کد خبر : 197831
تاریخ انتشار : دوشنبه 27 اردیبهشت 1400 - 10:04
-

احسان محمدی

از فوتسال یاد بگیرید آقایان!

از فوتسال یاد بگیرید آقایان!

تبریک رقبا به قهرمانی یک رفتار متمدنانه بود و البته امیدوارکننده.

به گزارش پایگاه خبری فوتسال ایران ، برخی گمان می‌کنند روزنامه‌نگارها عموماً در حالی که کت‌و‌شلوار پوشیده، عینک به چشم و خودنویس در دست دارند، فوتبال می‌بینند و فانتزی به این ورزش نگاه می‌کنند. آنها هیچ‌وقت به پرتقال هم لگد نزده‌اند برای همین فضایی و تخیلی در مورد این ورزش حرف می‌زنند و انتظار دارند فوتبالیست‌ها درون زمین هی همدیگر را بغل کنند و بعد از هر تکل عذرخواهی کنند و بعد از هر گل، شرمسار شوند و … 
ابداً این‌طور نیست. ما می‌دانیم که ذات فوتبال تنش و برخورد است. یک ورزش درگیرانه که امکان ندارد کسی ۹۰ دقیقه بازی کند و تنه‌اش به تنه رقیب نخورد، به صورت عمدی یا سهوی حریف او را روی زمین نیندازد و حین بازی سر همدیگر داد نزنند. کسی که در حیاط خانه‌اش یک بار حتی با فرزندش هم بازی کرده می‌داند که جرزنی و کل‌کل کردن و لذت بردن از گلزنی و … خون رگ‌های این ورزش است. ما اگر خرده می‌گیریم برای این است که معتقدیم باید رو به جلو رفت، بهتر شد، رقیب‌های بهتر، محترم‌تر و انسان‌تر. از بردن لذت ببریم، از شکست ناراحت شویم و موضوع را با توپ حل کنیم نه با پرتاب فحش و تحقیر و توجیه‌های بی‌مایه درباره شکست. 
پنجشنبه گذشته لیگ فوتسال ایران قهرمانش را شناخت. مس سونگون ورزقان برای چهارمین بار پیاپی قهرمان شد. کسانی که این مسابقات را امسال دنبال کردند می‌دانند درون زمین چه رقابت و درگیری‌هایی شکل گرفت. از مصدومیت بازیکن تا محرومیت مربی، از قطع برق تا کامبک زدن در آخرین ثانیه و … سه تیم مس سونگون، گیتی‌پسند اصفهان و سن ایچ ساوه تا آخرین ثانیه با هم رقابت کردند. کار به جایی رسید که حتی وحید شمسایی سرمربی گیتی‌پسند که یکی از پرستاره‌ترین تیم‌های لیگ بود، خودش هم لباس پوشید و در ۴۶ سالگی به زمین آمد!
 حساسیت این مسابقات بعد از سه بار قهرمانی مس و جنجال‌های فینال سال قبل میان مس – گیتی‌پسند که به محرومیت و جریمه‎‌های سنگین انجامید، حتی بدون تماشاگر بی‌اندازه بود. همه چیز به بازی آخر کشیده شد و مدیران لیگ فوتسال در سه شهر جایزه و مدال آماده کردند اما در نهایت مس سونگون ورزقان پوکر کرد و قهرمان شد.
بعد از این قهرمانی مدیرعامل چند تیم از جمله گیتی‌پسند اصفهان، مقاومت البرز، ملی حفاری اهواز، قرچک ورامین و … به صورت رسمی با ارسال نامه تبریک یا در فضای مجازی این قهرمانی را به مدیرعامل تیم مس سونگون محمدرضا کافی، بازیکنان و کادر فنی و مردم ورزقان تبریک گفتند. یک رفتار متمدنانه و البته امیدوارکننده.
این جور مواقع هواداران فوتبال می‌گویند «اونجا فرق داره، اینجا بی‌عدالتی زیاده، چرا باید به تیم قهرمان تبریک بگیم؟» اگر فکر می‌کنید در همین لیگ فوتسال اعتراض به داوری، میزبانی رقیب، نامه نوشتن به فدراسیون، احضار به کمیته انضباطی، کتک‌کاری و … وجود نداشت اشتباه می‌کنید. اگر فکر می‌کنید رقیبان از قهرمانی مس سونگون «لذت» بردند باز هم اشتباه می‌کنید. هیچ مدعی جامی بعد از میلیاردها تومان هزینه، برگزاری مسابقه در شرایط کرونایی، شکست و پیروزی، هیجان و استرس و …  از پیروزی رقیب لذت نمی‌برد. به ویژه وقتی فاصله‌ها آنقدر زیاد است که کار به بازی آخر می‌کشد اما این رفتار خانواده فوتسال می‌تواند یک الگو باشد تا مدام تیم‌های اروپایی را توی سر و کله هم نکوبیم که ببینید یوونتوس به اینترمیلان تبریک گفت.
آتش فوتسال در این سال‌ها آنقدر بالا گرفت و درگیری و حاشیه داشت که اسپانسرها گریختند و گاهی تلویزیون از پخش مستقیم آن فرار می‌کند اما ورود مدیرانی به این ورزش که بعد از پیروزی و شکست به جای کُری‌خواندن و توهین، به هم «احترام» گذاشتند باعث شد تا بخش زیادی از تنش‌ها از بین برود. وقتی بزرگان باشگاه اینطور با هم برخورد می‌کنند حتماً بازیکنان و هواداران هم از آن می‌آموزند. 
مدیران و مربیان و بازیکنان فوتبال این غرور و کینه‌های غیرواقعی را کنار بگذارند. یک نفر جرأت به خرج بدهد و بگوید این پادشاه لخت است، این جرزنی و نادیده گرفتن موفقیت حریف برازنده ما نیست و قهرمانی را تبریک بگوید چون فردا نوبت ماست و وقتی قهرمان شدیم دوست داریم به موفقیت‌مان احترام بگذارند … به خاطر خودتان هم شده یاد بگیرید!

برچسب ها :

ناموجود
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.