را نشان می دهد.(برای دیدن عکس با وضوح بالا، روی آن کلیک کنید)

تصویر زیر گل های خورده ایران و نحوه به ثمر رسیدن آنها را نشان میدهد  که ۳ گل از روی ضربات ایستگاهی قابل تامل خواهد بود.

ایرانی که به عنوان مثال از ۳۷ کرنر خود فقط به یک گل می رسد از اولین کرنر استرالیا گل می خورد.

تصویر زیر بازیکنان حاضر در زمان گل های خورده ایران در زمین را نشان می دهد.

ایران ۷ کارت زرد در مقابل ۵ کارت زرد حریفان پیش رو دریافت می کند که نشان از ساختار ضعیف خط دفاع ایران دارد.

لیست کارت زرد های ایران

در انتها کلامی با مسئولین ورزش کشور:

در دنیا صادرات دانش از پر سود ترین تجارت ها است. در فوتسال ایران قابلیت علمی بالایی وجود دارد ولی به واقع چه می شود که اسپانیا چندین و چند مربی در جهان صادر می کند ولی کسی سراغ مربیان ایرانی نمی رود؟ آیا کنار گذاشتن مربیان ایرانی و رفتن سراغ مربیان کنار گذاشته شده در اروپا اعتماد اذهان جهانی را از مربیان ایرانی صلب نمی کند؟